กลวิธีการดัดแปลงเพลงภาษาจีนเป็นเพลงภาษาไทย กรณีศึกษา “อัลบั้มเพลงรัก 2 ภาษาจีน-ไทย ชุดที่ 4” ของ สุวรรณา ชนากานต์

Strategies of Adapting Chinese Songs into Thai Songs: a case study of Suwanna Chanakan's Bilingual Love Song Album of Chinese-Thai Volume 4

ผู้แต่ง

  • เนตรน้ำทิพย์ บุดดาวงศ์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
  • กนกพร นุ่มทอง

คำสำคัญ:

กลวิธีการแปล, การแปลเพลงจีน-ไทย, การศึกษาเปรียบเทียบเพลงจีน, เพลงไทยทำนองจีน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์กลวิธีการดัดแปลงเพลงภาษาจีนเป็นเพลงภาษาไทย โดยใช้เพลงในอัลบั้มเพลงรัก 2 ภาษาจีน-ไทย ชุดที่ 4 ของ สุวรรณา ชนากานต์ เป็นกรณีศึกษา โดยจัดประเภทเพลงเหล่านี้แยกเป็นการใช้กลวิธีการแปลกับการแต่งเนื้อร้องขึ้นใหม่ จากนั้นวิเคราะห์กลวิธีการแปลและวิเคราะห์กลวิธีที่ใช้ในการแต่งเนื้อร้องใหม่ ผลการศึกษาพบว่า อัลบั้มดังกล่าวปรากฏกลวิธีการแปล 3 เพลง และการแต่งเนื้อร้องใหม่ 5 เพลง กลวิธีการแปลแบบดัดแปลงเพลงมีทั้งหมด 4 กลวิธี คือ กลวิธีการเติมข้อมูลในบทแปล กลวิธีการใช้คำเทียบเท่ากัน กลวิธีการเปลี่ยนโครงสร้างประโยค และกลวิธีการแต่งเนื้อหาใหม่ ส่วนกลวิธีการแต่งเนื้อร้องขึ้นใหม่แบ่งเป็น 2 ลักษณะ คือ เพลงที่มีเนื้อหาสัมพันธ์กับต้นฉบับและเพลงที่มีเนื้อหาไม่สัมพันธ์กับต้นฉบับ ผลการศึกษาดังกล่าวนำไปสู่ข้อสรุปว่า เพลงบางเพลงที่มีเนื้อหาที่ซับซ้อนเกินไปอาจเป็นอุปสรรคของผู้แปลที่ไม่สามารถแปลให้สอดคล้องกับทำนองของเพลงต้นฉบับได้ ผู้แปลจึงเลือกถ่ายทอดเพียงทำนองดนตรีของเพลงต้นฉบับและใช้กลวิธีแต่งเนื้อร้องขึ้นใหม่ หรือเพลงบางเพลงมีเนื้อหาที่น้อยเกินไป หากแปลโดยที่ไม่ดัดแปลงอาจทำให้เนื้อเพลงฟังแล้วไม่รื่นหู ผู้แปลจึงเลือกใช้กลวิธีดัดแปลงโดยเติมเนื้อความเพื่อให้เพลงมีความไพเราะน่าฟังยิ่งขึ้น  

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กนกพร นุ่มทอง, และศิริวรรณ ลิขิตเจริญธรรม. (2562, กรกฎาคม - ธันวาคม). หลักและข้อควรระวังในการแปลจีน-ไทย ไทย-จีน. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 12(2), 105-151.

วินิตา ดิถียนต์. (2541, มกราคม-มิถุนายน). ภาษาไทยกับการแปลงานบันเทิงคดี. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 17(1), 61–70.

สัญฉวี สายบัว. (2560). หลักการแปล (พิมพ์ครั้งที่9). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุพรรณี ปิ่นมณี. (2562). แปลผิด แปลถูก: คัมภีร์การแปลยุคใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุพรรณี ปิ่นมณี. (2562). ภาษา วัฒนธรรมกับการแปล: ไทย - อังกฤษ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Newmark, P. (1982). Approached to Translation. Oxford: Pergamon Press.

_______. (1995). A Textbook of Translation. London: Phoenix ELT.

Nida, E. A. (1964). Toward a Science Translating. Leiden: E.J. Brill.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-08-31

รูปแบบการอ้างอิง

บุดดาวงศ์ เ., & นุ่มทอง ก. (2021). กลวิธีการดัดแปลงเพลงภาษาจีนเป็นเพลงภาษาไทย กรณีศึกษา “อัลบั้มเพลงรัก 2 ภาษาจีน-ไทย ชุดที่ 4” ของ สุวรรณา ชนากานต์: Strategies of Adapting Chinese Songs into Thai Songs: a case study of Suwanna Chanakan’s Bilingual Love Song Album of Chinese-Thai Volume 4. Lawarath Social E-Journal, 3(2), 95–116. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/lawarathjo/article/view/252815