โมเดลระบบประกันคุณภาพการศึกษาภายใน มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

จุฑามาศ เทพเทียมทัศ; วันดี บุญล้อม; อัมพิกา กลิ่นฟุ้ง; ธนาวดี ทองเอม; เบญจวรรณ โพธิ์สุวรรณ์

ผู้แต่ง

จุฑามาศ เทพเทียมทัศ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
วันดี บุญล้อม
อัมพิกา กลิ่นฟุ้ง
ธนาวดี ทองเอม
เบญจวรรณ โพธิ์สุวรรณ์

คำสำคัญ:

โมเดลระบบการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน, องค์ประกอบโมเดลระบบการประกันคุณภาพการศึกษา, ประกันคุณภาพการศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาองค์ประกอบโมเดลระบบการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน ของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย 2. เพื่อสร้างโมเดลระบบการประกันคุณภาพการศึกษาภายในของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย 3. เพื่อประเมินโมเดลระบบการประกันคุณภาพการศึกษาภายในของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย เป็นการวิจัยแบบผสมวิธี (Mixed Method Research) ทั้งวิจัยเชิงปริมาณและวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยโดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง โดยการเลือกศึกษาเฉพาะ คือ ผู้บริหาร คณาจารย์ และเจ้าหน้าที่ประกันคุณภาพการศึกษา ในมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย ส่วนกลาง 7 วิทยาเขต และ 3 วิทยาลัย จำนวน 286 รูป/คน ตามเทคนิควิธีการสุ่มตัวอย่างของ ทาโร ยามาเน่

ผลการวิจัยพบว่า

1) จากการศึกษาองค์ประกอบโมเดลระบบการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน ของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย จึงได้ตัวแบบระบบการประกันคุณภาพการศึกษาภายในของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย เพื่อการบริหารจัดการด้านงานประกันคุณภาพการศึกษาของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย ตามหลักแนวคิด PDCA 2) ผลการวิเคราะห์องค์ประกอบของโมเดลระบบการประกันคุณภาพการศึกษาภายในของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย พบว่า ด้านการวางแผน (Plan) มี 4 องค์ประกอบ 37 หัวข้อ ด้านการปฏิบัติตามแผน (Do) มี 3 องค์ประกอบ 17 หัวข้อ ด้านการตรวจสอบ ติดตามและประเมินผล (Check) มี 5 องค์ประกอบ 20 หัวข้อ และด้านการพัฒนา (Act) มี 4 องค์ประกอบ 13 หัวข้อ 3) จากผลการประเมินโมเดลระบบการประกันคุณภาพการศึกษาภายในของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย โดยผู้เชี่ยวชาญและผู้ทรงคุณวุฒิ ทั้ง 4 ท่าน เห็นด้วยกับองค์ประกอบของตัวแบบระบบการประกันคุณภาพการศึกษาภายในของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย ทั้ง 16 องค์ประกอบ ดังนี้ 1. การกำหนดนโยบาย กำกับติดตาม และสรุปผลการดำเนินงาน 2. การปรับปรุงแก้ไขการปฏิบัติงาน เป็นการปรับแก้ตามผลการตรวจสอบ และประเมินในขั้นตอนก่อนหน้านี้ 3. ปรับปรุงระบบการทำงานและวิธีการทำงานมาตรฐาน 4. การแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นหลังจากได้ทำการตรวจสอบแล้ว การปรับปรุงอาจเป็นการแก้ไขแบบเร่งด่วนเฉพาะหน้า 5. การกำหนดวิธีการดำเนินงานประกันคุณภาพการศึกษา เพื่อให้บรรลุเป้าหมายอย่างชัดเจน 6. เก็บรวบรวมบันทึกข้อมูลที่เกี่ยวข้องและผลลัพธ์ของหัวข้อควบคุม 7. การกำหนดตัวชี้วัดในการดำเนินงาน 8. การติดตาม การตรวจสอบ และการประเมินปัญหาที่ต้องกระทำควบคู่ไปกับการดำเนินงาน 9. การกำหนดนโยบาย ค่าเป้าหมายที่ต้องการบรรลุด้านงานประกันคุณภาพการศึกษา 10. การดำเนินการประกันคุณภาพการศึกษาตามวิธีการที่กำหนด 11. การกำกับ ติดตามผลการดำเนินงานด้านงานประกันคุณภาพการศึกษา 12. การปฏิบัติการแก้ไข ถ้าไม่ได้ตามเป้าหมาย นำเข้าสู่วงจร PDCA 13. การกำหนดโครงการ จัดสรรทรัพยากรด้านบุคคล งบประมาณและระยะเวลา ในการดำเนินงานประกันคุณภาพการศึกษาอย่างชัดเจน 14. มีการจัดให้มีการศึกษาและการอบรมที่ต้องการ 15. ค้นหาสาเหตุที่แท้จริงของปัญหา เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาซ้ำรอย 16. การตระหนักถึงปัญหาที่ต้องการแก้ไขหรือปรับปรุงให้ดีขึ้น

References

ชลธิดา ดวงงามยิ่ง. (2553). การพัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของการคิดอภิมานของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

ชวัลลักษ์ รติวรภัทรกุล (2559). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการที่มีประสิทธิผลสำหรับโรงเรียนขนาดเล็กสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (วิทยานิพนธ์ ค.ม.). มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, สกลนคร.

ปิ่นปินัทธ์ นฤบากบุญทรัพย์. (2553). การพัฒนารูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุประสิทธิผลการบริหาร โรงเรียนเอกชนประเภทสามัญศึกษา ในกรุงเทพมหานคร (ดุษฎีนิพนธ์หลักสูตร ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเซนต์จอร์น, กรุงเทพฯ.

พงศ์ศักดิ คมแก้ว. (2559). การพัฒนาประสิทธิผลการบริหารจัดการศึกษาของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเจ้าพระยา, นครสวรรค์.

พินิจ นันทเวช. (2560). สภาพการปฏิบัติ และประสิทธิผลการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 23 (วิทยานิพนธ์ ค.ม.). มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, สกลนคร.

ยศวดี ดาทรัพย์. (2560). การพัฒนารูปแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในบริบทสังคมพหุวัฒนธรรม (ดุษฎีบัณฑิตสาขาภาวะผู้นำการจัดการศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี, สุราษฎร์ธานี.

ลักขณา จาตกานนท์ และคณะ. (2554). การพัฒนาการบริหารงานประกัน คุณภาพการศึกษาคณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. รายงานการวิจัยเสนอต่อคณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.

ลินดา ทาขุนทด (2559). การใช้ผลการประเมินคุณภาพภายในเพื่อพัฒนาการบริหารโรงเรียน ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 5 (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล, นครราชสีมา.

สุนันทา ศรีพุฒ, ชูศักดิ์ เอกเพชรและนัฎจรี เจริญสุข. (2565). การพัฒนารูปแบบการนำผลการประเมิน คุณภาพภายในไปใช้ในการพัฒนาคุณภาพของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 2. การค้นคว้าอิสระครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.

อมรรัตน์ ไชยตะมาตย์ (2562). การพัฒนารูปแบบการดำเนินงานการประกันคุณภาพภายในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 23 (ครุศาสตรมหาบัณฑิต ค.ม.). มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, สกลนคร.

อร่าม วัฒนะ. (2561). รูปแบบการบริหารสถานศึกษาสู่ความเป็นเลิศของโรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด (ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, นครสวรรค์.

เอมรินทร์ จันทร์บุญนาค (2561). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานบุคคลสู่ความเป็นเลิศของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 6(3), 1041-1054. กระทรวงศึกษาธิการ สํานักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2552). กรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติพ.ศ. 2552. กรงเทพฯ ุ : กระทรวงศึกษาธิการ