LEGAL PROBLEM RELATING TO THE PROHIBITION OF MEMBERS OF MUNICIPAL COUNCIL AND ADMINISTRATORS FOR HAVING INTEREST WHETHER DIRECTLY OR INDIRECTLY IN THE CONTRACT THAT THE MUNICIPALITY IS A PARTY

Main Article Content

Sapanchanok Jarunjirapat

Abstract

Section 18 bis and Section 48 quattuordecim (3) of the Municipality Act B.E. 2496 prohibit members of the City Council (alderman) and municipality administrators from having direct or indirect interest in the contract to which that municipality is the party. As those provisions do not provide definition or interpretation of the term “direct or indirect interest”, it is a problem for the Governor as an officer in charge of supervision of the municipality in implementing and interpreting the law when he/she needs to carry out investigation and make decision whether any member of the City Council (alderman) or municipality administrator has contractual interest. This thesis aims to investigate and analyze meaning and scope of interpretation of those provisions. The study will first focus on opinions given by the Council of the State and decisions of the Supreme Administrative Court in order to know what is the meaning and scope given to those provisions by the Council of the State and the Supreme Administrative Court and what principles are applied in answering the question of being an interested person of members of the City Council or municipality administrators and also to ultimately explore the actual intention of those provisions of law.


            Findings from the study and analysis suggest that the criteria applied by the Council of the State in defining the term “interest” is based on the principle of impartiality which aims to prohibit public officer from exercising one’s power to issue decision and order, to grant approval or permission or to give instruction to any matter in which that such officer has an interest as it may cause his/her decision to be rendered with partiality, prejudice or injustice; which is the textual interpretation approach. On the other hand, the criteria applied by the Supreme Administrative Court involves the principle of conflict of interest aimed to ensure that public services are provided properly to the extent that people can benefit of those public services equally and also to prevent possible damage from the situation of conflict of interest and to divert motive to seek for unjust benefit. This represents the interpretation by referring to the spirit of law.

Article Details

How to Cite
Jarunjirapat, Sapanchanok. “LEGAL PROBLEM RELATING TO THE PROHIBITION OF MEMBERS OF MUNICIPAL COUNCIL AND ADMINISTRATORS FOR HAVING INTEREST WHETHER DIRECTLY OR INDIRECTLY IN THE CONTRACT THAT THE MUNICIPALITY IS A PARTY”. Naresuan University Law Journal 7, no. 2 (November 1, 2014): 66–93. Accessed December 22, 2024. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/lawnujournal/article/view/98742.
Section
Research Articles
Author Biography

Sapanchanok Jarunjirapat, Faculty of Law, Sripatum University

นิติกร ระดับ 5 เทศบาลเมืองสระบุรี อำเภอเมือง จังหวัดสระบุรี

References

กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. สรุปข้อมูลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทั่วประเทศ. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น, 2555.

กำชัย จงจักรพันธ์. การขัดกันแห่งผลประโยชน์และมาตรา 100. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ, 2550.

ชาญ โชติกิตติกุล. “ผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองส่วนท้องถิ่นกับการขัดกันแห่งผลประโยชน์: ศึกษากรณีผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองของกรุงเทพมหานคร.” วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2553.

ชาญชัย แสวงศักดิ์. คำอธิบายกฎหมายปกครอง. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพฯ: วิญญูชน, 2553.

นันทวัฒน์ บรมานันท์. กฎหมายปกครอง. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: วิญญูชน, 2555.

บุญอนันต์ วรรณพานิชย์. หลักกฎหมายว่าด้วยวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง. กรุงเทพฯ: สวัสดิการสำนักงานศาลปกครอง, 2545.

บุปผา อัครพิมาน. “หลักกฎหมายทั่วไป.” วารสารวิชาการศาลปกครอง. 5, ฉ.1 (2548): 14-15.

วุฒิพงษ์ พาณิชย์สวย. การขัดกันระหว่างผลประโยชน์ส่วนตัวกับการดำรงตำแหน่งสาธารณะ. วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2542.

สมยศ เชื้อไทย. คำอธิบายหลักรัฐธรรมนูญทั่วไป. กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์, 2535.

สังศิต พิริยะรังสรรค์ และผาสุข พงษ์ไพจิตร. คอรัปชั่นกับประชาธิปไตยไทย. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาเศรษฐศาสตร์การเมือง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2537.

สำนักงานคณะกรรมการการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. คู่มือประชาชน/องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเกี่ยวกับการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เอกสารประกอบการสัมมนาวิชาการเรื่องการกระจายอำนาจสู่ท้องถิ่น: ประชาชนได้อะไร วันที่ 18 ตุลาคม 2545. กรุงเทพฯ: สำนักงาน, 2545.

อมร จันทรสมบูรณ์. การวิเคราะห์คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญไปสู่หลักการของนิติปรัชญา. เอกสารประกอบการฝึกอบรมหลักสูตรพนักงานคดีปกครองระดับต้น รุ่นที่ 1 เรื่อง กฎหมายมหาชนกับทิศทางของประเทศไทย 30 ตุลาคม 2543. กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลปกครอง, 2543.

อรทัย ก๊กผล. รายงานการวิจัย เรื่อง ความขัดแย้งกันระหว่างผลประโยชน์ส่วนตัวและผลประโยชน์ส่วนรวม: กรณีศึกษาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักงานข้าราชการพลเรือน, 2546.

B.C.,Smith. ‘The justification of local government’,in L.D. Feldman and M.D. Goldrick (eds), Pclitics and Government of Urban Canada. 2nd ed. London: Methuen, 1972.

Daniel, Wit. A comparative Survey of Local Govt. and Administration. Bangkok: Kurusapha Press, 1967.

Georges VEDEL et Pierre DELVOLVE. Droit Administratif. Paris: PUF., 1984.

Haris G., Montagu. Comparative Local Government in the United States. Great Britain: William Brendon and Son Ltd., 1984.