ผลการจัดประสบการณ์การละเล่นพื้นบ้านไทยเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมทางสังคม สำหรับเด็กปฐมวัย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมาย 1) เพื่อศึกษาพฤติกรรมทางสังคมของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังการจัดประสบการณ์การละเล่นพื้นบ้านไทย 2) เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมทางสังคมของเด็กปฐมวัยโดยจำแนกเป็นรายด้าน  กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ เด็กปฐมวัยชาย – หญิง อายุ 5-6 ปี   ที่กำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นอนุบาลที่ 2 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี จำนวน 24 คน     ใช้เวลาในการวิจัย 12 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยในครั้งนี้ประกอบด้วย แผนการจัดประสบการณ์การละเล่นพื้นบ้านไทย และแบบสังเกตพฤติกรรมทางสังคมของเด็กปฐมวัย             การวิจัยนี้ใช้แบบแผนการทดลองแบบกลุ่มเดียวที่มีการทดสอบก่อนและหลังการทดลอง  วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์หาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที   ผลการวิจัย พบว่า 1) เด็กปฐมวัยมีพฤติกรรมทางสังคมหลังการจัดประสบการณ์การละเล่นพื้นบ้านสูงกว่าก่อนการจัดประสบการณ์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05   2) ผลการเปรียบเทียบพฤติกรรมทางสังคมของเด็กปฐมวัย หลังการจัดประสบการณ์ โดยจำแนกเป็นรายด้าน พบว่า พฤติกรรมด้านการควบคุมตนเองมีค่าเฉลี่ยคิดเป็น 7.88 (  = 7.88) พฤติกรรมด้านการช่วยเหลือ มีค่าเฉลี่ยคิดเป็น 7.83 (  = 7.83) และ พฤติกรรมด้านความร่วมมือมีค่าเฉลี่ยคิดเป็น 7.83 (  = 7.83) ตามลำดับ