การเข้าถึงสิทธิของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลท่าพล อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์
คำสำคัญ:
การเข้าถึงสิทธิของผู้สูงอายุ, ปัญหาและอุปสรรคของผู้สูงอายุในการเข้าถึงสิทธิบทคัดย่อ
การศึกษาเรื่อง “การเข้าถึงสิทธิของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลท่าพล อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์” มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการเข้าถึงสิทธิ และปัญหาและอุปสรรคของผู้สูงอายุในการเข้าถึงสิทธิในเขตเทศบาลตำบลท่าพล อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์ เป็นการศึกษาวิธีวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative research) โดยใช้แบบสอบถาม (Questionnaire) เป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลกับกลุ่มผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในเขตเทศบาลตำบลท่าพล อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์ เฉพาะผู้สูงอายุที่ได้รับเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ จำนวน 310 ราย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ วิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างตัวแปรด้วยการหาค่า t-test และ F-test/One – way ANOVA เมื่อพบความต่างจะหาความต่างรายคู่ด้วยวิธีทดสอบเชฟเฟ่ (Scheffe) โดยกำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ผลการวิเคราะห์ มีดังนี้
ข้อมูลส่วนบุคคลของกลุ่มตัวอย่าง พบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุระหว่าง 60 – 69 ปี มีสถานภาพสมรส มีการศึกษาระดับประถมศึกษา และไม่มีอาชีพ มีรายได้ต่อเดือนไม่เกิน 1,000 บาท จากเบี้ยยังชีพจากทางราชการ กลุ่มตัวอย่างมีจำนวนสมาชิกในครอบครัว 3 – 4 คน และอาศัยอยู่กับบุตรมากที่สุด โดยกลุ่มตัวอย่างมีการเข้าถึงสิทธิของผู้สูงอายุในภาพรวมอยู่ในระดับน้อย และมีปัญหาและอุปสรรคในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ผลการเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างข้อมูลทั่วไปของกลุ่มตัวอย่าง กับการเข้าถึงสิทธิของผู้สูงอายุ และปัญหาและอุปสรรคในการเข้าถึงสิทธิของผู้สูงอายุ พบว่า ระดับการศึกษา รายได้ต่อเดือน และจำนวนสมาชิกที่อาศัยในครัวเรือนที่แตกต่างกันมีการเข้าถึงสิทธิของผู้สูงอายุในภาพรวมแตกต่างกัน และอาชีพที่แตกต่างกันมีปัญหาและอุปสรรคในการเข้าถึงสิทธิของผู้สูงอายุในภาพรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
ข้อเสนอแนะ พบว่า องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรกำหนดนโยบาย จัดทำแผนปฏิบัติการประจำปี และของบประมาณสนับสนุนสวัสดิการด้านอื่นๆ สำหรับผู้สูงอายุในพื้นที่ โดยการบูรณาการความร่วมมือเกี่ยวกับข้อมูลระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง และนำมาตรการขับเคลื่อนระเบียบวาระแห่งชาติ เรื่องผู้สูงอายุ 6S 4C มาเป็นกรอบและแนวทางในการพัฒนางานด้านผู้สูงอายุ นอกจากนั้น บุคลากรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรศึกษาและทำความเข้าใจเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ของหน่วยงาน สิทธิประโยชน์ของผู้สูงอายุตามที่กฎหมายกำหนด และจัดกิจกรรมเพื่อสร้างความรู้ ความเข้าใจให้แก่ผู้สูงอายุ
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2559). การเข้าถึงและความพึงพอใจต่อบริการตามสิทธิผู้สูงอายุตามพระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2553. สืบค้นเมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 2563, จาก https://www.dop.go.th/download/knowledge/ knowledge_th_20162508151939_1.pdf
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2562). มาตรการขับเคลื่อนระเบียบวาระแห่งชาติ เรื่อง สังคมสูงอายุ (ฉบับปรับปรุง). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ขนิษฐา ศุภศรี. (2557). ความต้องการบริการด้านสุขภาพและบริการด้านสังคมของผู้สูงอายุในชุมชนเมืองในพื้นที่ของศูนย์บริการสาธารณสุข 14 แก้ว สีบุญเรือง สำนักอนามัย กรุงเทพมหานคร. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เทศบาลตำบลท่าพล. (2563). แผนการดำเนินงานประจำปี พ.ศ. 2563. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 สิงหาคม 2563, จาก https://www.thaphon.go.th/post/000000112-a57cb32c70989824fe9062adc4a177f4.pdf
ธิดารัตน์ มิ่งสมร. (2561). ปัญหาสุขภาพที่พบบ่อยในผู้สูงอายุ. สืบค้นเมื่อวันที่ 10 กันยายน 2563, จาก https://www.thaihealth.or.th/Content/41684-
ปรารถนา ละออเอี่ยม. (2555). ปัญหาและความต้องการบริการจากชุมชนของผู้สูงอายุ ตำบลมารวิชัย อำเภอเสนา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
งานวิเคราะห์นโยบายและแผน เทศบาลตำบลท่าพล. (2560). แผนพัฒนาท้องถิ่น พ.ศ.2561-2565. เพชรบูรณ์: เทศบาลตำบลท่าพล.
พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546. (2546, 31 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 120 ตอนที่ 130 ก. หน้า 1-8.
พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2553. (2553, 15 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 127 ตอนที่ 56 ก. หน้า 1-3.
พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2560. (2560, 27 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอนที่ 131 ก. หน้า 36-39.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2559). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2559. พิมพ์ครั้งที่1. นครปฐม: พริ้นเทอรี่.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร และวรรณลักษณ์ เมียนเกิด. (2551). การเข้าถึงสิทธิตามพระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546 ของผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ : มิสเตอร์ก็อปปี้.
สำนักทะเบียนเทศบาลตำบลท่าพล. (2563). สถิติประชากร แยกรายละเอียด. เพชรบูรณ์: สำนักทะเบียนเทศบาลตำบลท่าพล.
สุดารัตน์ สุดสมบูรณ์. (2559). บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการดูแลผู้สูงอายุไทย. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 9(1), 121-128.
สมคิด สีหสิทธิ์. (2546). ความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีมวลกาย การปฏิบัติตนในชีวิตประจำวัน การเข้าถึงบริการสุขภาพ การสนับสนุนทางสังคมกับภาวะสุขภาพและระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่สอง. (วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). การคาดประมาณประชากรของในประเทศไทย พ.ศ. 2553-2583 (ฉบับปรังปรุง) (พิมพ์ครั้งที่1). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
อาจรีย์ เชิดชู. (2561). การเข้าถึงบริการสุขภาพของผู้สูงอายุ อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อารีย์ เสนาชัย. (2559). การเปลี่ยนแปลงของผู้สูงอายุ. สืบค้นเมื่อวันที่ 10 กันยายน 2563, จาก https://www.gotoknow.org/posts/32432
อุบลพันธ์ วัฒนา. (2547). การเข้าถึงบริการตามหลักประกันสุขภาพทั่วหน้า : ศึกษาเฉพาะกรณีโรงพยาบาลสังกัดกระทรวงสาธารณสุข ในจังหวัดนครนายก พ.ศ. 2546. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
United Nations, ESCAP. (1995). Population Ageing and Development. In Asian Population Studies Series, 140(1):20-22.
United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Population Division. (2016). World Population prospect: The 2015 Revision. United Nations: Department of Economic and Social Affairs.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสังคมภิวัฒน์ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
