ศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์จังหวัดสตูล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มุ่งศึกษาถึงศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์จังหวัดสตูล เครื่องมือที่ใช้การประเมินศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เป็นแบบประเมินที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นจากแนวคิดการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ และผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 3 ท่านประกอบด้วย นักวิชาการทางด้านการท่องเที่ยว 1 ท่าน นักวิชาการทางด้านประวัติศาสตร์หรือวัฒนธรรมการท่องเที่ยว 1 ท่าน และผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยวซึ่งเป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวจังหวัดสตูล 1 ท่าน ร่วมกันประเมิน
ผลการศึกษาพบว่า แหล่งท่องเที่ยวประเภทชุมชนท่องเที่ยวภาพรวมมีระดับศักยภาพสูง เนื่องจากชุมชนท่องเที่ยว มีกิจกรรมการท่องเที่ยวที่เน้นการเข้าไปมีส่วนร่วมกับคนในชุมชนนักท่องเที่ยวได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ทดลองทำ เพิ่มทักษะ ประสบการณ์ใหม่ มากกว่าการเข้าไปท่องเที่ยวเพื่อเยี่ยมชมเท่านั้น อีกทั้งยังมีที่พักให้บริการนักท่องเที่ยว ที่หลากหลายรูปแบบรวมไปถึงโฮมสเตย์ที่อาศัยอยู่กับคนในชุมชน ส่วนแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติมีระดับศักยภาพต่ำไปจนถึงระดับศักยภาพสูงเนื่องจากขึ้นอยู่กับแหล่งท่องเที่ยวที่ได้รับการดูแลจากผู้ที่เกี่ยวข้องเช่นเดียวกับแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ ศาสนสถาน และวัฒนธรรม ทั้งนี้แหล่งท่องเที่ยวทางด้านโบราณคดีมีระดับศักยภาพต่ำ เนื่องจากขาดการดูแลรักษาและไม่มีกิจกรรมให้นักท่องเที่ยวได้เข้าไปมีส่วนร่วม ผลการศึกษาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ควรนำไปเชื่อมโยงแหล่งท่องเที่ยวที่มีศักยภาพปานกลางและศักยภาพสูง เพื่อพัฒนาไปสู่การจัดทำโครงข่ายแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์จังหวัดสตูลต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Creative Academy for Cultural and Heritage Tourism. (2014). Creative Tourism. Bangkok: Tourism Authority of Thailand.
Goeldner, C. R. & Ritchies, B. J. (2006). Tourism: Principles, Practices and Philosophies. New Jersey: John Wiley & Sons.
Immigration Bureau. (2016). The Statistic of People Passing the City in Satun Border. Retrieved August 20, 2016, from https://www.immigration.go.th/nov2004/base.php.
Korez–vide, R. (2013). Promoting Sustainability of Tourism by Creative Tourism Development: How Far is Slovenia?. Innovative Issues and Approaches in Social Sciences, 6(1), 177–197.
Narong Kongjam. (2014). The Success of the Implementing Creative Initiative in 2014. Lesson Learned.
Nikom Jarumanee. (2001). Tourism and Tourism Industry Management. Bangkok: OS Printing House Press.
Phattarapong Indrakamnerd et al. (2010). The Innovative Systems for the Developing A Knowledge–Based and Creative Economy: A Case Study of Creative Tourism. Bangkok: Research Report. Office of the Education Council.
Ranee Esichaikul. (2014). Niche Tourism Management. Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat Open University Press.
Richards, G. (2010). Creative Tourism and Local Development. In Wurzburger, R. (ed.). Creative Tourism A Globle Conversation How to Provide Unique Creative Experiences for Travelers Worldwide (pp.78–90). At Present at the 2008 Santa Fe & UNESCO International Conference on Creative Tourism in Santa Fe, New Mexico: USA.
Thanakrit Phattharathorn. (2013). Creative Tourism Thailand. Bangkok: Designated Areas for Sustainable Tourism.
Thanakrit Sangchoey. (2007). Tourism and Hospitality Industry. Faculty of Management Science, Silpakorn University.
The Invested Promotion Project on Creative Tourism in Business. (2013). The Creative Tourism Overview. Bangkok: Ministry of Tourism & Sports.
