ประสิทธิผลในการบริหารการควบคุมผู้ต้องขังของเรือนจำในเขต 7

Effectiveness of Inmate Control Management of Prisons in Area 7

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับประสิทธิผลในการบริหารการควบคุมผู้ต้องขังของเรือนจำในเขต 7 2) ศึกษาปัจจัยการบริหารที่มีความสัมพันธ์เชิงเหตุผลกับประสิทธิผลการบริหารการควบคุมผู้ต้องขังของเรือนจำในเขต 7 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ข้าราชการกรมราชทัณฑ์ที่ปฏิบัติหน้าที่ในเรือนจำเขต 7 จำนวน 10 เรือนจำ จำนวน 170 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน โดยใช้สถิติค่าไคสแควร์ และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า 1) ประสิทธิผลในการบริหารการควบคุมผู้ต้องขังเรือนจำในเขต 7 ในภาพรวมมีประสิทธิผลอยู่ในระดับมากที่สุด โดยรายด้านมีประสิทธิผลอยู่ในระดับมากที่สุด ได้แก่ เรือนจำปลอดจากปัญหาเสพติดฯ ควบคุมผู้ต้องขังให้อยู่ในความสงบเรียบร้อย และมีประสิทธิผลอยู่ในระดับมาก ได้แก่ ควบคุมผู้ต้องขังไม่ให้หลบหนี 2) ปัจจัยการบริหารในการควบคุมผู้ต้องขังของเรือนจำในเขต 7 ในภาพรวมและรายด้านมีการปฏิบัติอยู่ในระดับมากที่สุด เรียงตามลำดับดังนี้ ค่านิยมร่วม ทักษะ บุคลากร รูปแบบการบริหารจัดการ ระบบการปฏิบัติงาน กลยุทธ์องค์กร และโครงสร้างองค์กร 3) ปัจจัยการบริหาร  ด้านกลยุทธ์องค์กร ด้านโครงสร้างองค์กร ด้านบุคลากร และด้านรูปแบบการบริหารจัดการมีความสัมพันธ์เชิงเหตุผลกับประสิทธิผลในการบริหารการควบคุมผู้ต้องขังของเรือนจำในเขต 7 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 และด้านทักษะมีความสัมพันธ์เชิงเหตุผลกับประสิทธิผลในการบริหารการควบคุมผู้ต้องขังของเรือนจำในเขต 7 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01