การพัฒนาแนวทางการแก้ไข บำบัด ฟื้นฟู เด็กและเยาวชน : กรณีศึกษา ความร่วมมือระหว่างศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน เขต 5 จังหวัดอุบลราชธานี กับ มูลนิธิบ้านเฮา

ผู้แต่ง

  • นางสาวกัลย์สุดา กุลชาติ มูลนิธิอาร์ค อินเตอร์เนชันแนล

คำสำคัญ:

การพัฒนาความร่วมมือ, การแก้ไข บำบัดและฟื้นฟู, เด็กและเยาวชน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาการแก้ไข บำบัด ฟื้นฟู ของเด็กและเยาวชนในศูนย์ฝึกอบรมเด็กและเยาวชนเขต 5 จังหวัดอุบลราชธานี ความร่วมมือของมูลนิธิบ้านเฮากับศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนเขต 5 จังหวัดอุบลราชธานีในการดำเนินงานแก้ไข บำบัด ฟื้นฟู เด็กและเยาวชน ปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินงาน และข้อเสนอแนะต่อแนวทางการพัฒนาความร่วมมือของมูลนิธิบ้านเฮาในการบำบัดฟื้นฟู เด็กและเยาวชนกับศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน เขต 5 จังหวัดอุบลราชธานี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการศึกษาข้อมูลจากเอกสาร การศึกษาภาคสนาม โดยใช้เทคนิคในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ การสัมภาษณ์เจาะลึกผู้บริหารและผู้ปฏิบัติงาน รวมถึงทีมสหวิชาชีพของศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน เขต 5 จังหวัด อุบลราชธานี และมูลนิธิบ้านเฮา การสังเกตแบบมีส่วนร่วม เพื่อนำข้อมูลมาวิเคราะห์เพื่อหาแนวทางในการพัฒนาความร่วมมือ เพื่อเป็นประโยชน์ต่อการแก้ไข บำบัด ฟื้นฟูต่อไป

ผลการศึกษา พบว่า ศูนย์ฝึกฯ ดำเนินการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูเด็กและเยาวชนด้วยทีมสหวิชาชีพ พร้อมด้วยภาคีเครือข่าย โดยมีความร่วมมือ กับมูลนิธิบ้านเฮา ในเดือนพฤศจิกายน ปี พ.ศ.2561 ด้วยเป้าหมายที่สอดคล้องกันในเรื่องการพัฒนาศักยภาพเด็กและเยาวชนที่กระทำผิดให้กลับตนเป็นคนที่มีคุณภาพในสังคมด้วยการเรียนภาษาอังกฤษที่สอดแทรกทักษะชีวิต มูลนิธิบ้านเฮาได้เข้าไปดำเนินการเรื่องการจัดกิจกรรมภาษาอังกฤษ ปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินการ คือ ผู้สอนขาดประสบการณ์ด้านการสอนทักษะชีวิต จึงไม่สามารถวางแผนการสอนได้ดี การสื่อสารระหว่างศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน เขต 5 จังหวัดอุบลราชธานีกับมูลนิธิบ้านเฮาไม่ชัดเจน ข้อเสนอแนะต่อแนวทางการพัฒนาความร่วมมือ ประกอบด้วย 1) มีแผนงานในการประชุม 2) มีการสื่อสารที่ชัดเจนเรื่องความรับผิดชอบภายในทีมผู้สอน 3) มีการจัดทำแผนการสอนที่เน้นการสอดแทรกทักษะชีวิตเข้าไปในบทเรียนมากขึ้น

ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายต่อศูนย์ฝึกฯ และ มูลนิธิบ้านเฮา คือ การมีรูปแบบการดำเนินงานที่ชัดเจน มีการประเมินอย่างต่อเนื่องเพื่อพัฒนาการดำเนินงานและความร่วมมือระหว่างกันโดยเน้นประโยชน์สูงสุดของเด็กและเยาวชนเป็นสำคัญ

เอกสารอ้างอิง

กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. (2547). คู่มือการปฏิบัติงานการแก้ไขบำบัดฟื้นฟู เด็กและเยาวชนที่

เกี่ยวข้องกับยาเสพติด. กรุงเทพฯ : กองแผนงานและงบประมาณ กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน.

กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน.(2561). นโยบายกรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน ประจำปี

งบประมาณ พ.ศ.2562 - 256. กรุงเทพฯ : กองแผนงานและงบประมาณ กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน.

ชุตาภรณ์ แสนแก้ว. (2547). แนวทางการปฏิบัติงานของนักสังคมสงเคราะห์ในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน

ในเขตกรุงเทพมหานคร. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สมุทรปราการ : มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิม

พระเกียรติ.

ศศิพร สิงโตมาศ. (2546). มาตรการทางกฎหมายว่าด้วยการนำวิธีการประชุมกลุ่มครอบครัวมาใช้

ในกระบวนการยุติธรรมสำหรับเด็ก. กรุงเทพฯ :สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-03-11

รูปแบบการอ้างอิง

กุลชาติ น. (2020). การพัฒนาแนวทางการแก้ไข บำบัด ฟื้นฟู เด็กและเยาวชน : กรณีศึกษา ความร่วมมือระหว่างศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน เขต 5 จังหวัดอุบลราชธานี กับ มูลนิธิบ้านเฮา. วารสารสังคมภิวัฒน์, 10(2), 86–100. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/thaijss/article/view/207308

ฉบับ

ประเภทบทความ

รายงานวิจัย