ความสัมพันธ์ระหว่างวิธีการวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกับระดับพฤติกรรม ด้านพุทธิพิสัยของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒที่ลงทะเบียนเรียน วิชาการตลาดและการขายในธุรกิจท่องเที่ยวและโรงแรม ปีการศึกษา 2562

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็นวิธีการผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและระดับพฤติกรรมด้านพุทธิพิสัย เปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับวิธีการวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความแตกต่างระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับพฤติกรรมด้านพุทธิพิสัยและเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างวิธีการผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกับระดับพฤติกรรมด้านพุทธิพิสัยของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒที่ลงทะเบียนเรียนวิชาการตลาดและการขายในธุรกิจท่องเที่ยวและโรงแรม ปีการศึกษา 2562 ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือการวิจัย มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .919 โดยประชากรในการวิจัยเป็นนิสิตที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาการตลาดและการขายในธุรกิจท่องเที่ยวและโรงแรม ได้แบบสอบถามคืน จำนวน 72 ชุด คิดเป็นร้อยละ 74.22 ของจำนวนประชากรทั้งหมด วิเคราะห์ด้วยค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยของประชากร (m) ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของประชากร (s) การทดสอบค่าที (t-test) การวิเคราะห์ความแปรปรวนและการวิเคราะห์ค่าสหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลวิจัยพบว่า 1) ระดับความคิดเห็นของวิธีการวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาพรวมอยู่ในระดับมากและระดับความคิดเห็นของพฤติกรรมด้านพุทธิพิสัยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) ระดับความคิดเห็นที่มีต่อวิธีการวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของกลุ่มนิสิตเพศชายไม่แตกต่างจากระดับความคิดเห็นของกลุ่มเพศหญิง โดยระดับคะแนนเฉลี่ยความคิดเห็นของนิสิตกลุ่มเพศชายสูงกว่าระดับความคิดเห็นของนิสิตกลุ่มเพศหญิง 3) วิธีการวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกับพฤติกรรมด้านพุทธิพิสัย มีความสัมพันธ์กันทางบวกระดับสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 แสดงว่า ระดับความคิดเห็นของนิสิตที่มีต่อวิธีการวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงส่วนใหญ่มีระดับความคิดเห็นพฤติกรรมด้านพุทธิพิสัยสูงด้วยเช่นกัน