The Value of Older people in Regime of Truth: Challenge to a social researcher in the present

Authors

  • กมลชนก ขำสุวรรณ Faculty of Social Administration, Thammasat University
  • มาดี ลิ่มสกุล, อาจารย์ ดร. Faculty of Social Administration, Thammasat University

Keywords:

Value of older people, New Methodology

Abstract

The objective of this article was to describe the new methodology which used to produce the knowledge of older person. The synthetic methods of knowledge and relevant documents by covering the older person of all ages and analyzed in the perspective of Hermeneutic phenomenology of the Heidegger concept which focused on understanding the life experiences of the elderly in the various systems that there are interesting aspects from the vision of their own experience. The results of the study was the new methodology is the production of knowledge which emphasize the older person as the center for reducing the social stereotype and create the justice in the society. The suggestion of this article is a researcher those who studies the value of the older people should use the new methodology in the study, so it will be able to create the meaning that change the status and role as well as the knowledge of the older people to move from the negative to the positive side which reflect the value of the older people that make them can live with others in the society is a challenge to a social researcher in the present.

References

กิติพัฒน์ นนทปัทมดุล. (2558ก). ทฤษฎีสังคมสงเคราะห์ร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

กิติพัฒน์ นนทปัทมะดุลย์. (2558ข). การประทับมลทิน. ในเอกสารคำสอน วิชา นบส. 801 ทฤษฎี สังคม และปรัชญาสังคมสงเคราะห์ และนโยบายสังคม. คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

กมลชนก ขำสุวรรณ. (2559). แนวทางการขับเคลื่อนงานคลังปัญญาผู้สูงวัยที่มีศักยภาพ. กรุงเทพฯ: กรมกิจการผู้สูงวัย กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์

กำจร หลุยยะพงศ์. (2553). การสื่อสารกับวาทกรรมอัตลักษณ์ผู้สูงอายุในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

เชษฐา พวงหัตถ์. (2548). Structure-Agency = โครงสร้าง-ผู้กระทำการ. กรุงเทพฯ: สำนักงาน คณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

เชษฐา พวงหัตถ์. (2551). ทฤษฎีสังคมและการทำความเข้าใจสภาวะสมัยใหม่ของแอนโธนี กิ๊ดเดนส์. นิตยสารวิภาษา. ปีที่ 2 ฉบับที่ 7 ลำดับที่ 15 (16 ธันวาคม 2551 - 31 มกราคม 2552)

ชาย โพธิสิตา. (2559). พิมพ์ครั้งที่ 7. ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง

บรรลุ ศิริพานิช และคณะ. (2539). รายงานการศึกษาวิจัยเรื่องชมรมผู้สูงอายุ: การศึกษารูปแบบและการดำเนินงานที่เหมาะสม. กรุงเทพฯ: มปท.

ปราโมทย์ ประสาทกุล, ศุทธิดา ชวนวัน และกาญจนา เทียนลาย (2555). ผู้สูงวัย: คนวงในที่จะถูกผลักให้ไปอยู่ชายขอบ ใน กุลภา วัจนสาระ และกฤตยา อาชวนิจกุล (บรรณาธิการ), ประชากรและสังคม 2555 : ประชากรชายขอบและความเป็นธรรมในสังคมไทย. นครปฐม: สำนักพิมพ์ประชากร

ปัทมา ว่าพัฒนวงศ์ และปราโมทย์ ประสาทกุล. (2549). ประชากรไทยในอนาคต. ใน กฤตยา อาชวนิจกุล และวรชัย ทองไทย (บรรณาธิการ) ประชากรและสังคม 2549: ภาวะการตาย ภาพสะท้อนความมั่นคงของประชากร. นครปฐม: สำนักพิมพิ์ประชากรและสังคม; หน้า 34-41 และสังคม. หน้า 104-124

ปรียา มิตตรานนท์ และจีรวรรณ มาท้วม. (2552). การทำงาน รายได้ และการออมของผู้สูงอายุ. ใน สมศักดิ์ ชุณหรัศดิ์. (บรรณิการ). รายงานประจำปีสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2551.
กรุงเทพฯ: ทีคิวพี

ปิยากร หวังมหาพร. (2546). นโยบายผู้สูงอายุของประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตสาขาวิชารัฐศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

พระไพศาล วิสาโล. (2552). สันติวิธีบนวิถีแห่งอทวิภาวะ. รวบรวมงานเขียนและบทความของพระไพศาล. วิสาโล www.visalo.org

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2555). สรุปผลที่สำคัญการสำรวจภาวะการทำงานของประชากร พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (2550). การคาดประมาณประชากรประชากรของประเทศไทย 2543-2573, กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2550). การสำรวจประชากรสูงอายุของประเทศไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพฯ : สำนักงานสถิติแห่งชาติ

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2557). การสำรวจประชากรสูงอายุของประเทศไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพฯ : สำนักงานสถิติแห่งชาติ

สุชาดา ทวีสิทธิ์. (2553). บทบรรณาธิการ: การเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์เพื่อการวิจัยผู้สูงวัย. ใน สุชาดา ทวีสิทธิ์ และสวรัย บุณยมานนท์ (บรรณาธิการ), ประชากรและสังคม 2553: คุณค่าผู้สูงวัยในสายตาสังคมไทย.นครปฐม: สำนักพิมพ์ประชากรและสังคม.

สุภางค์ จันทวานิช. (2553). ทฤษฎีสังคมวิทยา. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุภางค์ จันทวานิช. (2558). ทฤษฎีสังคมวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

สโรชพันธุ์ สุภาวรรณ์ และ ชไมพร กาญจนกิจสกุล. (2557). การประกอบสร้างภาพลักษณ์ผู้สูงวัย. ในวารสารสังคมศาสตร์ ปีที่ 10 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน) หน้า 93-136

มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงวัยไทย. (2558). รายงานสถานการณ์ผู้สูงวัยไทย. พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์ พริ้นติ้งแอนด์พลับบิชชิ่ง

มนตรี ประเสริฐรุ่งเรือง และดุษฎี อายุวัฒน์. (2559). การสร้างทางเลือกในการพึ่งพาตนเองอย่างมีคุณค่าของผู้สูงอายุรุ่นใหม่. วารสารประชากรและสังคม ปีที่ 4 ฉบับที่ 2 กันยายน 2559

วรเวศน์ สุวรรณรดา. (2553). การทบทวนและสังเคราะห์องค์ความรู้ผู้สูงวัยไทย พ.ศ. 2545-2550. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงวัยไทย

หนังสือพิมพ์ไทยรัฐออนไลน์ ฉบับวันที่ 11 สิงหาคม 2556 ชีวิตอมตะฝันที่ไม่ไกลเกินเอื้อม เข้าถึงจาก http://www.thairath.co.th/content/362685 เมื่อวันที่ 17 กพ. 2560

ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2549). สวัสดิการผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: ธรรมศาสตร์

ศิริวรรณ อุทัยทิพไพฑูรย์ และคณะ. (2552). การดูแลและสวัสดิการผู้สูงอายุ ใน สมศักดิ์ ชุณหรัศมิ์ (บรรณาธิการ). รายงานประจำปีผู้สูงอายุไทย 2551. กรุงเทพฯ : ทีคิวพี

สมรักษ์ ชัยสิงห์กานานนท์. (มปป.) ความชรา ภาพร่าง และการใช้ชีวิตในเมือง ในปริตรตา เฉลิมเผ่า กออนันตกูล (บรรณาธิการ). ชีวิตชายขอบ ตัวตนกับความหมาย. กรุงเทพฯ : เคล็ดไทย

Bourdieu, Pierre. (1984). Distinction: Social Critique of the Judgement of Taste. Translated by Richard Nice. London: Routledge and Kegan.

Durkheim, Emile. (1964). the Rule of Sociological Method. New York: Free Press

Goffman, Erving. (1959). the Presentation of Self in Everyday Life. Middlesex: Penguin

Link B.G. and Phelan J.C. (2001). Conceptualizing Stigma. Annual Review of Sociology, 27, 363–385.

Goffman, E. (1963). Stigma: Notes on the Management of Spoiled Identity. New Jersey: Prentice Hall.

Mead, George Herbert. (1967). Mind, Self and Society. Chicaco: Chicago University Pess

Peter L. Beger and Thomas Luckmann. (1966). the Social Construction of Reality. Penguin Book Ltd; England

Phillipson C. and Barrs J. (2007). Social Theory and Social Change. In Bonds J., Peace S., Dittmann-kohli F. and Westerhot. (eds.) Ageing in Society. Pp 68-84. London:Sage

Parson, Talcott. (1937). the Structure of Social Action. New York: Macraw-Hill

Parson, Talcott and Robert, Freed Bales (1955). Family Socialization and Interaction Process. International libraly of Sociology and Social reconstruction; Free Press ต้นฉบับจาก University of Mishigan แปลงเป็นข้อมูลดิจิตัลเมื่อ 23 สิงหาคม 2007

United Nations World Population Prospect: UNWPP (2015). The Revision. การฉายภาพประชากรตามกลุ่มอายุและเพศของประเทศต่างๆ ทั่วโลก โดยใช้ข้อมูลสำมะโนของประชากรของประเทศต่างๆ เป็นฐาน

United Nations. 2010. Probabilistic Population Projections: Based on the 2010 Revision of the World Population Prospects. New York: United Nations. Retrieved from http://esa.un.org/wpp

________. 2013. World Population Ageing, 2013. New York: United Nations. Vincent, J. A., Phillipson, C. , Downs, M. , and British Society of Gerontology. 2006. The futures of old age. London: Sage Publications.

Woodward, Kathryn. Ed. (1997). Identify and Difference. London: Sage

Downloads

Published

06-02-2019

How to Cite

ขำสุวรรณ ก., & ลิ่มสกุล ม. (2019). The Value of Older people in Regime of Truth: Challenge to a social researcher in the present. Journal of Social Work and Social Administration, 25(1), 133–156. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/swjournal/article/view/170591