Guidelines for Development of Cultural Tourism in Elderly with Participation of Volunteers in Community Tourism, Khon San District, Chaiyaphum Province

Main Article Content

Annarviya Phutcharinya
Kanjana Sukbua

Abstract

The purpose of this research was to study the potential of the Khon San community and the cultural context, tradition, way of life of the Khon San community and to study ways to development cultural tourism for the elderly with the participation of community tourism volunteers, Khon San District, Chaiyaphum Province. There were observations and interviews with 10 key informants. The results showed that Khon San district has cultural potential. It is distinctive and unique in its way of life and wisdom. There is beauty in art and culture and culture is the social heritage that includes the achievement of a particular nation, people, or specific social group regarded collectively and shows uniqueness of each community. Guidelines for promoting cultural tourism, for example organizing activities for tourists to participate in activities to learn local games, local cooking and organize travel activities through storytelling by engaging tourists with local people to impresses new experiences that make tourists want to come back again. Local authorities should provide for the development and promotion of nature tourism in order to achieve a balanced and sustainable approach. Integrate tourism plans to connect tourist attractions to neighboring countries, etc., which can increase income for the community.

Article Details

How to Cite
Phutcharinya, A., & Sukbua, K. (2023). Guidelines for Development of Cultural Tourism in Elderly with Participation of Volunteers in Community Tourism, Khon San District, Chaiyaphum Province. MBA-KKU Journal, 16(2), 170–192. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/mbakkujournal/article/view/264849
Section
บทความวิจัย

References

กิตติศักดิ์ กลิ่นหมื่นไวย. (2561). แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชุมชนท่ามะโอ อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 6(1), 131 – 148.

กันต์พงษ์ เครือศิริกุล. (2556). แนวทางการจัดการแหล่งท่องเที่ยวที่ประสบอุทกภัย กรณีศึกษา วัดมหาธาตุในเขตอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 6(1), 91-92.

แก้วตา จันทรานุสรณ์ และวิจิตรา ดวงโสภา. (2565). จากแก่นขอนถึงคอนสาร. ขอนแก่น: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

เขมิกา ธีรพงษ์. (2563). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมด้วยการออกแบบประสบการณ์. ศิลปกรรมสาร วารสารวิชาการ คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 13(1), 1 – 15.

จรููญลักษณ์ นารี และวนิดา แก่นอากาศ. (2565). การศึกษาทิศทางธุุรกิจในอนาคตการจัดงานอีเวนต์เสมือนจริงในประเทศไทย. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 15(2), 94 – 114.

เทียนแก้ว เลี่ยมสุวรรณ, ปานเสก อาทรธุระสุข, กาญจนา บุญยัง และโชเฮ โอกะวะ. (2562). รูปแบบของการท่องเที่ยวแบบพำนักระยะยาวเพื่อรองรับผู้สูงอายุชาวญี่ปุ่นในประเทศไทย: กรณีศึกษาอำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 8(3), 71 – 93.

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เพรสแอนด์ดีไซน์.

ใบเฟิร์น วงษ์บัวงาม, ชวลีย์ ณ ถลาง และเสรี วงษ์มณฑา. (2563). การท่องเที่ยวเชิงอาสาสมัคร: โอกาสจากตลาดนักท่องเที่ยวสูงอายุ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 11(2), 277 – 292.

มูลนิธิพัฒนางานผู้สูงอายุ. (2560). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย. ค้นเมื่อ วันที่ 10 กันยายน 2563, จาก www.fopdev.or.th/สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย.

ลัดณา ศรีอัมพรเอกกุล และธีระวัฒน์ จันทึก. (2561). การท่องเที่ยวคุณภาพเพื่อนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ, 4(1), 12 – 28.

สถาบันวิจัยสภาวะแวดล้อม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2552). คู่มือการประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพ ฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์, 2 – 3.

อัญนวียา ภัชร์จรินท์ญา. (2561). ศักยภาพและแนวทางการจัดการการท่องเที่ยวอย่างสร้างสรรค์ โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน อำเภอคอนสาร จังหวัดชัยภูมิ. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 14(1), 255 – 275.

อารยา สุวรรณสุจริต. (2561). การตระหนักรู้ทางวัฒนธรรม ภาพลักษณ์การท่องเที่ยว และความกลัวการรับประทานอาหารแปลกใหม่ ที่มีผลต่อแนวโน้มในการรับประทานอาหารท้องถิ่นจังหวัดพระนครศรีอยุธยาของนักท่องเที่ยวชาวไทย. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

Buhalis, D. (2000). Strategic use of information technologies in the tourism industry. Tourism Management. Essex: Pearson Education.

Fennell, D. A. (2003). Ecotourism: An introduction. (2nd ed.). New York: Routledge.

Richards, G. (2018). Cultural tourism: A review of recent research and trends. Journal of Hospitality and Tourism Management, 36(September), 12-21.