คุณภาพชีวิตของเด็กวัยเรียนในครอบครัวข้ามรุ่น

คุณภาพชีวิต : เด็กวัยเรียนในครอบครัวข้ามรุ่น

บทคัดย่อ

              การศึกษาเรื่อง “คุณภาพชีวิตของเด็กวัยเรียนในครอบครัวข้ามรุ่น” มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับคุณภาพชีวิตของเด็กวัยเรียนในครอบครัวข้ามรุ่น และปัจจัยที่ส่งผลต่อความแตกต่างในระดับคุณภาพชีวิตของเด็กวัยเรียนในครอบครัวข้ามรุ่น เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง คือ ปู่ หรือ ย่า หรือ ตา หรือ ยาย ของเด็กไทยที่มีอายุ 6-12 ปี ในครอบครัวข้ามรุ่น และมีสมาชิกรุ่นหลานศึกษาอยู่ในโรงเรียนรัฐบาลภายในอำเภออรัญประเทศ จำนวน 139 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย สถิติบรรยาย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติอนุมาน ได้แก่ t-test และ f-test

               ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างที่เป็นปู่ หรือ ย่า หรือ ตา หรือ ยาย ของเด็กไทยที่มีอายุ 6-12 ปี ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง
ร้อยละ 74.1 มีอายุเฉลี่ยที่ 64.14 ปี มีความสัมพันธ์เป็นยายของเด็ก ร้อยละ 41.0 ประกอบอาชีพพนักงาน-ลูกจ้างเอกชน (รับจ้าง) ร้อยละ 41.0 และมีรายได้ต่ำกว่า 5,000 บาท ร้อยละ 56.8 โดยความคิดเห็นของสมาชิกรุ่นปู่ย่าตายายที่มีต่อระดับคุณภาพชีวิตของเด็กวัยเรียนในระยะเวลาที่อยู่ในความดูแลของตนเองอยู่ในระดับมากที่สุด ค่าเฉลี่ย 4.35 โดยมีความคิดเห็นว่าเด็กวัยเรียนได้รับการเสริมสร้างศักยภาพมากที่สุด ค่าเฉลี่ย 4.40 รองลงมาเป็นการได้รับการคุ้มครอง ค่าเฉลี่ย 4.37 และการได้รับการจัดสวัสดิการ ค่าเฉลี่ย 4.28 ทั้งนี้ด้านความสามารถของสมาชิกรุ่นปู่ย่าตายายต่อการปฏิบัติหน้าที่ของครอบครัว และความรู้ความเข้าใจของสมาชิกรุ่นปู่ย่าตายายต่อนโยบายของรัฐด้านการส่งเสริมคุณภาพชีวิตของเด็กวัยเรียนที่แตกต่างกันของกลุ่มตัวอย่างส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของเด็กวัยเรียนที่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05

               ผลการศึกษาครั้งนี้มีข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ได้แก่ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีบทบาทในการออกแบบนโยบายเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน ควรมีนโยบายในการส่งเสริมความรู้ความเข้าใจให้กับผู้ปกครองในการเฝ้าระวังการใช้เครื่องมือสื่อสารสำหรับเด็ก การรู้เท่าทันสื่อดิจิทัล เพื่อเฝ้าระวังการใช้สื่อและการเสพสื่อที่ไม่เหมาะสม, องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและโรงเรียนควรมีนโยบายในการสำรวจครอบครัวที่อยู่ในภาวะขาดแคลน จำเป็นที่จะต้องได้รับการดูแลเพื่อตอบสนองความจำเป็นขั้นพื้นฐานของเด็กวัยเรียน เพื่อเป็นฐานข้อมูลในการให้การสนับสนุนสิ่งของหรือบริการ ตามโอกาสต่าง ๆ, องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและโรงเรียนควรมีนโยบายที่ช่วยอุดหนุนให้เด็กวัยเรียนได้รับประทานอาหารเช้า โดยนโยบายของการอุดหนุนส่งเสริมให้โรงเรียนปลูกผักสวนครัว โรงเรือนเพาะเห็ด โรงเรือนไก่ไข่ เพื่อนำผลผลิตที่ได้มาประกอบอาหารเช้าให้กับเด็กวัยเรียนที่จำเป็นต้องได้รับการดูแล ทั้งนี้อาจออกแบบนโยบายที่สร้างการมีส่วนร่วมจากผู้ปกครองไปพร้อมกันด้วย โดยการขอความร่วมมือในการมีส่วนร่วมอย่างง่าย และโรงเรียนควรมีนโยบายในการให้การบ้านที่เป็นลักษณะของการสร้างการมีส่วนร่วมของครอบครัวในเชิงทักษะทางการใช้ชีวิตเพื่อตอบสนองต่อประเด็นของการสร้างช่วงเวลาคุณภาพ ระหว่างผู้ปกครองและเด็ก เพื่อเสริมสร้างการมีส่วนร่วมและการให้ความสำคัญกับบทบาทของการเป็นผู้ดูแลเด็กของผู้ปกครอง