การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน : ความท้าทายสำหรับคลัสเตอร์ท่องเที่ยว Active Beach ประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการดำเนินงานที่ผ่านมาและแนวโน้มความก้าวหน้าของการดำเนินนโยบายท่องเที่ยวตามแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555-2559 ของคลัสเตอร์ท่องเที่ยว Active Beach ซึ่งแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555-2559 มีเป้าหมายคือการส่งเสริมและพัฒนาภาคการท่องเที่ยวให้เป็นแหล่งสร้างและกระจายรายได้อย่างสมดุลและยั่งยืน การศึกษาครั้งนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้อง การสัมภาษณ์เชิงลึกผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในนโยบายท่องเที่ยว และการสำรวจแบบมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วม
การศึกษาพบว่า การกระจายรายได้และผลประโยชน์จากการท่องเที่ยวสู่คนในชุมชนท้องถิ่นยังคงน้อย กิจกรรมการท่องเที่ยวได้เปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของคนในชุมชนท้องถิ่น การท่องเที่ยวทำลายทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม และการมีส่วนร่วมในการพัฒนาและจัดการการท่องเที่ยวของคนในชุมชนท้องถิ่นและภาคเอกชนยังคงน้อย ซึ่งข้อค้นพบดังกล่าวเป็นความท้าทายของผู้ที่เกี่ยวข้องในการพัฒนาการท่องเที่ยวของคลัสเตอร์ท่องเที่ยว Active Beach สู่ความยั่งยืน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Aref, F. (2011). Sense of Community and Participation for Tourism Development. Life Science Journal, 8(1), 20–25.
Aref, F., Ma’rof, R. & Sarjit, S. G. (2010). Dimensions of Community Capacity Building: A Review of Its Implications in Tourism Development. Journal of American Science, 6(1), 172–180.
Bowen, G. L., Mancini, J. A., Martin, J. A., Ware, W. B. & Nelson, J. P. (2003). Promoting the Adaptation of Military Families: An Empirical Test of A Community Practice Model. Family Relations: An Interdisciplinary Journal of Applied Family Studies, 52(1), 33–44.
Buckner, J. C. (1988). The Development of an Instrument to Measure Neighbourhood Cohesion. American Journal of Community Psychology, 16(9), 771–791.
Cholpraves, W. (2014). Thailand Tourism Cluster. Bangkok: Department of Tourism.
DeNeui, D. L. (2003). An Investigation of First–Year College Students’ Psychological Sense of Community on Campus. College Student Journal, 37, 224–234.
Department of Tourism. (2018). Tourist Statistics. Retrieved from https://www.mots.go.th/more_news.php?cid=411
Devine, A. & Devine, F. (2011). Planning and Developing Tourism within A Public Sector Quagmire: Lessons from and for Small Countries. Tourism Management, 32(6), 1253–1261.
Dodds, R. & Butler, R. (2010). Barriers to Implementing Sustainable Tourism Policy in Mass Tourism Destinations. Tourismos: An International Multidisciplinary Journal of Tourism, 5(1), 35–53.
Dwyer, L., Edwards, D., Mistilis, N., Roman, C. & Scott, N. (2009). Destination and Enterprise Management for a Tourism Future. Tourism Management, 30, 63–74.
International Association for Public Participation. (2014). IAP2’s Public Participation Spectrum. Retrieved from https://sustainingcommunity.wordpress.com/2017/02/14/spectrum-of-public-participation
Kaplan, R. S. & Norton, D. P. (1996). Using the Balanced Scorecard as a Strategic Management System. Harvard Business Review, 74, 75–85.
Kennett–Hensel, P. A., Sneath, J. Z. & Hensel, P. J. (2010). Developing Sustainable Tourism: Managers’ Assessment of Jamaica’s Ten–year Master Plan. International Journal of Culture, Tourism and Hospitality Research, 4(2), 143–155.
Lee, T. H. (2013). Influence Analysis of Community Resident Support for Sustainable Tourism Development. Tourism Management, 34, 37–46.
Ministry of Tourism and Sports. (2011). The National Tourism Development Plan 2012-2016. Retrieved from http://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php?nid=4147
Ministry of Tourism and Sports. (2015). Thai Tourism Strategy 2015 – 2017. Retrieved from http://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php?nid=7114
Northeast Province Cluster Office of Strategy Management. (n.d.). The Classification of Provincial Cluster under the Integrated Strategic Administration of the Provincial Cluster. Retrieved from http://www.osmnortheast-c.moi.go.th/image/map18.jpg
Phayakvichien, P. (2006). Thailand’s Tourism Development Past, Present and Future. eTAT Journal, 2, 1–16.
Rattanapani, P. (2014). Four Year Provincial Development Plan 2014 – 2017 in Chonburi. Chonburi: Office of Pattaya City.
Sebele, L. S. (2010). Community–based Tourism Ventures, Benefits and Challenges: Khama Rhino Sanctuary Trust, Central District, Botswana. Tourism Management, 31, 136–146.
Simmons, D. G. (1994). Community Participation in Tourism Planning. Tourism Management, 15(2), 98–108.
Tosun, C. (2000). Limits to Community Participation in the Tourism Development Process in Developing Countries. Tourism Management, 21(6), 613–633.
United Nations Environment Programme and World Tourism Organization. (2005). Making Tourism More Sustainable: A Guide for Policy Makers. Retrieved from http://www.unep.fr/shared/publications/pdf/dtix0592xpa-tourismpolicyen.pdf
Waligo, V. M., Clarke, J. & Hawkins, R. (2013). Implementing Sustainable Tourism: A Multi–Stakeholder Involvement Management Framework. Tourism Management, 36, 342–353.
World Commission on Environment and Development. (1987). Our Common Future: World Commission on Environment and Development. New York: Oxford University Press.
World Tourism Organization. (2004). Indicators of Sustainable Development for Tourism Destination: A Guidebook. Retrieved from http://www.adriaticgreenet.org/icareforeurope/wp-content/uploads/2013/11/Indicators-of-Sustainable-Development-for-Tourism-Destination-A-Guide-Book-by-UNWTO.pdf