The Use of Digital Skills to Equip Public Administration Students, Faculty of Humanities and Social Sciences of Thepsatri Rajabhat University, for the Shift in Digital Government
Keywords:
Digital Skills, Digital Government , Public Administration , Thepsatri Rajabhat UniversityAbstract
This research aims to 1. examine the level of digital skills, and 2. propose guidelines to enhance the digital skills of Public Administration students in the Faculty of Humanities and Social Sciences at Thepsatri Rajabhat University to support the transition to a digital government. For the quantitative approach, data were collected from 420 weekday students from the first to fourth year in the Public Administration program, using a 5-point Likert scale questionnaire. Frequency, percentage, and standard deviation were employed to analyze the data. In the qualitative part, the data were collected from 12 employers, selected through a purposive sample technique, using a structured interview form and a focused group discussion. Data were analyzed through content analysis.
The study revealed that 1. overall, the digital skills of Public Administration students were at a moderate level. Considering each aspect, all were also at a moderate level. Ranked from higher to lower mean scores, the following skills were observed: digital literacy and technology application, digital skills for enhancing organizational potential, governance and compliance skills, digital management policies and standards, digital skills for planning, managing, and leading organizations, and digital skills for driving change and innovation were observed respectively; 2. for the proposed guidelines to enhance digital skills, three guidelines were found: 1) self-learning should be encouraged, 2) classroom training programs specifying required skills at each year level should be enhanced, and 3) integrated teaching and learning that incorporates digital skills across various subjects in the curriculum should be promoted.
References
ชาย โพธิสิตา. (2552). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง.
ดวงเด็ด ย้วยความดี. (2565). เขียนวิทยานิพน์อย่างไรไม่โดนเท. กรงเทพฯ: ศูนย์หนังสือแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดวงสมร สุทธิวงศ์กูล. (2564, มกราคม-เมษายน). การพัฒนาทักษะดิจิทัลของบุคลากรภาครัฐไทยสู่การเป็นรัฐบาลดิจิทัล. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 13(1), 197-216.
เทพศักดิ์ บุณยรัตพันธุ์. (2565, กรกฎาคม-ธันวาคม). การประเมินทักษะดิจิทัลของบุคลากรสายวิชาการมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 12(2), 107-120.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2553). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
ในตะวัน กำหอม. (2567, มกราคม-มิถุนายน). โปรแกรมพัฒนาการรู้ดิจิทัลสำหรับครูโรงเรียนประถมศึกษาในโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สหวิทยาการและความยั่งยืนปริทรรศน์ไทย, 13(1), 101 -109.
ปุณณาสา คชศิลา (2565). แนวทางการพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลของข้าราชการหน่วยงานภาครัฐแห่งหนึ่ง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พงษ์วัตร บุญสนองโชคยิ่ง. (2563) . การพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงสู่องค์กรดิจิทัลของบุคลากรสำนักงานเลขานุการ สำนักการแพทย์ กรุงเทพมหานคร.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี. (2565). หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2565) คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี. ลพบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
_______. (2565). รายงานประกันคุณภาพการประกันคุณภาพการศึกษา สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. ลพบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
วัชรพจน์ ทรัพย์สงวนบุญ. (2563, มกราคม-มิถุนายน). การเปลี่ยนผ่านทางดิจิทัลขององค์กรภาครัฐเพื่อยกระดับความสามารถทางการแข่งขันของประเทศไทย. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 18(1), 15-22
สถาบันพัฒนาข้าราชการกรุงเทพมหานคร. (2564). แผนพัฒนาทักษะถ้านดิจิทัลของข้าราชการกรุงเทพมหานครและบุคลากรกรุงเทพมหานครเพื่อการปรับเปลี่ยนเป็นรัฐบาลดิจิทัล ระยะเริ่มแรก (Early) (พ.ศ. 2564-2565). กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สรรพสิทธิ์ ชมภูนุช, ทิวากร แสร์สุวรรณ, ศิรินดา สวนมาดี, และโชติ บดีรัฐ. (2564, มีนาคม). บริบทของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 กับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(3), 400-424.
สัญญา เคณาภูมิ. (2563). แนวคิดและทฤษฎีทางรัฐศาสนศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการวางแผนและพัฒนาชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2560). แนวทางการพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลของข้าราชการ และบุคลากรภาครัฐเพื่อรับเปลี่ยนภาครัฐเป็นรัฐบาลดิจิทัล. นนทบุรี: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560-2579) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล (องค์การมหาชน). (2566). แผนพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของประเทศไทย พ.ศ. 2566-2570. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สุทธินันท์ ชื่นชม, กัลยา ใจรักษ์, และอำนาจ โกวรรณ. (2564, เมษายน-มิถุนายน). รูปแบบการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่เพื่อพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้. วารสารสารสนเทศศาสตร์, 39(2), 16-33.
Gordon, G., J., &Milakovich, M., E. (1995). Public Administration in America (5th ed.). New York: St. Martin's Press.
Nicholas, H. (2001). Public Administration and Public Affairs. New Jersey: Prentice Hall.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.