การศึกษากลวิธีการแปลคำซ้ำคำเลียนเสียงภาษาจีนสู่ภาษาไทย: กรณีศึกษานวนิยายเรื่อง “ลำนำกระเทียม”

บทคัดย่อ

   บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีการแปลคำซ้ำคำเลียนเสียงสู่ภาษาไทย โดยใช้นวนิยายเรื่องลำกระเทียม (天堂蒜薹之歌) ของมั่วเหยียนเป็นกรณีศึกษา และใช้ทฤษฎีการแปลภาษาจีนเป็นภาษาไทย รวมถึงวิธีการซ้ำคำในภาษาจีนและภาษาไทยมาเป็นกรอบการวิจัย ผลการวิจัยพบว่า คำซ้ำคำเลียนเสียงภาษาจีนที่ปรากฏในเนื้อเรื่องมีจำนวนทั้งหมด 93 คํา แบ่งออกเป็น 4 รูปแบบ ได้แก่ AA AABB ABAB และ ABB มักวางอยู่หน้าคำช่วยเสริมโครงสร้าง “地” และ “的” ซึ่งเป็นตำแหน่งบทขยายกริยาหรือบทขยายนาม โดยตำแหน่งของการวางคำนี้ไม่ส่งผลต่อการแปล แต่บริบทแวดล้อมในประโยคเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อการแปล ด้วยเหตุนี้กลวิธีการแปลคำซ้ำคำเลียนเสียงสามารถ   แบ่งได้เป็น 2 กลวิธี ได้แก่ 1. การแปลโดยคงรูปคำเลียนเสียง โดยใช้เครื่องหมายไม้ยมกแทนการเขียน คำซ้ำ และซ้ำเสียงพยัญชนะต้นพยางค์หน้าและพยางค์ท้าย แต่คู่เสียงสระแตกต่างกัน เมื่อพิจารณาจากจำนวนพยางค์เสียงของคำแปลแล้ว สามารถแบ่งได้เป็น 3 รูปแบบ ได้แก่ จำนวนพยางค์เสียงเท่ากับต้นฉบับ จำนวนพยางค์เสียงลดลงจากต้นฉบับ และจำนวนพยางค์เสียงเพิ่มขึ้นจากต้นฉบับ 2. การแปลโดยไม่คงรูปคำเลียนเสียง กลวิธีการนี้ใช้ต่อเมื่อไม่สามารถหาคำเลียนเสียงมาเทียบเคียงได้ แบ่งเป็น 2 กลวิธี ได้แก่ การแปลโดยแทนที่ด้วยคำอื่น และการแปลการแทนที่ด้วยข้อความ ซึ่งเป็นการถอดความอธิบาย นอกจากนี้เราจะพบว่าการแปลโดยคงรูปคำเลียนเสียงไว้เป็นวิธีที่ผู้แปลได้ใช้มากที่สุด เนื่องจากวิธีการซ้ำคำในภาษาจีนและภาษาไทยส่วนใหญ่มีความคล้ายคลึงกัน ซึ่งจุดนี้เองเป็นเหตุผลที่ทำให้การแปลมีแนวโน้มไปในวิธีการแปลแบบคงรูปคำเลียนเสียงมากกว่า นอกจากนี้ การแปลด้วยวิธีการดังกล่าวยังช่วยรักษารูปแบบการใช้ภาษา และความเดิมของต้นฉบับไว้มากที่สุดอีกด้วย