การรับรู้และพฤติกรรมการตอบสนองต่อฝุ่นละอองขนาดเล็ก 2.5 ไมครอน (PM2.5): กรณีศึกษากลุ่มมอเตอร์ไซค์รับจ้างในเขตดินแดง กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

 การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้ต่อฝุ่นละอองขนาดเล็ก 2.5 ของกลุ่มมอเตอร์ไซค์รับจ้างในเขตดินแดง กรุงเทพมหานคร ระเบียบวิธีวิจัยโดยการใช้แบบสอบถามเพื่อศึกษาการรับรู้ความรู้ต่อฝุ่นละอองขนาดเล็ก 2.5 ของผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์ในพื้นที่เขตดินแดงจำนวน 312 คน ผลการศึกษาพบว่า ผู้ขับขี่มอเตอร์ไซค์ส่วนใหญ่มีการรับรู้ต่อฝุ่นละอองขนาดเล็ก 2.5 มีค่าเกินมาตรฐานที่ส่งผลเสียต่อสุขภาพ 87.2% รู้ว่าตนเองเป็นทั้งผู้รับและผู้ปล่อยฝุ่นละอองขนาดเล็ก 2.5 อยู่ 89.4% โดยการสังเกตสภาพอากาศจากป้ายสื่ออัจฉริยะริมถนน ระดับปานกลาง 48.1% ภายในปี 2563 วันที่ค่าฝุ่นเกินมาตรฐานมีการออกไปทำงานปกติ 99.4% เลือกใช้หน้ากากอนามัยมากที่สุด 27.1% รองลงมาหน้ากากผ้าสลับกับหน้ากากอนามัย 23.1% การรับรู้ต่อฝุ่นละออง ทั้ง 4 ด้าน 1) การศึกษา ผู้ขับขี่มีการศึกษาสูงกว่ามีการรับรู้ต่อฝุ่น PM_2.5  สูงกว่า  2) เงินเดือน ผู้ขับขี่ที่มีการรับรู้ต่อฝุ่น PM_2.5 มีระดับเงินเดือนสูงกว่า 3) การใส่หน้ากาก N95 ผู้ขับขี่มอเตอร์ไซค์ที่มีการรับรู้ต่อฝุ่น PM_2.5 มีระดับการใส่หน้ากาก N95 สูงกว่า 4) ผู้ที่มีโรคประจำตัวที่เกี่ยวข้องกับโรคทางเดินหายใจมีการรับรู้ต่อฝุ่น PM_2.5 สูงกว่า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 จากปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการตอบสนองต่อฝุ่นละอองขนาดเล็ก 2.5 โดยวิเคราะห์ Chi-square พบว่า ผลการวัดระดับการศึกษามีความสัมพันธ์ต่อการเพิ่มค่าใช้จ่ายในการซื้อหน้ากากอนามัย ผลการวัดระดับเงินเดือน พบว่าเงินเดือนมีความสัมพันธ์ต่อการเพิ่มค่าใช้จ่ายการตรวจโรคทางเดินหายใจ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05