การใช้วรรณคดีสร้างสรรค์นวนิยายเรื่อง “ฤทัยลักษมณ์”
คำสำคัญ:
วรรณคดี, สร้างสรรค์, นวนิยายบทคัดย่อ
บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาการนำวรรณคดีไทยมาใช้ในการสร้างสรรค์นวนิยายเรื่อง “ฤทัยลักษมณ์” ของ กรรัมภา ตลอดจนการสร้างความเป็นไปได้ให้สมเหตุสมผล ผลการศึกษาพบว่า กรรัมภาได้นำวรรณคดีไทยจำนวน 4 เรื่อง ได้แก่ รามเกียรติ์ อิเหนา ศกุนตลาและหลวิชัย - คาวีมาใช้ในการสร้างสรรค์นวนิยายเรื่อง “ฤทัยลักษมณ์” 2 ลักษณะคือ การสร้างโครงเรื่องจากวรรณคดีเรื่อง “รามเกียรติ์” ตอน “ศึกกุมภกรรณ” และการสร้างตัวละครจากวรรณคดี ทั้งการใช้ตัวละครเดิมจากวรรณคดีและการปรับและเพิ่มเติมรายละเอียดต่าง ๆ ให้มีความสมเหตุสมผล การนำวรรณคดีไทยมาใช้ในการสร้างนวนิยายเรื่อง“ฤทัยลักษมณ์” จึงน่าสนใจเพราะนอกจากจะทำให้เห็นถึงกลวิธีการใช้วรรณคดีในการสร้างสรรค์โครงเรื่องและตัวละครในนวนิยายแล้วนั้นยังเป็นการขยายมุมมองของวรรณคดีให้กว้างขึ้นอีกด้วย
เอกสารอ้างอิง
กรรัมภา. (2559). ฤทัยลักษมณ์. กรุงเทพมหานคร: อรุณอัมรินทร์.
กุสุมา รักษมณี. (2547). วรรณสารวิจัย. กรุงเทพมหานคร: แม่คำผาง.
กุหลาบ มัลลิกะมาส. (2555). วรรณคดีวิจารณ์ (พิมพ์ครั้งที่ 16). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จีรณัทย์ วิมุตติสุข. (2550). การใช้วรรณคดีไทยและวรรณกรรมพื้นบ้านในนวนิยายของแก้วเก้า. (วิทยานิพนธ์
อักษรศาสตรมหาบัณฑิต) บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
ดวงธิดา ราเมศวร์. (2537). รามายณะ ฉบับสันสกฤตต้นกำเนิดของ“รามเกียรติ์”. กรุงเทพมหานคร: มายิก.
นิตยา นาฏยสุนทร. (2525). รักที่ถูกเมิน (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: บันลือสาส์น.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพมหานคร : นานมีบุ๊คส์.
สายวรุณ สุนทโรทก. (2561). วรรณคดีวิจักษ์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุพรรณี วราทร. (2519). ประวัติการประพันธ์นวนิยายไทยตั้งแต่สมัยเริ่มแรกจนถึง พ.ศ. 2475. กรุงเทพมหานคร:
เจริญวิทยาการพิมพ์.
Edward, Quinn. (2000). A Dictionary Of Literary and Thematic terms. New York : Check mark
books An imprint of Facts
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
