ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมความซื่อสัตย์ของนักศึกษาชั้นปีที่ 2 คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์และสวัสดิการสังคม มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ

บทคัดย่อ

การศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมความซื่อสัตย์ของนักศึกษาชั้นปีที่ 2 เป็นการวิจัยเชิงสำรวจมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมความซื่อสัตย์และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมความซื่อสัตย์ของนักศึกษาเพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาการเรียนการสอนที่เน้นคุณธรรมจริยธรรมโดยมีกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 158 คน ทำการเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามและวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา คือ จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ใช้ Crosstabs ในการคำนวณหาค่าความถี่แบบแจกแจง 2 ทาง และใช้ Chi-Squareหาความสัมพันธ์ของปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมความซื่อสัตย์ของนักศึกษา ผลการศึกษา มีดังนี้

            กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง (ร้อยละ 84.8) อายุเฉลี่ย 20.29 ปี บุคคลที่ให้การสนับสนุนด้านการศึกษา คือ บิดามารดา (ร้อยละ 93.0) ปัญหาการเรียนพบมากที่สุด คือ ไม่รู้จะเริ่มจากอะไร (ร้อยละ 41.8) และไม่มีความรู้ความเข้าใจเพียงพอ (ร้อยละ 36.1) ความต้องการด้านการเรียนการสอนมากที่สุด คือ เทคนิคการปฏิบัติงานต่าง ๆ ผลการเรียนส่วนใหญ่ได้เกรดเฉลี่ย 2.01-3.00 มีพฤติกรรมความซื่อสัตย์ในชั้นเรียน (ร้อยละ 64.6) และเคยมีพฤติกรรมไม่ซื่อสัตย์ (ร้อยละ 35.4) การประเมินคุณธรรมจริยธรรมด้านความซื่อสัตย์โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ย 2.94 (คะแนนเต็ม 4) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมความซื่อสัตย์ พบว่า พฤติกรรมความไม่ซื่อสัตย์ในชั้นเรียนมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมความซื่อสัตย์ของนักศึกษา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05