ศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยวเชิงประสบการณ์ในจังหวัดชลบุรี ระยอง จันทบุรี และตราด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การท่องเที่ยวเชิงประสบการณ์เป็นการท่องเที่ยวท่องเที่ยวรูปแบบใหม่ที่นำแนวคิดเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์มาใช้ในการพัฒนาฐานทรัพยากรทางวัฒนธรรมและวิถีชีวิต ลักษณะสำคัญของการท่องเที่ยวเชิงประสบการณ์ คือ นักท่องเที่ยวมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เจ้าของวัฒนธรรมสร้างสรรค์ขึ้น ก่อให้เกิดเป็นประสบการณ์ ความประทับใจ และความทรงจำที่ดี การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจและจัดทำแผนที่ตำแหน่งที่ตั้ง และประเมินศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงประสบการณ์ในจังหวัดชลบุรี ระยอง จันทบุรี และตราด ผลการวิจัยปรากฏว่ามีแหล่งท่องเที่ยวเชิงประสบการณ์ทั้งสิ้น 32 แห่ง ตั้งอยู่ในจังหวัดชลบุรี 5 แห่ง จังหวัดระยอง 9 แห่ง จังหวัดจันทบุรี 7 แห่ง และจังหวัดตราด 11 แห่ง โดยแหล่งท่องเที่ยวดังกล่าวมีศักยภาพสูง 22 แห่ง ศักยภาพปานกลาง 8 แห่ง และศักยภาพต่ำ 2 แห่ง แหล่งท่องเที่ยวที่มีศักยภาพสูงพบมากที่สุดในจังหวัดตราด จำนวน 9 แห่ง และอยู่ในจังหวัดชลบุรี ระยอง และจันทบุรี จังหวัดละ 4 แห่ง โดยแหล่งท่องเที่ยวที่มีคะแนนสูงที่สุด (54 คะแนน)ได้แก่ มหาวิทยาลัยบ้านนอก บ้านจำรุง และชุมชนบ้านน้ำเชี่ยว ส่วนแหล่งท่องเที่ยวที่มีศักยภาพต่ำพบเพียง 2 แห่ง ได้แก่ ศูนย์กสิกรรมสมุนไพรไท เขาขุนอินทร์ (23 คะแนน) และชมวิว ฮอร์สไรดิ้งคลับ (21 คะแนน) ผลการวิจัยสามารถนำไปใช้ในการวางแผนการจัดรูปแบบของกิจกรรมและพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงประสบการณ์ที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ได้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Davar, C. (2010). Experiential Tourism and the Cyprus Hotel Experience: A Canadian Perspective, with Suggestions, Ideas, and Opportunities. Retrieved August 10, 2016, from http://cyhma.com/images/userfiles/file/pasydixe.pdf
Karwacki, J. (2011). Haven’t Been There, Done That: How Experiential Tourism is Transforming the Travel Experience. Retrieved August 10, 2016, from http://www.onecaribbean.org/
Ministry of Tourism and Sports. (2017). Tourism Statistic 2016. Retrieved December 28, 2017, from http://www.mots.go.th/more_news.php?cid=435&filename=index
Narong Pleerux, Phannipha Anuruksakornkul & Thanaphum Pongsa–ngiam. (2016). Creative Tourism in the Eastern Areas. Burapha University.
Narong Pleerux. (2014). Management of Community Based Tourism in the East Coastal Areas: Chon Buri, Rayong, Chanthabuti and Trat. Burapha University.
Office of the National Economic and Social Development Board. (2011). The Eleventh National Economic and Social Development Plan (2012 – 2016). Retrieved June 27, 2016, from http://www.nesdb.go.th/download/article/article_20160323112431.pdf
Samart Mangsang. (2014). Low Quality Tourism: Causing Social Problems. Retrieved July 13, 2017, from http://www.manager.co.th/daily/viewnews.aspx?newsid=9570000117773
Sinth Sarobol. (2013). Challenging of Community Tourism Research Trends in Area Based Collaborative Research for Development in the Next Decade. Area Based Development Research Journal, 5(6), 109–117.
Therdchai Choibamroong. (2014). Reform of Thai Tourism. TAT Tourism Journal, 4, 54–59.
Tourism Authority of Thailand. (2013). Study of Situation and Opportunity for Promoting Eco & Adventure Tourism. TAT Tourism Journal, 3, 12–19.
UNCTAD. (2008). Creative Economy Report 2008. Retrieved June 27, 2016, from http://unctad.org/en/docs/ditc20082cer_en.pdf
Yuwadee Nirattrakul. (2011). Creative Tourism: Building Up, Value Added & Differentiation. Retrieved July 1, 2017, from http://www.etatjournal.com/upload/245/9_creative_tourism.pdf
