รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเหล่า สายวิทยาการกองทัพบก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ๑) ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเหล่าสายวิทยาการกองทัพบก
๒) เพื่อตรวจสอบความเหมาะสมและความสอดคล้องของรูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อ
ประสิทธิผลโรงเรียนเหล่าสายวิทยาการกองทัพบกกับข้อมูลเชิงประจักษ์และ ๓) เพื่อนำเสนอรูปแบบความสัมพันธ์
เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเหล่าสายวิทยาการกองทัพบก โดยเก็บข้อมูลโดยใช้กลุ่มตัวอย่าง
ในโรงเรียนเหล่าสายวิทยาการกองทัพบก เครื่องมือเป็นแบบสอบถามที่ผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล
คือ สถิติเชิงพรรณนา การวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน และการวิเคราะห์โมเดล
สมการโครงสร้าง ผลการวิจัยพบว่า ๑) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเหล่าสายวิทยาการกองทัพบก ได้แก่ ภาวะผู้นำแบบเปลี่ยนสภาพความฉลาดทางอารมณ์ สมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษาและองค์การแห่งการเรียนรู้ ๒) รูปแบบความ
สัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเหล่าสายวิทยาการกองทัพบกมีความสอดคล้อง
กับข้อมูลเชิงประจักษ์ ๓) รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเหล่าสาย
วิทยาการกองทัพบก พบว่า (๑) อิทธิพลทางตรง ๓ ปัจจัย ได้แก่ องค์การแห่งการเรียนรู้ สมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษา
และภาวะผู้นำแบบเปลี่ยนสภาพ มีค่าสัมประสิทธิ์อิทธิพลเท่ากับ ๐.๙๔, ๐.๓๔ และ -๐.๑๔ ตามลำดับ (๒) อิทธิพล
ทางอ้อม ๓ ปัจจัย ได้แก่ ความฉลาดทางอารมณ์ที่ส่งผ่านองค์การแห่งการเรียนรู้ ภาวะผู้นำแบบเปลี่ยนสภาพที่ส่งผ่าน
องค์การแห่งการเรียนรู้และสมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษาและองค์การแห่งการเรียนรู้ที่ส่งผ่านสมรรถนะผู้บริหาร
สถานศึกษาด้วยค่าสัมประสิทธิ์อิทธิพลทางอ้อมเท่ากับ ๐.๗๗, ๐.๗๑ และ ๐.๐๑ ตามลำดับ และ (๓) อิทธิพลร่วม
๔ ปัจจัย ได้แก่ องค์การแห่งการเรียนรู้ ความฉลาดทางอารมณ์ ภาวะผู้นำแบบเปลี่ยนสภาพ และสมรรถนะผู้บริหาร
สถานศึกษา มีค่าสัมประสิทธิ์อิทธิพลเท่ากับ ๐.๙๖, ๐.๗๗,๐.๕๗ และ ๐.๓๔ ตามลำดับ
Article Details
References
กรมสุขภาพจิต. (๒๕๔๓). อีคิว: ความฉลาดทางอารมณ์. นนทบุรี: สำนักพัฒนาสุขภาพจิต.
กริช แรงสูงเนิน. (๒๕๕๔). การวิเคราะห์ปัจจัย SPSS และ AMOS เพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
กองการศึกษา กรมยุทธศึกษาทหารบก. (๒๕๔๙). งบประมาณงบงานศึกษาตามหลักสูตร. กรุงเทพฯ: กองการศึกษา กรมยุทธศึกษา
ทหารบก.
จงกล วิเศษขลา. (๒๕๕๔). ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะการบริหารของผู้บริหารโรงเรียนกับประสิทธิผลของโรงเรียน
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาในจังหวัดนครพนม. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, ๑(๒); ๖๓-๖๙.
จิตรา ทรัพย์โฉม. (๒๕๕๖). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผ้นูำแบบเปลี่ยนสภาพของผู้บริหารกับประสิทธิผลการบริหารโรงเรียน
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนครเขต ๒ (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการ
ศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ดิเรก พรมบาง. (๒๕๔๓). ปัญหาการศึกษาในกองทัพบก. เสนาธิปัตย์ ๔๙(๒); ๓๒-๓๖.
ดิลกฤทธิ์ อภิวัฒนสิงหะ. (๒๕๕๐). ศึกษาความฉลาดทางอารมณ์กับความสำเร็จในการทำงานของผู้บริหารสถานศึกษา
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากำแพงเพชร เขต ๑ (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา).
มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
ธวัชชัย ตั้งอุทัยเรือง. (๒๕๕๗). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนประถมศึกษา ขนาดเล็กสังกัด
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคกลางของประเทศไทย (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหาร
การศึกษา). มหาวิทยาลัยคริสเตียน.
เปรมปรีดิ์ หมู่วิเศษ. (๒๕๔๙). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างองค์ประกอบความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหาร
กับประสิทธิผลโรงเรียนอาชีวศึกษาเอกชน (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา).
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
พรชนก เกตุกัณฑร. (๒๕๕๑). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำและสมรรถนะหลักของเทศบาลนครนนทบุรี
(วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). มหาวิทยาลัยมหิดล.
พัฒนะ สีหานู. (๒๕๕๓). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนขนาดเล็ก
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา).
มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
วิโรจน์ สารัตนะ. (๒๕๔๔). โรงเรียนองค์การแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: อักษราพิพัฒน์.
วีรวุธ มาฆะศิรานนท์. (๒๕๔๐). วินัย ๕ ประการ พื้นฐานองค์การแห่งการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ ๒). กรุงเทพฯ: เอ๊กซเปอร์เนท.
Senge, P.M. (1990). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization. New York: McGraw-
Hill.