การใช้ทักษะทางดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรีต่อการรองรับการปรับเปลี่ยนสู่การเป็นรัฐบาลดิจิทัล
คำสำคัญ:
ทักษะดิจิทัล, รัฐบาลดิจิทัล , สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ , มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรีบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาระดับทักษะดิจิทัลของนักศึกษา และ 2. เสนอแนวทางการสร้างเสริมทักษะทางดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรีต่อการรองรับการปรับเปลี่ยนสู่การเป็นรัฐบาลดิจิทัล ประชากร ที่ใช้เก็บข้อมูลเชิงปริมาณ เป็นนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ภาคปกติ ชั้นปีที่ 1-4 จำนวน 420 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม มีลักษณะมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วย ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และผู้ให้ข้อมูลเชิงคุณภาพ ได้แก่ผู้ใช้บัณฑิต จำนวน 12 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง และแบบการสนทนากลุ่ม และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการศึกษาพบว่า 1. ระดับทักษะดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ในภาพรวม อยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาแยกเป็นรายทักษะ พบว่า ทักษะแต่ละด้านอยู่ในระดับปานกลาง โดยเรียง ลำดับจากค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ได้แก่ ทักษะการรู้เท่าทันและใช้เทคโนโลยี ทักษะการใช้ดิจิทัล เพื่อยกระดับศักยภาพองค์กร ทักษะการควบคุมกำกับ และการปฏิบัติตามกฎหมาย นโยบายและการมาตรฐานการจัดการดิจิทัล ทักษะการใช้ดิจิทัลเพื่อการวางแผน บริหารจัดการ และนำองค์กร และทักษะการใช้ดิจิทัลเพื่อขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงและสร้างสรรค์ ตามลำดับ 2. แนวทางการสร้างเสริมทักษะทางดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ พบว่า 1) ควรส่งเสริมให้นักศึกษาเรียนรู้ด้วยตนเอง 2) สนับสนุนการจัดฝึกอบรมแบบเข้าชั้นเรียนโดยกำหนดทักษะที่ต้องมีในแต่ละชั้นปี และ 3) การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการที่ผนวกทักษะดิจิทัลในรายวิชาต่างๆ ในหลักสูตรอย่างทั่วถึง
Downloads
เอกสารอ้างอิง
ชาย โพธิสิตา. (2552). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง.
ดวงเด็ด ย้วยความดี. (2565). เขียนวิทยานิพน์อย่างไรไม่โดนเท. กรงเทพฯ: ศูนย์หนังสือแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดวงสมร สุทธิวงศ์กูล. (2564, มกราคม-เมษายน). การพัฒนาทักษะดิจิทัลของบุคลากรภาครัฐไทยสู่การเป็นรัฐบาลดิจิทัล. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 13(1), 197-216.
เทพศักดิ์ บุณยรัตพันธุ์. (2565, กรกฎาคม-ธันวาคม). การประเมินทักษะดิจิทัลของบุคลากรสายวิชาการมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 12(2), 107-120.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2553). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
ในตะวัน กำหอม. (2567, มกราคม-มิถุนายน). โปรแกรมพัฒนาการรู้ดิจิทัลสำหรับครูโรงเรียนประถมศึกษาในโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สหวิทยาการและความยั่งยืนปริทรรศน์ไทย, 13(1), 101 -109.
ปุณณาสา คชศิลา (2565). แนวทางการพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลของข้าราชการหน่วยงานภาครัฐแห่งหนึ่ง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พงษ์วัตร บุญสนองโชคยิ่ง. (2563) . การพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงสู่องค์กรดิจิทัลของบุคลากรสำนักงานเลขานุการ สำนักการแพทย์ กรุงเทพมหานคร.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี. (2565). หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2565) คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี. ลพบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
_______. (2565). รายงานประกันคุณภาพการประกันคุณภาพการศึกษา สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. ลพบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
วัชรพจน์ ทรัพย์สงวนบุญ. (2563, มกราคม-มิถุนายน). การเปลี่ยนผ่านทางดิจิทัลขององค์กรภาครัฐเพื่อยกระดับความสามารถทางการแข่งขันของประเทศไทย. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 18(1), 15-22
สถาบันพัฒนาข้าราชการกรุงเทพมหานคร. (2564). แผนพัฒนาทักษะถ้านดิจิทัลของข้าราชการกรุงเทพมหานครและบุคลากรกรุงเทพมหานครเพื่อการปรับเปลี่ยนเป็นรัฐบาลดิจิทัล ระยะเริ่มแรก (Early) (พ.ศ. 2564-2565). กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สรรพสิทธิ์ ชมภูนุช, ทิวากร แสร์สุวรรณ, ศิรินดา สวนมาดี, และโชติ บดีรัฐ. (2564, มีนาคม). บริบทของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 กับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(3), 400-424.
สัญญา เคณาภูมิ. (2563). แนวคิดและทฤษฎีทางรัฐศาสนศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการวางแผนและพัฒนาชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2560). แนวทางการพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลของข้าราชการ และบุคลากรภาครัฐเพื่อรับเปลี่ยนภาครัฐเป็นรัฐบาลดิจิทัล. นนทบุรี: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560-2579) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล (องค์การมหาชน). (2566). แผนพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของประเทศไทย พ.ศ. 2566-2570. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สุทธินันท์ ชื่นชม, กัลยา ใจรักษ์, และอำนาจ โกวรรณ. (2564, เมษายน-มิถุนายน). รูปแบบการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่เพื่อพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้. วารสารสารสนเทศศาสตร์, 39(2), 16-33.
Gordon, G., J., &Milakovich, M., E. (1995). Public Administration in America (5th ed.). New York: St. Martin's Press.
Nicholas, H. (2001). Public Administration and Public Affairs. New Jersey: Prentice Hall.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
