บทบาทของนักการเมืองกับความรับผิดชอบพระพุทธศาสนา

ผู้แต่ง

  • สัญญา กลัดงาม -
  • พระสุทธิสารเมธี, ผศ.ดร.
  • อริสา สายศรีโกศล
  • สุปาณี กล่อมจิตร

คำสำคัญ:

นักการเมือง, พระพุทธศาสนา

บทคัดย่อ

จาการศึกษา บทความนี้วิเคราะห์ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างพระพุทธศาสนากับนักการเมืองในสังคมไทย โดยเน้นย้ำถึงบทบาทที่สำคัญของพระพุทธศาสนาในฐานะรากฐานทางวัฒนธรรมและจารีตประเพณีของชาติไทย รวมถึงบทบาทของนักการเมืองในการสนับสนุนและส่งเสริมพระพุทธศาสนาให้ดำรงอยู่คู่กับสังคมไทยต่อไป บทความนี้ได้ทำการศึกษาประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับพระพุทธศาสนา พร้อมทั้งวิเคราะห์บทบาทของนักการเมืองในมิติต่างๆ อาทิเช่น การจัดสรรงบประมาณ การออกกฎหมาย การสร้างนโยบายส่งเสริมพระพุทธศาสนา และการเป็นแบบอย่างที่ดี นอกจากนี้ ยังได้ชี้ให้เห็นถึงปัญหาและอุปสรรคที่อาจเกิดขึ้นจากการแทรกแซงกิจการภายในของคณะสงฆ์ หรือการใช้พระพุทธศาสนาเพื่อประโยชน์ในทางการเมือง

พระพุทธศาสนามีบทบาทสำคัญในการสร้างความสามัคคีในสังคมและพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน การสนับสนุนพระพุทธศาสนาจึงเป็นการรักษาเอกลักษณ์ของชาติไทย บทบาทของนักการเมืองในการสนับสนุนพระพุทธศาสนาจึงมีความสำคัญอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตาม นักการเมืองควรระมัดระวังในการกระทำที่อาจส่งผลกระทบต่อความสำคัญ ความบริสุทธิ์ไร้มลทิน และเป็นที่เคารพของพระพุทธศาสนา รวมทั้งควรให้ความเคารพต่อความเป็นอิสระของคณะสงฆ์ บทความได้เสนอแนวทางในการสร้างความสมดุลระหว่างการเมืองและพระพุทธศาสนา เพื่อให้ทั้งสองสถาบันสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างกลมกลืนและส่งเสริมพัฒนาสังคมไทยให้เจริญก้าวหน้าต่อไป

References

พระชลญาณมุนี. (2562). พระพุทธศาสนากับการเมือง. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 มกราคม-มิถุนายน.

พระเเมนรัตน์ จตฺตมโล (พิทักษ์ทรัพย์). (2566). วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ. ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 มกราคม – กุมพาพันธ์.

พระครูญาณปรีชา. (2566). พระพุทธศาสนากับภูมิปัญญาไทย. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี. ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 มกราคม - กุมพาพันธ์.

พระมหานพรักษ์ ขันติโสภโน. (2561). การจัดการกิจการพระพุทธศาสนาในยุคโลกาภิวัตน์ ฉบับภาษาไทย. สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ. ปีที่ 11 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม - สิงหาคม.

ลิขิต ธีรเวคิน. (2543). การเมืองการปกครองไทย. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์

วิสันติ์ กฎแก้ว.(2551). ภาษาบาลีสันสกฤตที่เกี่ยวข้องกับภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร : พัฒนาศึกษา.

วารี โศกเตี้ย (2565). วัด : แหล่งการเรียนรู้ทางพระพุทธศาสนา. วารสารบวรสหการศึกษาและมนุษย์สังคมศาสตร์. ปีที่ 3 ฉบับที่ 2 กรกฎาคม – ธันวาคม.

สำนักประชาสัมพันธ์. (2561). การมีส่วนร่วมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย. จุลสาร สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. มีนาคม.

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร ปฏิบัติหน้าที่สำนักงานเลขาธิการสภาปฏิรูปแห่งชาติ. (2558). วาระปฏิรูปพิเศษ ๕ : การปฏิรูปแนวทางและมาตรการปกป้อง พิทักษ์กิจการพระพุทธศาสนา. สำนักการพิมพ์ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร: กรุงเทพมหานคร.

หฤทัย คำเม้า. (2564). รัฐศาสตร์ตามแนวพระพุทธศาสนา. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. ปี่ที่ 1 ฉบับที่ 3. พฤษภาคม-มิถุนายน.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-12-30

How to Cite

กลัดงาม ส., พระสุทธิสารเมธี, ผศ.ดร., สายศรีโกศล อ., & กล่อมจิตร ส. (2024). บทบาทของนักการเมืองกับความรับผิดชอบพระพุทธศาสนา. วารสารบัณฑิตศาส์น มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 22(2). สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/mgsj/article/view/275315