การรับรู้บทบาทการปฏิบัติงานของพนักงานเจ้าหน้าที่ในการช่วยเหลือและคุ้มครองผู้เสียหายจากการค้ามนุษย์ ตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ พ.ศ. 2551

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้บทบาทการปฏิบัติงานของพนักงานเจ้าหน้าที่
และศึกษาการปฏิบัติงานตามอำนาจหน้าที่ในการช่วยเหลือและคุ้มครองผู้เสียหายจากการค้ามนุษย์ของพนักงานเจ้าหน้าที่ตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ พ.ศ. 2551 ระเบียบวิธีวิจัยเป็นการศึกษา
เชิงสำรวจ เก็บข้อมูลโดยการใช้แบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่าง คือ พนักงานเจ้าหน้าที่ที่ผ่านการอบรมหลักสูตรพนักงานเจ้าหน้าที่ตามกฎหมาย เฉพาะข้าราชการพลเรือนตำแหน่งนักสังคมสงเคราะห์ นักพัฒนาสังคม และนักจิตวิทยาในสังกัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ จำนวน 219 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ วิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างตัวแปรด้วยการหาค่า t-test และ F-test/One – way ANOVA เมื่อพบความต่างจะหาความต่างรายคู่ด้วยวิธีทดสอบเชฟเฟ่ (Scheffe)  โดยกำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ผลการศึกษามีดังนี้

            ผลการศึกษา พบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุระหว่าง 26 – 35 ปี จบการศึกษาในระดับปริญญาตรี ปฏิบัติงานเกี่ยวกับการคุ้มครองสวัสดิภาพผู้เสียหาย และมีระยะเวลาในการปฏิบัติงานด้านการค้ามนุษย์ไม่เกิน 5 ปี สำหรับภาพรวมของการรับรู้บทบาทอำนาจหน้าที่ตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ พ.ศ. 2551 ของพนักงานเจ้าหน้าที่ พบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีความรู้อยู่ในระดับสูง ส่วนภาพรวมการปฏิบัติงานตามอำนาจหน้าที่ตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ พ.ศ. 2551 ของพนักงานเจ้าหน้าที่ พบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีการปฏิบัติงานตามอำนาจหน้าที่ในระดับมาก ด้านการคัดแยกผู้เสียหายมากที่สุด รองลงมามีการปฏิบัติงานด้านการคุ้มครองผู้เสียหาย รองลงมามีการปฏิบัติงานด้านการส่งกลับและคืนสู่สังคม และมีการปฏิบัติงานด้านการช่วยเหลือเบื้องต้นน้อยที่สุด ผลการทดสอบความแตกต่าง พบว่า เพศที่แตกต่างกันมีการรับรู้บทบาทการปฏิบัติงานแตกต่างกัน ส่วนอายุที่แตกต่างกันมีการปฏิบัติงานในการช่วยเหลือเบื้องต้นแตกต่างกัน และลักษณะงานที่เกี่ยวข้องกับการช่วยเหลือคุ้มครองผู้เสียหายแตกต่างกัน มีการปฏิบัติงานตามอำนาจหน้าที่ในภาพรวม และการปฏิบัติงานในการช่วยเหลือเบื้องต้นแตกต่างกัน ข้อเสนอแนะ ควรมีการอบรมหลักสูตรการช่วยเหลือและคุ้มครองผู้เสียหายจากการค้ามนุษย์ และมีการฝึกปฏิบัติจากกรณีศึกษา ควรมีการกำหนดหลักสูตรอบรมพนักงานเจ้าหน้าที่โดยแบ่งตามอำนาจหน้าที่ ควรมีการกำหนดการทดสอบพนักงานเจ้าหน้าที่ ตลอดจนการติดตามและประเมินผลการอบรมพนักงานเจ้าหน้าที่อย่างต่อเนื่อง โดยผู้มีความรู้ ความเชี่ยวชาญ และประสบการด้านการติดตามและประเมินผล รวมทั้ง บูรณาการความร่วมมือระหว่างหน่วยงานภาคีเครือข่ายในการทำงานด้านการช่วยเหลือและคุ้มครองผู้เสียหายจากการค้ามนุษย์ ในรูปแบบทีมสหวิชาชีพ