รูปแบบการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนที่พักแบบโฮมสเตย์ในประเทศไทย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนที่พักแบบโฮมสเตย์ในประเทศไทย เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร ประกอบด้วย บทความวิจัยและวิชาการที่ได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ เอกสารเผยแพร่ของภาครัฐที่เกี่ยวข้อง ข้อมูลเชิงนโยบายที่เกี่ยวข้อง งานวิจัย และวิทยานิพนธ์ หลักเกณฑ์ในการคัดเลือกเอกสารที่เกี่ยวข้อง ประกอบด้วยความถูกต้อง ความน่าเชื่อถือ ความเป็นตัวแทน และมีความหมายชัดเจน จำนวน 15 ฉบับ และแนวคิดทฤษฎีต่างประเทศ จำนวน 15 ฉบับ รวม 30 ฉบับ ผลการคัดเลือกเอกสารที่นำมาสังเคราะห์ที่ดีที่สุด จำนวน 23 ฉบับ ผลการศึกษาพบว่า มี 6 รูปแบบ ดังนี้                       1) รูปแบบการจัดการสินค้าและบริการ มีการสร้างมูลค่าเพิ่มในการให้บริการโฮมสเตย์ พัฒนาปรับปรุงห้องพักและบริเวณโดยรอบให้สอดคล้องกับวิถีชุมชน เน้นการสร้างอัตลักษณ์ให้เป็นที่รู้จัก โดยอิงกับประวัติศาสตร์ชุมชน 2) รูปแบบด้านการตลาด มีการพัฒนาสร้างแผนที่เดินที่สอดคล้องกับประวัติศาสตร์ชุมชนเพื่อให้เข้าถึงแหล่งท่องเที่ยวทางการตลาดได้ง่ายขึ้น จัดที่พักโฮมสเตย์ในแหล่งท่องเที่ยวชุมชนที่มีความพร้อมในการเข้าสู่ตลาดท่องเที่ยวแบบดิจิทัล 3) รูปแบบด้านการประชาสัมพันธ์ มีรูปแบบพัฒนาสื่อออนไลน์ที่ทันสมัยมากยิ่งขึ้น เพื่อเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยวและประชาสัมพันธ์ที่พักโฮมสเตย์ในแหล่งท่องเที่ยวที่หลากหลายช่องทาง  4) รูปแบบด้านกฎหมาย มีการปฏิบัติตามพระราชบัญญัติโรงแรม พ.ศ. 2547 ประกาศกระทรวงกำหนดประเภทและหลักเกณฑ์การประกอบธุรกิจโรงแรม พ.ศ. 2551 ประกาศมาตรฐานโฮมสเตย์ไทย พ.ศ. 2522 พระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. 2522 และพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535 5) รูปแบบด้านการจัดการความรู้ มีการสร้างเครือข่ายการจัดการความรู้ระหว่างรัฐกับชุมชนที่ประกอบกิจการวิสาหกิจชุมชนที่พักแบบโฮมสเตย์ในแหล่งท่องเที่ยว เช่น มหาวิทยาลัยกับชุมชน องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ตลอดจนพัฒนาศูนย์เรียนรู้ที่ใช้ผลิต สาธิต และถ่ายทอดเทคโนโลยี 6) รูปแบบด้านวัฒนธรรม มีรูปแบบการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนที่พักแบบโฮมสเตย์ในแหล่งท่องเที่ยวในประเทศไทยในวัฒนธรรมประเพณีที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะถิ่น