แนวทางการปรับตัวธุรกิจจำหน่ายเวชภัณฑ์ยาในช่วงระยะการระบาดโรคโคโรนาไวรัส 2019 ในเขตพื้นที่ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน ของประเทศไทย: กรณีศึกษา สมอฟคาบิเวน (สารอาหารทางหลอดเลือดดำ)

Main Article Content

ปาณิสรา โอนแก้ว
ภัทรขวัญ พิลางาม

บทคัดย่อ

งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมของแพทย์ผู้ใช้ Smofkabiven และปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกใช้ Smofkabiven และ 2) ศึกษาแนวทางรักษายอดขาย Smofkabiven และรักษาส่วนแบ่งการตลาด ในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนของประเทศไทย การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากแบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างที่เป็นแพทย์ จำนวน 85 คน จาก 12 โรงพยาบาลในเขตพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนของประเทศไทย และการสัมภาษณ์อาจารย์แพทย์เฉพาะทางด้านศัลยกรรม จำนวน 3 ท่าน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การแจกแจงความถี่ และร้อยละ ผลการศึกษาพบว่า ส่วนใหญ่แพทย์เลือกใช้สารอาหารทางเส้นเลือดดำในคนไข้ที่เป็นผู้ป่วยใน สารอาหารที่ให้ คือ Smofkabiven ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกใช้ผลิตภัณฑ์สารอาหารทางเส้นเลือดดำ ได้แก่ ส่วนประกอบในผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์ต่อคนไข้ ผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพ มีงานวิจัยรองรับผลการรักษาผู้ป่วย ได้รับความสะดวกในการสั่งซื้อหรือใช้ยา การให้ข้อมูลผลิตภัณฑ์ที่ชัดเจน เพียงพอ มีเอกสารและงานวิจัยรวมถึง Guideline อ้างอิง บุคคลที่มีอิทธิพลต่อการสั่งใช้ คือ แพทย์ผู้สั่งใช้ จากการวิเคราะห์สิ่งแวดล้อมทั่วไป สภาพแวดล้อมทางการแข่งขัน SWOT Analysis และ TOWS Matrix ได้เสนอแนวทางการจัดกิจกรรมเชิงวิชาการ เพื่อใช้ความรู้ ความสามารถ ทักษะการสื่อสารเสนอข้อมูลเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ โดยเน้นถึงคุณภาพ ส่วนประกอบของผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์กับผู้ป่วย เน้นรูปแบบออนไลน์ เพื่อให้สอดคล้องกับสถานการณ์การแพร่ระบาดเชื้อไวรัสโควิด-19 เพื่อยังคงรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับลูกค้า รักษายอดขาย และรักษาส่วนแบ่งการตลาดไว้ได้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
โอนแก้ว ป., & พิลางาม ภ. (2023). แนวทางการปรับตัวธุรกิจจำหน่ายเวชภัณฑ์ยาในช่วงระยะการระบาดโรคโคโรนาไวรัส 2019 ในเขตพื้นที่ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน ของประเทศไทย: กรณีศึกษา สมอฟคาบิเวน (สารอาหารทางหลอดเลือดดำ). วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 16(2), 118–145. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/mbakkujournal/article/view/265975
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรกต วีรเธียร. (2562). กระบวนการให้โภชนบำบัด. ค้นเมื่อ 17 พฤษภาคม 2564, จาก http://www.thaidietetics.org/wp-content/uploads/2019/04/240462-Lecture-documents-1.pdf

กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2564). สถานการณ์ โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019. ค้นเมื่อ 25 เมษายน 2565, จาก https://media.thaigov.go.th/uploads/public_img/source/120564.pdf

กฤษฎา ศุภวรรธนะกุล. (2564). ‘ไขข้อสงสัย’ ทำไมบุคลากรสาธารณสุขติดเชื้อ ‘โควิด-19’? ค้นเมื่อ 27 พฤษภาคม 2565, จาก https://www.hfocus.org/content/2020/04/19158

กฤษยา แสงโชติช่วงสุข. (2561). กลยุทธ์การเพิ่มยอดขายธุรกิจจำหน่ายยา บริษัท เอไซ (ประเทศไทย) จำกัด กรณีศึกษา บริษัท เอไซ (ประเทศไทย) มาร์เก็ตติ้ง จำกัด. สารนิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.

ทิพวรรณ อารียวงศ์สถิตย์ และกฤษฎา มูฮัมหมัด. (2563). พฤติกรรมการซื้อและปัจจัยส่วนประสมการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อยาและผลิตภัณฑ์สุขภาพจากร้านขายยาของผู้บริโภคในจังหวัดนครนายก. การประชุมนำเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 15. (หน้า 928-942). ปทุมธานี: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรังสิต.

ทีมเศรษฐกิจ ไทยรัฐออนไลน์. (2564). เปิดมาตรการรัฐกระตุ้นเศรษฐกิจ เช็กขุมพลังสู้ศึกโควิดระลอก 2. ค้นเมื่อ 25 เมษายน 2565, จาก https://www.thairath.co.th/business/economics/2018863

นิศาชล ทัพลา และอัจฉริยะ อุปการกุล. (2565). แนวทางการเพิ่มยอดขายออนไลน์ โดยประยุกต์ใช้สุนทรียสาธก: กรณีศึกษา หจก. บิ๊กต้อย 2018. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 15(2), 1-24.

บริษัท เฟรเซนีอุส คาบี (ไทยแลนด์) จำกัด. (2565). รายงานประจำปี 2564. กรุงเทพฯ: บริษัท เฟรเซนีอุส คาบี (ไทยแลนด์) จำกัด.

ปาริชาติ คุณปลื้ม. (2564). การปรับตัวธุรกิจหลังยุค COVID-19. วารสารการเมือง การบริหารและกฎหมาย, 12(2), 99-110.

พรพิมล ทองสุวรรณ. (2561). กลยุทธ์การเพิ่มยอดขายสำหรับธุรกิจเครื่องมือแพทย์ กรณีศึกษา บริษัท โอลิมปัส (ประเทศไทย) จำกัด. สารนิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.

วรัญญู อิทธิสาร. (2560). กลยุทธ์การจัดการความรู้เพื่อยกระดับศักยภาพงานขายในบริษัทยา. สารนิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.

วรัทยา กุลนิธิชัย. (2562). การพยาบาลเพื่อติดตามเฝ้าระวังภาวะทุพโภชนาการอย่างต่อเนื่องในผู้ป่วยวิกฤต. วารสารพยาบาลโรคหัวใจและทรวงอก, 30(1), 1-15.

สมนึก ภัททิยธนี. (2560) การวัดผลการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 10. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.

เอกชัย บุญยาทิษฐาน. (2558). คู่มือวิเคราะห์ SWOT อย่างมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.

Hiriyappa, B. (2018). Strategic Analysis. New York: Publish Drive.

Kotler, P. & Keller, K.L. (2017). Marketing Management. 15th ed. Edinburgh: Pearson Education.

Krejcie, R.V. & Morgan, D.W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Porter, M.E. (2008). The Five Competitive Forces that Shape Strategy. Harvard Business Review, 86, 79-93.

Solomon, M.R. (2018). Consumer Behavior: Buying, Having, and Being. Harlow: Pearson.

Thomson, A., Peteraf, M., Gamble, J. & Strickland, A. (2017). Crafting & Executing Strategy: The Quest for Competitive Advantage: Concepts and Cases. 21st ed. New York: McGraw Hill.

Watkins, M. (2016). A start point for Strategy is TOWS not (SWOT). Singapore: Springer Nature.