การพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงเกษตรเพื่อการเรียนรู้ : กรณีศึกษาตำบลคลองเขื่อน จังหวัดฉะเชิงเทรา
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ธ.ค. 15, 2016
คำสำคัญ:
การพัฒนา การท่องเที่ยวเชิงเกษตร เส้นทางการเรียนรู้ ตำบลคลองเขื่อน จังหวัดฉะเชิงเทรา
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงเกษตรเพื่อการเรียนรู้ตำบลคลองเขื่อนโดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมด้วยวิธีการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพร่วมกับการวิจัยแบบมีส่วนร่วม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสำรวจทรัพยากรการท่องเที่ยว แบบสัมภาษณ์ และแบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติพรรณนาและวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาผลการวิจัยพบว่าตำบลคลองเขื่อนมีทรัพยากรการท่องเที่ยว สินค้าเกษตรและวัฒนธรรมที่เหมาะแก่การส่งเสริมให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร การศึกษาพฤติกรรมและความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวพบว่านักท่องเที่ยวสนใจศึกษาโครงการพระราชดำริชม ความสวยงามของธรรมชาติและบรรยากาศของแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรเรียนรู้การทำสวนผลไม้และการทำการเกษตรแบบผสมผสาน การเรียนรู้จากศูนย์เรียนรู้และถ่ายทอดภูมิปัญญาด้านการเกษตร ผลการวิเคราะห์ความเหมาะสมของเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงเกษตรเพื่อการเรียนรู้ตำบลคลองเขื่อนพบว่าที่พักแรมมีความเหมาะสมมากที่สุดรองลงมาคือความสามารถในการถ่ายทอดความรู้ของเจ้าของสถานที่และความเหมาะสมของแหล่งเรียนรู้สวนเกษตรตามลำดับส่วนปัจจัยที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุดคือความชัดเจนของป้ายบอกทิศทาง
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
Maraphot, K., & Somboon, T. (2016). การพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงเกษตรเพื่อการเรียนรู้ : กรณีศึกษาตำบลคลองเขื่อน จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 11(2), 23–36. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/tourismtaat/article/view/72476
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
เอกสารอ้างอิง
[1] Asasappakij, Suratsawadee. (1997). Agro-Tourism. TAT Tourism Journal. 16(1), 1-3.
[2] Bullkul, Chok. (2013). Understand the Way of “Green Agriculture” by Traveling to Chokchai Farm. Journal of Business Administration, Economics and Communication, 8(1), 14.
[3] Chachoengsao Governor's Office. (2015). Chachoengsao Province Development Plan (2014-2017). Retrieved February 10, 2015, from https://www.province.chachoengsao.go.th
[4] Chatkul, Nisa. (2007). Tourism Industry. Bangkok: Chulalongkorn Press.
[5] Chemnasiri, Nartsuda. (2013). The Community Potential Development for Sustainable Agro-tourism: Case Study for Phuket and Chonburi province. Chankasem Journal, 19(36), 41-50.
[6] Chittungwattana, Boonlert. & Sukleang, Phusawat. (2006). Tour Organizing and Tour Program for Upper-Northern of Thailand. Bangkok: Place and Design.
[7] Chittungwattana, Boonlert. (2012).Tour Business. Bangkok: Thammasarn.
[8] Chotiviriyawanit, Artit., Hmankeb, Panya., & Limangkul, Tippawan. (2013). Participatory Community-Based Tourism Management of Luangprot-Thanlium Community, Ladkrabang District, Bangkok. King Mongkut’s Agricultural Journal, 31(2), 47-57.
[9] Cochran, W. G. (1997). Sampling Techniques. (3rded). New York: John Wiley &Sons.
[10] Esichaikul, Ranee. (2003). The Fundamental Knowledge about Tourism - Distant Study Hands-on The Sustainable Management of Community Tourism. Nontaburi: Sukothaithammathirat.
[11] Hirankitti, Pimpa., Sayapunt, Udom., Yaibuakrin, Kayoon., Inkeaw, Supunnee., & Hirankiiit, Somchai. (2013). Agro-Tourism Behavior of Thai Tourist. Suthiparithat Journal, 28(88), 363-383.
[12] Khansri, Sukhumaporn., & Kullachai, Peerachai. (2006). The Influencing Factors and Satisfaction on Agro-Tourism for Tourists. Retrieved October 18, 2013, from https://kucon.lib.ku.ac.th
[13] King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang. (2013). Agro-tourism. Retrieved September 9, 2013, from https://www.kmitl.ac.th
[14] Kline, C., Cardenas, D., Leung, Y. F., & Sanders, S. (2007). Sustainable Farm Tourism: Understanding and Managing Environmental Impacts of Visitor Activities. Journal of Extension, 45(2).
[15] Leiper, N. (1995). Tourism Management. Victoria: RMIT Press.
[16] Maraphot, Khanchit. (2012). The Development of Tour Packages in Respond to Demand Behavior of Thai Tourists: The Case Study of Chachoengsao province. Chachoengsao: Rajabhat Rajanagarindra University.
[17] Maraphot, Khanchit., & Roonpraphan, Chutima. (2014). The Guideline of the Sustainable Development in the Potential of Agro-tourism in Benja Burapa Suvarnabhumi Cluster, Thailand. Chachoengsao: Rajabhat Rajanagarindra University.
[18] McGehee, N.G. (2007). An Agritourism Systems Model: A Weberian Perspective. Journal of Sustainable Tourism, 15(2), 111-124.
[19] Meechai, Chutamat. (2014). The Development of Agriculture to Agro-Tourism: A Case Study of Agricultural in Taphong District, Muang, Rayong Province. Journal of Politics Administration and Law, 6(3), 427-440.
[20] Mill, R.C. (1990). Tourism the International Business. New Jersey: Prentice Hall.
[21] Ministry of Tourism and Sport promote Agro-tourism. (2015). Prachachat Business, 38, 22.
[22] Ministry of Tourism and Sport. (2011). National Tourism Development Plan 2012-2016. Retrieved December 13, 2014, from https://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php?nid=4147
[23] Phawandee, Souwaluk. (2009). Agro-Tourism Management: A Case Study of Dongbang Herbal Agricultural Village, Dongkeelek, Muang, Prachinburi Province. Journal of Rajanagarindra, 6(16), 46-54.
[24] Rojrungsaj, Pimrawee. (2010). Community Tourism. Bangkok: Odeon Store.
[25] Sarobol, Sin., Wongtubtim, Udorn., Thongponwanit, Supawinee., Wongkum, Benchawan., & Natpunyoyai, Anongnart. (2013). Community-Based Tourism: The Concept and Experience Northern Area. Chiangmai: Wanida.
[26] Siamturakij. (2015)."Padriew Mango" Full-Orders "Japan-Korea" Reserve for Export. Retrieved January 8, 2015, from https://www.siamturakij.com/main/news_content.php?nt=4&nid=864
[27] Srinakharinwirot University. (2012). Guidelines for the Promotion and Tourism Development of the Province under the Project "Miracle of 8". Chachoengsao: Office of Tourism and Sport.
[28] Su-angkawatin, Pongpichan. (2015). The Development Guidelines for Destination Attraction and Tourism Activities of Li Jiang, The Celestial Dragon Village in Suphanburi Province. Journal of Thai Hospitality and Tourism. 10(1), 59-70.
[29] Sukpatch, Kassara., & Madhyamapurush, Warach. (2012). A Development Education-tourism Route for Aging Tourist, Case Study the Area of Electricity Generating Authority of Thailand, Maemoh Lampang. Retrieved January 24, 2015, from https://tar.thailis.or.th
[30] Thaklaewphan, Chuthamat., Sirithanawong, Bunyut., Prathoomta, Nawarat., Dangcham, Siriwan., Maksiri, Wanida., & Changadvach, Thipsuda. (2007). Local Agro-Tourism Trail Planning: Case Study in Ban Laem, Phetchaburi. Bangkok: National Research Council of Thailand.
[31] Tourism Authority of Thailand. (2015). Chachoengsao Mango Orchard. Retrieved January 3, 2015, from https://thai.tourismthailand.org
[32] Waiwanitkul, Narasri., & Udomsri, Chusak. (1997). Research Methodology in Business. (7th ed). Bangkok: Chulalongkorn Press.
[33] Wongrattana, Chusri. (2012). Statistical Techniques for Research. Bangkok: Taineramitkij Interprogressive Press.
[34] Wongtanawasu, Supwattanakorn., & Kumnuansil, Perasit. (2007). Basic Statistic for Local Research. Bangkok: Expernet.
[35] Wongwiipak, Chanun., Leartrit, Swang., Kahakitkoson, Amornchai., & Boonruang, Luk. (2004). Cultural Resource Management for Sustainable Tourism. Nakornpatom: Silpakorn University Press.
[2] Bullkul, Chok. (2013). Understand the Way of “Green Agriculture” by Traveling to Chokchai Farm. Journal of Business Administration, Economics and Communication, 8(1), 14.
[3] Chachoengsao Governor's Office. (2015). Chachoengsao Province Development Plan (2014-2017). Retrieved February 10, 2015, from https://www.province.chachoengsao.go.th
[4] Chatkul, Nisa. (2007). Tourism Industry. Bangkok: Chulalongkorn Press.
[5] Chemnasiri, Nartsuda. (2013). The Community Potential Development for Sustainable Agro-tourism: Case Study for Phuket and Chonburi province. Chankasem Journal, 19(36), 41-50.
[6] Chittungwattana, Boonlert. & Sukleang, Phusawat. (2006). Tour Organizing and Tour Program for Upper-Northern of Thailand. Bangkok: Place and Design.
[7] Chittungwattana, Boonlert. (2012).Tour Business. Bangkok: Thammasarn.
[8] Chotiviriyawanit, Artit., Hmankeb, Panya., & Limangkul, Tippawan. (2013). Participatory Community-Based Tourism Management of Luangprot-Thanlium Community, Ladkrabang District, Bangkok. King Mongkut’s Agricultural Journal, 31(2), 47-57.
[9] Cochran, W. G. (1997). Sampling Techniques. (3rded). New York: John Wiley &Sons.
[10] Esichaikul, Ranee. (2003). The Fundamental Knowledge about Tourism - Distant Study Hands-on The Sustainable Management of Community Tourism. Nontaburi: Sukothaithammathirat.
[11] Hirankitti, Pimpa., Sayapunt, Udom., Yaibuakrin, Kayoon., Inkeaw, Supunnee., & Hirankiiit, Somchai. (2013). Agro-Tourism Behavior of Thai Tourist. Suthiparithat Journal, 28(88), 363-383.
[12] Khansri, Sukhumaporn., & Kullachai, Peerachai. (2006). The Influencing Factors and Satisfaction on Agro-Tourism for Tourists. Retrieved October 18, 2013, from https://kucon.lib.ku.ac.th
[13] King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang. (2013). Agro-tourism. Retrieved September 9, 2013, from https://www.kmitl.ac.th
[14] Kline, C., Cardenas, D., Leung, Y. F., & Sanders, S. (2007). Sustainable Farm Tourism: Understanding and Managing Environmental Impacts of Visitor Activities. Journal of Extension, 45(2).
[15] Leiper, N. (1995). Tourism Management. Victoria: RMIT Press.
[16] Maraphot, Khanchit. (2012). The Development of Tour Packages in Respond to Demand Behavior of Thai Tourists: The Case Study of Chachoengsao province. Chachoengsao: Rajabhat Rajanagarindra University.
[17] Maraphot, Khanchit., & Roonpraphan, Chutima. (2014). The Guideline of the Sustainable Development in the Potential of Agro-tourism in Benja Burapa Suvarnabhumi Cluster, Thailand. Chachoengsao: Rajabhat Rajanagarindra University.
[18] McGehee, N.G. (2007). An Agritourism Systems Model: A Weberian Perspective. Journal of Sustainable Tourism, 15(2), 111-124.
[19] Meechai, Chutamat. (2014). The Development of Agriculture to Agro-Tourism: A Case Study of Agricultural in Taphong District, Muang, Rayong Province. Journal of Politics Administration and Law, 6(3), 427-440.
[20] Mill, R.C. (1990). Tourism the International Business. New Jersey: Prentice Hall.
[21] Ministry of Tourism and Sport promote Agro-tourism. (2015). Prachachat Business, 38, 22.
[22] Ministry of Tourism and Sport. (2011). National Tourism Development Plan 2012-2016. Retrieved December 13, 2014, from https://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php?nid=4147
[23] Phawandee, Souwaluk. (2009). Agro-Tourism Management: A Case Study of Dongbang Herbal Agricultural Village, Dongkeelek, Muang, Prachinburi Province. Journal of Rajanagarindra, 6(16), 46-54.
[24] Rojrungsaj, Pimrawee. (2010). Community Tourism. Bangkok: Odeon Store.
[25] Sarobol, Sin., Wongtubtim, Udorn., Thongponwanit, Supawinee., Wongkum, Benchawan., & Natpunyoyai, Anongnart. (2013). Community-Based Tourism: The Concept and Experience Northern Area. Chiangmai: Wanida.
[26] Siamturakij. (2015)."Padriew Mango" Full-Orders "Japan-Korea" Reserve for Export. Retrieved January 8, 2015, from https://www.siamturakij.com/main/news_content.php?nt=4&nid=864
[27] Srinakharinwirot University. (2012). Guidelines for the Promotion and Tourism Development of the Province under the Project "Miracle of 8". Chachoengsao: Office of Tourism and Sport.
[28] Su-angkawatin, Pongpichan. (2015). The Development Guidelines for Destination Attraction and Tourism Activities of Li Jiang, The Celestial Dragon Village in Suphanburi Province. Journal of Thai Hospitality and Tourism. 10(1), 59-70.
[29] Sukpatch, Kassara., & Madhyamapurush, Warach. (2012). A Development Education-tourism Route for Aging Tourist, Case Study the Area of Electricity Generating Authority of Thailand, Maemoh Lampang. Retrieved January 24, 2015, from https://tar.thailis.or.th
[30] Thaklaewphan, Chuthamat., Sirithanawong, Bunyut., Prathoomta, Nawarat., Dangcham, Siriwan., Maksiri, Wanida., & Changadvach, Thipsuda. (2007). Local Agro-Tourism Trail Planning: Case Study in Ban Laem, Phetchaburi. Bangkok: National Research Council of Thailand.
[31] Tourism Authority of Thailand. (2015). Chachoengsao Mango Orchard. Retrieved January 3, 2015, from https://thai.tourismthailand.org
[32] Waiwanitkul, Narasri., & Udomsri, Chusak. (1997). Research Methodology in Business. (7th ed). Bangkok: Chulalongkorn Press.
[33] Wongrattana, Chusri. (2012). Statistical Techniques for Research. Bangkok: Taineramitkij Interprogressive Press.
[34] Wongtanawasu, Supwattanakorn., & Kumnuansil, Perasit. (2007). Basic Statistic for Local Research. Bangkok: Expernet.
[35] Wongwiipak, Chanun., Leartrit, Swang., Kahakitkoson, Amornchai., & Boonruang, Luk. (2004). Cultural Resource Management for Sustainable Tourism. Nakornpatom: Silpakorn University Press.
