ประโยชน์ของวรรณคดี (2) :
กลวิธีการเล่าเรื่องกับประโยชน์เชิงการสื่อสารที่ปรากฏในการทำงานและชีวิตจริง
คำสำคัญ:
ประโยชน์ของวรรณคดี, กลวิธีการเล่าเรื่องบทคัดย่อ
ประโยชน์ที่ได้จากความรู้ความเข้าเรื่องกลวิธีเล่าเรื่อง สรุปได้เป็น 2 ด้าน คือ ด้านผู้เล่าเรื่องและด้านผู้ฟัง (ผู้อ่าน) (1) ผู้เล่าเรื่องควรตระหนักเรื่องความน่าเชื่อถือของข้อมูล ซึ่งการสร้างความน่าเชื่อถือของข้อมูลในการเล่าเรื่องจำเป็นต้องประกอบด้วย ข้อมูลที่เป็นจริงตามสภาพ ความถูกต้องแม่นยำ แหล่งข้อมูลที่ชัดเจน ข้อมูลที่เป็นปัจจุบัน และพยานหลักฐานที่พิสูจน์ได้ นอกจากนี้แล้ว ตัวผู้เล่าต้องพร้อมสรรพด้วยคุณธรรมจริยธรรมในการสื่อสาร (2) ผู้ฟังพึงใช้ปัญญาความรู้ในการรับข้อมูล ก่อนการสรุปปรงใจเชื่อเรื่องใดๆ ผู้ฟังต้องสืบค้นแหล่งที่มาของข้อมูล พยานและหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่ได้ฟังและตัวผู้เล่าเรื่อง เพื่อตรวจพิสูจน์ดูว่าข้อมูลนั้นถูกต้องและน่าเชื่อถือหรือไม่ ถ้าผู้เล่าและผู้ฟังเข้าใจวิธีทางวรรณศิลป์นี้เป็นอย่างดีแล้ว ก็จะสามารถนำไปปรับปรุงวิธีการสื่อสารในชีวิตการทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพและสร้างสรรค์ได้อย่างแน่นอน
เอกสารอ้างอิง
กรมศิลปกร. (2514). ลิลิตพระลอ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์บรรณาคาร.
กฤษณะไทวปายนวยาส. (2534). ภควัทคีตา (ฉบับแปล). (อินทรายุธ (นายผี: อัศนี พลจันทร), ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ศยาม.
คาร์ล แอดอล์ฟ เกลเลอโรป. (2533). กามนิต (ฉบับสมบูรณ์). (เสฐียนโกเศศ และนาคะประทีป, ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิเสฐียนโกเศศ-นาคะประทีป.
จันทิมา อังคพณิชกิจ. (2557). การวิเคราะห์ข้อความ (Discourse Analysis). กรุงเทพมหานคร: ภาควิชา ภาษาศาสตร์ คณะศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธีรภักดิ์ เชาว์ภักดี. (2560). “การใช้ภาษาที่ไม่ชัดเจน.” แผนกภาษาไทย-สังคม. วิทยาลัยเทคโนโลยีภาค ตะวันออก
ฮี.เทค. ค้นคืนจาก https://e-org.e-tech.ac.th/e-org/depart/thai_social.
พระยาอุปกิตศิลปสาร. (2552). กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า. กรุงเทพมหานคร: ธารปัญญา.
ภัชวรรณ แก้วใจดี และ อุ่นเรีอน เล็กน้อย. (กรกฎาคม-ธันวาคม 2562). การวิเคราะห์วิธีคิด (Thinking) ของผู้ใช้
สื่อออนไลน์ผ่านหมวกความคิดหกใบ. ศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 14(2), 103-104.
ย้อนคำพูด “ซ้อ7”เปิดโปงนางเอกหน้าเกาหลี. (2558). ค้นคืนจาก : https://www.brighttv.co.th/entertain/ย้อน
คำพูด-“ซ้อ7”-เปิดโปงนา-
ออสการ์ ไวลด์, กีเดอ โมปัสซังต์, และเอช. จี. เวลส์. (2537). “มือลึกลับ”. เรื่องสั้นบันลือโลก. (ช่อ เชอรี, ผู้แปลและ
เรียบเรียง). กรุงเทพมหานคร: โอ.เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
แอเวอรี คอร์แมน. (2531). พ่อ. (ภูริภัทร ภควลีธร, ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: เยาวดี.
Program consultants, Chin, B. A., Wolfe, D., Copeland, J., Dudzinski, M. A., Ray, W., Royster,
J. J. & Wilhelm, J. (1976). Glencoe literature: the reader’s choice. New York, N.Y.:
Glencoe McGraw-Hill.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
