A model of spatial management for safety schools in Nakhon Ratchasima
Keywords:
Model, Spatial management, Safe schoolsAbstract
The purposes of this study were to study components of spatial management of a safe educational institution in Nakhon Ratchasima Province, to create spatial management model for safe educational institutions in Nakhon Ratchasima Province, and to evaluation of the spatial management model for safe educational institutions in Nakhon Ratchasima Province. The study was multiphase mixed methods research divided into 3 phases: 1) study components of spatial management of a safe educational institution in Nakhon Ratchasima Province by synthesizing relevant documents and research, and interviewing 5 experts, 2) create spatial management model for safe educational institutions in Nakhon Ratchasima Province by studying the current state and desired state of spatial management of a safe educational institution in Nakhon Ratchasima Province. A sample was selected from 315 school Then take the information obtained to determine the content and present it to school director for advice on drafting a model by using focus group discussion, 3) evaluation of the spatial management model for safe educational institutions in Nakhon Ratchasima Province by using connoisseurship, and studying the opinions of individual experts. A target group was selected from 9 experts, 30 keys informant Which questionnaires, interview and assessments were used for data collection. Frequency, Percentage, Mean, Standard Deviation and Priority Needs Index modified were used for data analysis.
The results of research were as follows: 1. Components of spatial management of a safe educational institution in Nakhon Ratchasima Province include: 1) Components of a safe educational institution, including 1.1) the provision of a safety environment, 1.2) the aspect of safety preparedness, 1.3) the aspect of organizing a safety protection system, and 1.4) the aspect of organizing safety curriculum and 2) components of Spatial management includes 2.1) community participation, 2.2) local stakeholders, 2.3) achieving mutual benefits, 2.4) local resources, and 2.5) working groups and management. 2. The spatial management model for safe educational institutions in Nakhon Ratchasima Province consists of 5 elements: 1) objectives, 2) principles, 3) methods of operation, 4) evaluation and 5) conditions for success, with 20 indicators and 60 methods of operation. 3. The results of the evaluation of the spatial management model for safe educational institutions in Nakhon Ratchasima Province found that overall suitability and feasibility were at a high level. and overall usefulness is at the highest level
References
กจิตตา ชินพิทักษ์วัฒนา. (2557). การประเมินความต้องการจำเป็นของผู้ดูแลเด็กในการอบรม
เลี้ยงดูเด็กวัยทารกวัยเตาะแตะในสถานรับเลี้ยงเด็ก (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย).
มูลนิธิศูนย์พิทักษ์เด็ก. (2557). โรงเรียนคุ้มครองเด็ก ตอน ความปลอดภัยในโรงเรียน เรื่อง
ใหญ่ที่ต้องให้ความใส่ใจ. สืบค้นเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2565, จาก http://www.ffc.or.th/home/.html
ไมตรี บุญทศ. (2554). การพัฒนารูปแบบการบริหารเพื่อการประกันคุณภาพภายในที่ส่งผลต่อ
คุณภาพโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (วิทยานิพนธ์
ดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี).
รมย์ พะโยม. (2552). รูปแบบการบริหารการปฏิบัติงานของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัด
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร).
วรัฏฐยา ทวีสุข. (2560). การประเมินการจัดสภาพแวดล้อมและการจัดบริการด้านความปลอดภัยใน โรงเรียนสันติคีรี วิทยาคม อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย. วารสารวิชาการสมาคม สถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทยในพระราชูปถัมภ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมาร, 6(2), น. 10-15.
สมชัย จรรยาไพบูลย์. (2555). รูปแบบการพัฒนาการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงาน เขต พื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 29 (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี).
สมยงค์ แก้วสุพรรณ. (2552). รูปแบบการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่มีประสิทธิผลเพื่อการประกัน คุณภาพ การศึกษา (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, มหาสารคาม).
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). คู่มือข้อปฏิบัติและมาตรการในการรักษาความ ปลอดภัยในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สุพีรพัชร์ พิมพ์มาศ. (2561). ยุทธศาสตร์การจัดการศึกษาเชิงพื้นที่. วารสารโพธิวิจัย, 2(2), น. 16-39.
สุวณีย์ ศรีวรมย์. (2555). สภาพและปัญหาการดำเนินการเกี่ยวกับความปลอดภัยด้านอุบัติเหตุของ นักเรียนในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ในจังหวัดนครพนม (วิทยานิพนธ์ มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนครพนม).
Bunlungpattama, T. (2008). The Role of People in Educational Management. The City Journal, 4(85), p. 30.
McCaslin, N. L., & Tibezinnda, J. P. (2014). Assessing target group needs.Retrieved 17 August, 2017, from http://www.fao.org/docrep/w5830E/w5830e07.htm.
RSA Projects. (2010). the RSA Area Based Curriculum: Engaging the Local. Retrieved January 20, 2020, from https://www.thersa.org/discover/publications-and- articles/reports/area- Basedcurriculum-engaging-the-local/DownloadThe
World Health Organization (WHO). (2003). Health promoting schools. Atmospheric Environment.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Mahamakut Buddhist University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความวิชาการและบทความวิจัยในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนเท่านั้น บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตศาส์น ถือเป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
