สุนทรียภาพในรสความจากกวีนิพนธ์ “แผ่วผ่านธารน้ำไหล” ของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
DOI:
https://doi.org/10.14456/arjla.2025.8คำสำคัญ:
สุนทรียภาพ, วรรณศิลป์, เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาโวหาร ภาพพจน์ และรสวรรณคดีในรสความจากกวีนิพนธ์ “แผ่วผ่านธารน้ำไหล” ของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เป็นกวีนิพนธ์ร้อยแก้ว จำนวน 36 ตอน การวิจัยครั้งนี้ได้นำทฤษฎีโวหาร ภาพพจน์ และรสวรรณคดีมาประมวลสังเคราะห์เป็นเกณฑ์ในการศึกษา ผลการการศึกษาพบว่า กวีนิพนธ์เรื่อง “แผ่วผ่านธารน้ำไหล” มีโวหารปรากฏ 5 ลักษณะ คือ บรรยายโวหาร พรรณนาโวหาร เทศนาโวหาร สาธกโวหาร และอุปมาโวหาร ภาพพจน์ ปรากฏ 11 ลักษณะ คือ อุปมา คำถามเชิงวาทศิลป์ อุปลักษณ์ บุคลาธิษฐาน สมมุติภาวะ สัญลักษณ์ การแฝงนัย
เอกสารอ้างอิง
กุสุมา รักษมณี. (2549). การวิเคราะห์วรรณคดีไทยตามทฤษฎีวรรณคดีสันสกฤต (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ธรรมสาร.
ชลธิรา สัตยาวัฒนา. (2530). ผจงถ้อยร้อยเรียง. กรุงเทพมหานคร: ปลาตะเพียน.
นิตยา แก้วคัลณา. (2555). บทพรรณนาในกวีนิพนธ์ไทย: ลีลา ความคิด และการสืบสรรค์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นิตยา แก้วคัลณา. (2556). กวีนิพนธ์ไทยร่วมสมัย: แนวคิดเรื่องการสืบสรรค์กับการสร้างงานของกวี. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 23(2), 162-187.
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์. (2537). แผ่วผ่านธารน้ำไหล (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: เกี้ยว-เกล้า พิมพการ.
ประสิทธิ์ กาพย์กลอน. (2523). แนวทางการศึกษาวรรณคดี ภาษากวี การวิจักษ์และวิจารณ์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
ปราโมทย์ ชูเดช. (2549). ภาพพจน์และรสวรรณคดีไทย. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 1(2), 41-47.
วรวรรธน์ ศรียาภัย. (2565). ภาษาในบริบทสังคมและวัฒนธรรมสมัยใหม่. กรุงเทพมหานคร: เค.พี.จันทรเกษม.
สมเกียรติ รักษ์มณี. (2551). ภาษาวรรณศิลป์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สายน้ำใจ.
สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย. (2562). รางวัลนราธิปพงศ์ประพันธ์ 2562. สมุทรสาคร: สำนักพิมพ์พิมพ์ดี.
สริยกานต์ ยี่เก็งเอี่ยม. (2564). กลวิธีทางวรรณศิลป์และภาพความเป็นอื่นในกวีนิพนธ์ของอังคาร จันทาทิพย์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 12(2), 225-241.
สันติ ทิพนา. (2566). โวหารภาพพจน์และรสวรรณคดีในกวีนิพนธ์ เรื่อง ฝูงนกเหนือวิหาร ของ โชคชัย บัณฑิต, วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 17(3), 163-175.
สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2524). วรรณคดีวิเคราะห์. สงขลา: มงคลการพิมพ์.
อนุมานราชธน, พระยา. (2531). การศึกษาวรรณคดีแง่วรรณศิลป์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
อารยา ถิรมงคลจิต. (2561). รสและลีลาในวรรณคดี. กรุงเทพมหานคร: เดลินิวส์.
Olsen, S. H. (1978). The Structure of Literary Understanding. London: Cambridge University Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารศิลปศาสตร์วิชาการและวิจัย (ออนไลน์)
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
