Aesthetics in Literary Sentiments from the Prose Poetry "Phaew Phan Than Nam Lai” by Naowarat Pongpaiboon
DOI:
https://doi.org/10.14456/arjla.2025.8Keywords:
Aesthetics, Art of Writing, Naowarat PongpaiboonAbstract
This research article aimed to study rhetoric, figures of speech, and literary sentiments in the prose poetry "Phaew Phan Than Nam Lai” (Whispering Through Flowing Streams) by Naowarat Pongpaiboon, which consists of 36 chapters. This research applied theories of rhetoric, figures of speech, and literary sentiments to synthesize criteria for the study. The results showed that the prose includes five types of rhetoric: narrative rhetoric, descriptive rhetoric, didactic rhetoric, exemplification rhetoric, and comparative rhetoric. There are 11 types of figures of speech: simile, rhetorical question, metaphor, personification, suppositional statement, symbolism, implication, allusion, parallelism, paradox, and allegory. The work has eight literary sentiments (Rasa): Santa, Karuna, Vira, Adbhuta, Bhayanaka, Bibhatsa, Raudra, and Shringara. The aesthetic elements that appear in the composition contribute to the prose poetry's valuable creative language.
References
กุสุมา รักษมณี. (2549). การวิเคราะห์วรรณคดีไทยตามทฤษฎีวรรณคดีสันสกฤต (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ธรรมสาร.
ชลธิรา สัตยาวัฒนา. (2530). ผจงถ้อยร้อยเรียง. กรุงเทพมหานคร: ปลาตะเพียน.
นิตยา แก้วคัลณา. (2555). บทพรรณนาในกวีนิพนธ์ไทย: ลีลา ความคิด และการสืบสรรค์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นิตยา แก้วคัลณา. (2556). กวีนิพนธ์ไทยร่วมสมัย: แนวคิดเรื่องการสืบสรรค์กับการสร้างงานของกวี. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 23(2), 162-187.
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์. (2537). แผ่วผ่านธารน้ำไหล (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: เกี้ยว-เกล้า พิมพการ.
ประสิทธิ์ กาพย์กลอน. (2523). แนวทางการศึกษาวรรณคดี ภาษากวี การวิจักษ์และวิจารณ์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
ปราโมทย์ ชูเดช. (2549). ภาพพจน์และรสวรรณคดีไทย. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 1(2), 41-47.
วรวรรธน์ ศรียาภัย. (2565). ภาษาในบริบทสังคมและวัฒนธรรมสมัยใหม่. กรุงเทพมหานคร: เค.พี.จันทรเกษม.
สมเกียรติ รักษ์มณี. (2551). ภาษาวรรณศิลป์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สายน้ำใจ.
สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย. (2562). รางวัลนราธิปพงศ์ประพันธ์ 2562. สมุทรสาคร: สำนักพิมพ์พิมพ์ดี.
สริยกานต์ ยี่เก็งเอี่ยม. (2564). กลวิธีทางวรรณศิลป์และภาพความเป็นอื่นในกวีนิพนธ์ของอังคาร จันทาทิพย์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 12(2), 225-241.
สันติ ทิพนา. (2566). โวหารภาพพจน์และรสวรรณคดีในกวีนิพนธ์ เรื่อง ฝูงนกเหนือวิหาร ของ โชคชัย บัณฑิต, วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 17(3), 163-175.
สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2524). วรรณคดีวิเคราะห์. สงขลา: มงคลการพิมพ์.
อนุมานราชธน, พระยา. (2531). การศึกษาวรรณคดีแง่วรรณศิลป์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
อารยา ถิรมงคลจิต. (2561). รสและลีลาในวรรณคดี. กรุงเทพมหานคร: เดลินิวส์.
Olsen, S. H. (1978). The Structure of Literary Understanding. London: Cambridge University Press.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Academic and Research Journal of Liberal Arts (Online)

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศิลปศาสตร์วิชาการและวิจัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
