Media Exposure, Perception, Utilization and Participation of Public Relations Informations among the Royal Thai Air Force Personnel
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study explores media exposure, perception, utilization and participation of public relations information among the Royal Thai Air Force personnel. Key objectives are 1) Understanding demographic factors influencing individual behaviors media exposure, perception, utilization and participation of public relations information among the group of informants 2) Understanding the difference of media exposure, perception, utilization and participation of public relations information among informants categorized by demographic factors 3) Studying the correlation between behaviors towards media exposure and individual perception among the informants 4) Examining the correlation between perception and utilization of the perceived information among the informants 5) Examining the correlation between utilization and participation of the informants. Additionally, this study employs a quantitative approach through the use of a questionnaire survey. The sampling is focused primarily on a group of 400 Royal Thai Air Force personnel. The study determined statistically significant at the 0.05 level.
The findings indicate that 1) The behaviours of informants regarding media exposure to public relations information fell into the ‘High’ segment, with an average of 3.46 2) The perception of informants regarding to public relations information fell into the ‘High’ segment, with an average of 3.70 3) The utilization of public relations information among the informants fell into the ‘High’ segment, with an average of 3.92 4) The participation of informants regarding public relations information fell into the ‘Medium’segment, with an average of 3.00 Further more,the hypothesis testing results indicate that demographic factors such as educational attainment and years of work experience have a minor effect on individual behaviours regarding media exposure. Individual behaviours involving media exposure have a positive correlation with how the Royal Thai Air Force personnel perceive public relations information,The perception of public relations information by Royal Thai Air Force personnel is positively correlated with information utilization, Lastly, with a statistical significance of .05, information utilization among personnel is positively correlated with Royal Thai Air Force personnel participation after the perception of provided information. which indicated statistically significance level of 0.5.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความ ภาพ ตาราง กราฟ ข้อเขียน หรือความคิดเห็นในวารสารฉบับนี้เป็นของผู้เขียนไม่ผูกพันกับสถาบันวิชาการป้องกันประเทศ และทางวิชาการแต่อย่างใดReferences
กิติมา สุรสนธิ. (2533). ความรู้ทางการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชลหทัย ไวริยะพิทักษ์. (2561). การเปิดรับสื่อ ทัศนคติ และการมีส่วนร่วมในนโยบายการส่งเสริมการมีสุขภาพดีของบุคลากรภายในสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส) (วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตร์มหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
ไชเยศ ชนะกุล. (2558). รูปแบบการสื่อสารภายใน ความพึงพอใจต่อการสื่อสาร ภายใน ความพึงพอใจในการปฏิบัติงาน และความผูกพันต่อองค์กรของพนักงาน การประปาส่วนภูมิภาค (วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตร์และสารสนเทศมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ทีม ติ้งสมชัยศิลป์. (2553). พฤติกรรมการเปิดรับสื่อโฆษณาบริเวณสถานีและขบวนรถไฟฟ้าบีทีเอส (ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ธัญมน ก่ำแสง. (2558). การมีส่วนร่วมของบุคลากรในการดำเนินงานมาตรฐานในสถานสงเคราะห์คนพิการ (วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตร์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นลินรัตน์ พิพัฒน์รังสรรค์. (2553). การมีส่วนร่วมของพนักงานทุกระดับต่อกิจกรรมทางสังคมขององค์กรธุรกิจ กรณีศึกษา บริษัท ไทยเบฟเวอเรจ จำกัด (มหาชน). วารสารวิจัย มสด สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(1), 82-91
ปรมะ สตะเวทิน. (2546). หลักนิเทศศาสตร์. กรุงเทพฯ: รุ่งเรืองสาส์นการพิมพ์.
ปัทมาพรส้มไทย. (2558). การเปิดรับสื่อ ความคาดหวังและความพึงพอใจต่อสื่อประชาสัมพันธ์ภายในองค์กรของบุุคลากรคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พรทิพย์ วรกิจโภคาทร. (2529). “การจัดทำแผนงานประชาสัมพันธ์.” ใน มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, สาขาวิชานิเทศศาสตร์ (บ.ก.), เอกสารการสอนชุดวิชาการวางแผนงานประชาสัมพันธ์ (หน่วยที่่ 5). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
พลอยชนก วงศ์ภัทรไพศาล และธีรวันท์ โอภาสบุตร. (2562). การเปิดรับสื่อและข่าวสารประชาสัมพันธ์ที่มีผลต่อการรับรู้ภาพลักษณ์ของโรงพยาบาลศรีธัญญา. วารสารนิเทศสยามปริทัศน์, 18(2).
พัชนี เชยจรรยา. (2534). เอกสารการสอนชุดวิชา 13321 การเขียนเพื่อการสื่อสารธุรกิจ. นนทบุรี : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
วิเชียร เกตุสิงห์. (2537). คู่มือการวิจัย การวิจัยเชิงปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 2). ม.ป.ท.
ศิริพร สอนไชยา. (2557). ปัจจัยด้านพฤติกรรมและการมีส่วนร่วมที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการทำงานของบริษัทกรุงเทพประกันชีวิต จำกัด (มหาชน) (ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สุธิรา สุวรรณเบญจกุล. (2556). พฤติกรรมการเปิดรับข่าวสาร ความรู้ ทัศนคติ และแนวโน้มพฤติกรรมต่อศูนย์สังคีตศิลป์ ธนาคารกรุงเทพ จำกัด (มหาชน). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุธี วรประดิษฐ์. (2553). การมีส่วนร่วมของชุมชนงานสารสนเทศสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยจังหวัดตราด. ตราด: สำนักงานการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยจังหวัดตราด.
อรญา สมตน. (2555). พฤติกรรมการเปิดรับชม ความพึงพอใจ และการใช้ประโยชน์ของเจ้าหน้าที่่ฝ่ายข่าว ททบ.5 ที่มีต่อรายการตลาดสดสนามเป้า (ปริญญานิเทศศาสตร์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
อรอนงค์ สวัสดิ์บุรี. (2555). พฤติกรรมการสื่อสารในองค์กร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bloom, B. S. (1971). Hand Book on Formative and Summative Evaluation of Student Learning. New York: McGraw-Hill.
Burgoon, M., Hunsacker, F., & Dawson, E. (1994). Human Communication. Thousand Oaks: Sage.
Klapper, J. T. (1960). The Effects of Mass Communication. IIIinois: Free Press.
McQuail, D. (1972). McQuail’s Mass Communication Theory. London: Sage.
Shade, D. D., Kornfield, S., & Oliver, M. B. (2015). The Uses and Gratifications of Media Migration: Investigating the Activies, Motivations, and Predictors of Migration Behaviors Originating in Entertainment Television. Journal of Broadcasting & Electronic Media Research, 59(2), 318-341