ฆราวาสธรรม 4: ศิลปะแห่งการอยู่ร่วมต่างวัยในครอบครัวด้วยใจที่ตื่นรู้

ผู้แต่ง

  • จิตศริณย์พร ปัญจวัฒนคุณ Walailak University
  • อริสา สายศรีโกศล

คำสำคัญ:

ฆราวาสธรรม 4, ศิลปะ, วัย, ครอบครัว, ความตื่นรู้

บทคัดย่อ

บทความเรื่อง “ฆราวาสธรรม 4: ศิลปะแห่งการอยู่ร่วมต่างวัยในครอบครัวด้วยใจที่ตื่นรู้” มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวทางเสริมสร้างความสงบสุขภายในครอบครัว ผ่านหลักธรรมในพระพุทธศาสนา ท่ามกลางยุคแห่งการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วทางเทคโนโลยี และวัฒนธรรม ความเข้าใจระหว่างช่วงวัยภายในครอบครัวได้กลายเป็นประเด็นสำคัญที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิต และความสัมพันธ์ในระยะยาว พระพุทธศาสนาเสนอแนวทางของการอยู่ร่วมอย่างมีศิลปะผ่านหลัก “ฆราวาสธรรม 4” อันได้แก่ สัจจะ ทมะ ขันติ และจาคะ ซึ่งถือเป็นรากฐานของการตระหนักรู้ตน และผู้อื่นอย่างลึกซึ้ง บทความนี้มุ่งวิเคราะห์หลักฆราวาสธรรมในมิติของการประยุกต์ใช้กับ 3 ช่วงวัยในครอบครัว โดยยึดตามการแบ่งวัยในแนวพุทธ ได้แก่ ปฐมวัย มัชฌิมวัย และปัจฉิมวัย เพื่อแสวงหาหนทางแห่งความสงบร่วมกันภายในครอบครัว โดยเชื่อมโยงกับแนวคิดทางจิตวิทยาและปรัชญาร่วมสมัย

จากการวิเคราะห์พบว่า “ครอบครัว” สามารถเป็นพื้นที่แห่งการตื่นรู้ และการเติบโตทางจิตวิญญาณร่วมกัน โดยความงามของการอยู่ร่วมในครอบครัวสามารถถอดรหัสออกเป็น 4 มิติของแนวคิด HOME ได้แก่ 1) H = Harmony: มิติแห่งจริยธรรม คือ ความงามที่ครอบครัวร่วมกันสถาปนาขึ้นอย่างมีศีลธรรม 2) O = Openness: มิติแห่งการเปิดใจ เพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างมีความหมาย 3) M = Mindfulness: มิติแห่งสติและการเข้าถึงสันติภายใน 4) E = Evolution: มิติแห่งการพัฒนาตนและเติบโตอย่างมีเป้าหมาย ทั้งสี่มิตินี้สะท้อนแก่นแท้ของ ฆราวาสธรรม 4 ในฐานะศิลปะแห่งการอยู่ร่วมที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าการอยู่ร่วมเชิงกายภาพ แต่เป็นการอยู่ร่วมด้วยใจที่พร้อมรับฟัง เข้าใจ และตื่นรู้ต่อกันอย่างแท้จริง

เอกสารอ้างอิง

แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555–2559), ใน“ราชกิจจา นุเบกษา”, เล่มที่ 128 ตอนพิเศษ 152 ง ลงวันที่ 14 ธันวาคม 2554.

พระครูบรรพต พัฒนาภรณ์ (ครุโก). (2557). การศึกษาเปรียบเทียบเรื่องวัยในศาสนาพุทธเถรวาทกับศาสนาพราหมณ์ – ฮินดู. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต (ศาสนาเปรียบเทียบ), บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พุทธทาสภิกขุ. (2537). ทศพิธราชธรรม. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.

มหาเถรสมาคม. (2549). พระไตรปิฎก ภาษาไทย ฉบับเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในการจัดงานฉลองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี พ.ศ. 2549. เล่มที่ 7, 11, 15, 19, 20, 25 กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ 2500. เล่มที่ 1 กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พ.ศ. 2554. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บริษัทนานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์ จำกัด.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 38). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2565). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 39). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.

Erikson, E. H. (1963). Childhood and Society. New York: Norton.

Goleman, D. (1995). Emotional intelligence: Why it can matter more than IQ. Bantam.

Maslow, A. H., Motivation and Personality, (New York: Harper. 1954), pp. 87.

เผยแพร่แล้ว

2025-06-30

รูปแบบการอ้างอิง

ปัญจวัฒนคุณ จ., & สายศรีโกศล . อ. (2025). ฆราวาสธรรม 4: ศิลปะแห่งการอยู่ร่วมต่างวัยในครอบครัวด้วยใจที่ตื่นรู้. วารสารบัณฑิตศาส์น มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 23(1). สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/mgsj/article/view/280575

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ