การฟื้นฟูสมรรถภาพของบุคคลออทิสติก และผู้พิการการเรียนรู้
คำสำคัญ:
การพื้นฟู, คนพิการออทิสติก, คนพิการทางการเรียนรู้บทคัดย่อ
จากข้อมูลของกรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการเปิดเผยว่า คนพิการในประเทศไทย ณ วันที่ 30 มิถุนายน 2563 ที่ได้รับการออกบัตรประจำตัวคนพิการ มีจำนวน 2,048,366 คน (ร้อยละ 3.08 ของประชากรทั้งประเทศ) ในจำนวนนี้เป็นบุคคลออทิสติก 14,841 คน คิดเป็น 0.72% และผู้พิการทางการเรียนรู้ 12,108 คน คิดเป็นร้อยละ 0.59 การฟื้นฟูผู้พิการทั้งสองประเภทมีความยากลำบากมากและมีความละเอียดอ่อนกว่าผู้พิการด้านอื่น บทความนี้จะนำเสนอลักษณะของความพิการ สาเหตุ ผลกระทบ และแนวทางการฟื้นฟูคนพิการทั้งสองประเภท โดยผู้เขียนได้ทำการศึกษางานวิจัยที่เกี่ยวข้องมานำเสนอเพื่อเป็นความรู้พื้นฐานให้นักวิชาการศึกษาวิจัยเชิงลึกต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2555). ประเภทและหลักเกณฑ์ความพิการ (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2555. ใน ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 129 ตอนพิเศษ 119 ง (น. 22-23). กรุงเทพฯ : ราชกิจจานุเบกษา.
ชูศักดิ์ จันทยานนท์. (2562). ศิลปะมหัศจรรย์ฝีมือออทิสติกไทย. สืบค้น 15 มิถุนายน 2563, จาก https://www.iconsiam.com/th/the_stories/the-amazing-art-story-of-autistic-thai
ดารณี อุทัยรัตนกิจ (2547). เอกสารประกอบคําสอน การจัดการศึกษาสำหรับเด็กออทิสติก. กรุงเทพฯ: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ดุสิต ลิขนะพชิิตกุล. (2545). พัฒนาการบําบัดสำหรับเด็กออทิสติกตามแนวทางป้าหมอเพ็ญแข. กรุงเทพฯ : พิมพ์ดี.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. (2548). แนวทางการดูแล ออทิสติก. กรุงเทพ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. (2558). การตรวจประเมินและวินิจฉัยความพิการทางออทิสติก. ใน คู่มือการวินิจฉัยและตรวจประเมินความพิการ ตามประกำศกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ เรื่องประเภทและหลักเกณฑ์ความพิการ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2555 (น. 95-98). กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. (2558). คู่มือการดูแลสุขภาพจิตเด็ก กลุ่มปัญหาการเรียน. กรุงเทพฯ: บียอนด์ พับลิชชิ่ง.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. (2560). แอลดี...ความบกพร่องทางการเรียนรู้. สืบค้น 15 มิถุนายน 2563, จาก http://www.happyhomeclinic.com/sp04-ld.htm
เทอดพงศ์ ทองศรีราช, พรชนก วันทนากร, ฐะณียา สุแสงรัตน์, มัณฑนา ชลานันต์, วิลาวัลย์ เชิดเกียรติกำจาย, จริยา จุฑาภิสิทธิ์, และคณะ. (2557). เทคโนโลยีสารสนเทศกับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ. วารสารกุมารเวชศาสตร์, 57(2) : 80-88.
นิภัทรา นาคสิงห์. (2561). ร้านค้าเฟ่กลางเมืองใหญที่ตั้งใจฝึกผู้มีภาวะออทิสซึมให้เป็นคนทำงานที่มีศักยภาพของสังคม. สืบค้น 15 มิถุนายน 2563, จาก https://readthecloud.co/steps-with-theera/
เพ็ญแข ลิ่มศิลา. (2545). คู่มือฝากและดูแลเด็กออทิสติกสำหรับผู้ปกครอง. กรุงเทพฯ : คุรุสภาลาดพร้าว.
สมาคมโสตสัมผัสวิทยาและการแก้ไขการพูดแห่งประเทศไทย. (2547). ลูกออทิสติก ไม่พูด--จะทำอย่างไร. กรุงเทพฯ : สมาคมโสตสัมผัสวิทยาและการแก้ไขการพูดแห่งประเทศไทย.
สมชาย รุ่งศิลป์. (มมป.). ความเข้าใจในปัญหาด้านความพิการและทัศนคติต่อคนพิการ. สืบค้น 10 กรกฎาคม 2563, จาก http://www.dcy.go.th/km/fund/apcd4_7_12_49.pdf
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2550). พระราชบัญญัติส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ พ.ศ. 2550. ใน ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 124 (ตอนที่ 61 ก) (น. 8-24). สืบค้น 10 กรกฎาคม 2563, จาก https://www.omhc.dmh.go.th/law/files/พรบ.สงเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ-พ.ศ.2550.pdf
American Psychiatric Association. (1994). Diagnostic and statistical manual of mental disorders 4th edition (DSM-IV). Washington, DC: American Psychiatric Association.
American Psychiatric Association. (2013). Neurodevelopmental Disorders. In American
Psychiatric Association, Diagnostic and statistical manual of mental disorders 5th ed. (DSM-5) (pp.31-86). Washington DC: American Psychiatric Publishing.
Butterworth B, Kovas Y. (2013). Understanding neurocognitive developmental disorders can improve education for all. Science, 340(6130) : 300-305.
Von Hahn LE. (2019). Specific learning disabilities in children: role of the primary care provider. Retrieved Oct 8, 2014, from http://www.uptodate.com/contents/specificlearning-disabilities-in-children-role-of-the-primary-care-provider
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสังคมภิวัฒน์ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
