Protecting the Rights of Juvenile Offenders under the Age of Ten in Thailand
Keywords:
Juvenile offender, Children under the age of criminal responsibility, Child welfare, Children’s rights, ProtectionAbstract
Thai law prohibits the prosecution of juvenile offenders under age 10. Section 73 of the Thailand - Penal Code, B.E. 2499 (1956) states that a “child not yet over ten years of age shall not be punished for committing what is provided by the law to be an offence.” A child is defined as someone requiring protection under Section 40 (3) of The Child Protection Act B.E. 2546 (2003). (The Act) While Thai law protects childrens’ rights, according to principles of The United Nations Convention on the Rights of the Child (1989), several problems remain in resolving certain issues.
In the case of children under the age of 10 who have been accused of wrongdoing, the court’s main duty is to protect the childrens’ welfare. The Department of Children and Youth, a dependent department of the Ministry of Social Development and Human Security, should therefore be the host agency to protect this group of children from exploitation. Meetings should be held to establish common practice between agencies working with juvenile offenders who have not yet reached the age where criminal penalties are prescribed. Memorandums of agreement between relevant departments (MOU) would clarify such practice and definitions. Other suggestions for improving legal and administrative measures are offered as well in this research.
References
กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. (2553). ผลที่ผู้ต้องหาเด็กได้รับภายหลังการแก้ไขกฎหมายเพิ่มอายุความรับผิดทางอาญา. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดซี.เอ็ม.เอส ดิจิตอลปริ้นก็อปปี้.
คณิต ณ นคร. (2554). กฎหมายอาญาภาคทั่วไป. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
ณรงค์ ใจหาญ. (2553). กฎหมายอาญาว่าด้วยโทษและวิธีการเพื่อความปลอดภัย. กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
ทิตยาภรณ์ ดีแก้ว. (2559). การศึกษาประสิทธิภาพกลไกการคุ้มครองเด็กของพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 ภายใต้การปฏิบัติงานของบ้านพักเด็กและครอบครัว: กรณีศึกษาพื้นที่จังหวัดน่าน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นัฐพล ชมภูนิช. (2559). การพัฒนาบทบาทของพนักงานสอบสวนในการคุ้มครองสิทธิผู้ต้องหาเด็กและเยาวชนในคดีอาญา ศึกษาเฉพาะกองบัญชาการตำรวจนครบาล (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พิชญ์สินี วงศ์ปราโมทย์. (2557). ปัญหาการตรวจสอบการจับกุมเด็กและเยาวชนตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วรินทร์ลภัส ขาวสิทธิวงษ์. (2559). การคุ้มครองเด็กภายใต้หลักประโยชน์สูงสุดของเด็ก: ศึกษากรณีการแยกเด็กออกจากครอบครัว (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศิรินันท์ กิตติสุขสถิตและคณะ. (2554). โครงการศึกษาสภาพปัญหาการใช้แรงงานเด็กในรูปแบบที่เลวร้ายของประเทศไทย. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุมนทิพย์ จิตสว่าง. (2555). กระบวนการดำเนินการป้องกันปราบปรามและดำเนินการสืบสวนสอบสวนและดำเนินคดีของตำรวจเกี่ยวกับคดีเด็กและเยาวชน (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
องค์การทุนเพื่อเด็กแห่งสหประชาชาติ (ยูนิเซฟ) ประเทศไทย. (2554). การวิเคราะห์สถานการณ์เด็กและสตรี พ.ศ.2554. กรุงเทพมหานคร: องค์การยูนิเซฟ ประเทศไทย.
อนุชัย เล็กบำรุง. (2555). ปัญหาในการปฏิบัติงานของพนักงานสอบสวนที่เกิดขึ้นอันเนื่องมาจากการแก้ไขปรับปรุงพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว: ศึกษาเฉพาะกองบัญชาการตำรวจนครบาล. หลักสูตรผู้บริหารกระบวนการยุติธรรมระดับสูง วิทยาลัยการยุติธรรม สำนักงานศาลยุติธรรม.
อุษณีย์ ถิระภาคเสถียร. (2557). ปัญหาและอุปสรรคของเจ้าหน้าที่ตำรวจต่อการดำเนินงานตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ.2553: ศึกษาเฉพาะกรณีกองบังคับการตำรวจนครบาล 6 และ 7 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Feridun Yenisey. (2007). Age of Criminal Responsibility in Terms of Comparative Law and Alternative Sanctions for Children Under the Age of Criminal Responsibility. This report is an outline based on a report dated May 2007, p.7.
Frieder Dunkel. (2014). “Juvenile Justice Systems in Europe- Reform developments between justice, welfare and new punitiveness”. Kriminologijos studijos, vol.1, p.44.
Joseph Goldstein, Albert J. Solnit, Sonja Goldstein, Anna Freud. (1996). The Best Interests of The Child: The Least Detrimental Alternative. New York: The Free Press.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสังคมภิวัฒน์ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
