ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน สำหรับนิสิตมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยในเขตภาคเหนือ เรื่อง คำยืมภาษาบาลีและภาษาสันสกฤตในภาษาไทย โดยใช้บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนและทฤษฎีการเรียนรู้ของกาเย่

บทคัดย่อ

              งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์การวิจัย คือ 1) เพื่อหาประสิทธิภาพของบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน ตามเกณฑ์มาตรฐาน 80/80 และ 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียน กลุ่มตัวอย่าง คือ นิสิตจากวิทยาลัยสงฆ์พุทธชินราชและวิทยาลัยสงฆ์นครน่าน รวมจำนวน 31 รูป/คน โดยการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แผนการจัดการเรียนรู้ บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน และแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ค่าสถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) การทดสอบค่าทีแบบกลุ่มเดียว (t-test One Sample) และการทดสอบค่าทีแบบไม่เป็นอิสระต่อกัน (t-test dependent Sample)

              ผลการวิจัยพบว่า 1) ประสิทธิภาพของบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน เป็นไปตามเกณฑ์มาตรฐาน 80/80 โดยของวิทยาลัยสงฆ์พุทธชินราช มีประสิทธิภาพ E₁/E₂ เท่ากับ 87.33/80.37 และวิทยาลัยสงฆ์นครน่าน มีประสิทธิภาพ E₁/E₂ เท่ากับ 91.00/80.61 และ 2) การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนของนิสิตจากวิทยาลัยสงฆ์พุทธชินราช ทดสอบก่อนเรียนได้คะแนนเฉลี่ย 13.78 และหลังเรียนได้คะแนนเฉลี่ยเพิ่มขึ้นเป็น 24.11 เมื่อเปรียบเทียบค่าสถิติก่อนเรียนและหลังเรียน พบว่า มีค่าความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนนิสิตจากวิทยาลัยสงฆ์นครน่าน ทดสอบก่อนเรียนได้คะแนนเฉลี่ย 14.68 และหลังเรียนได้คะแนนเฉลี่ยเพิ่มขึ้นเป็น 24.18 เมื่อเปรียบเทียบค่าสถิติก่อนเรียนและหลังเรียน พบว่า มีค่าความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05