A Survey of Online Fortune-telling Page Needs Through the Facebook Application of Working-age People in Bangkok
Keywords:
Fortune-telling, Online, FacebookAbstract
This survey research examines the online fortune-telling needs of working-age individuals in Bangkok, using Facebook as the platform for data collection. The study collected quantitative data from 433 respondents through simple random sampling. The questionnaire consisted of two parts: Part 1 gathered general information, and Part 2 assessed their specific online fortune-telling requirements. The data were analyzed using basic statistical analysis, including frequency and percentage calculations, performed using a packaged program.
The results showed that the survey's most representative sample consisted of 228 females (52.70 percent). The majority of participants, totaling 265 individuals (61.20 percent), fall within the age range of 15 to 29 years, while 365 individuals were single (84.30 percent). As for educational qualifications, 165 respondents held a Bachelor's Degree (38.10 percent. Among the participants, 190 were self-employed (44 percent), and 182 individuals had an average monthly salary of less than 10,000 baht (42 percent). In terms of Facebook usage frequency, 133 respondents mostly used Facebook for 1-2 hours per day (30.70 percent).
Regarding online fortune-telling experiences, the findings revealed that the majority, 209 people, had not utilized either online or offline fortune-telling services (48.30 percent). However, 114 people (26.30 percent) had availed fortune-telling services through the Facebook application. Among the topics sought for fortune-telling, work emerged as the most popular, followed by finance and love.
After considering the factors affecting the decision of getting the online fortune telling through the Facebook application, it was found that the prophet's reliability was the most significant factor. This was followed by user reviews, number of followers, content quality, service fees, and prompt communication.
References
กรมอนามัย. (2566). วัยทำงาน. เข้าถึงได้จาก: https:// dohdatacenter.anamai.moph.go.th/cognoslogon/index.php
r=groupdata/index&group=1&id=3[2566, 8 เมษายน].
กองยุทธศาสตร์บริหารจัดการ. (2564). จำนวนประชากรในเขตกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2555-2564. เข้าถึงได้จาก: https://webportal.bangkok.go.th/pipd/page/sub/23329/สถิติกรุงเทพมหานคร-2564 [2566, 8 เมษายน].
ณัฐชัย อยู่ยืนนาน. (2559). พฤติกรรมการใช้บริการพยากรณ์โชคชะตาของนักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปกร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปกร.
ปริญญา นาคปฐม และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2560). รูปแบบและพฤติกรรมในการใช้บริการศาสตร์พยากรณ์ ของอาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(1), หน้า 68-94
ปุณณฑรีย์ เจียวิริยบุญญา. (2564). มานุษยวิทยาการพยากรณ์: ประสบการณ์ในการพยากรณ์ดวงชะตาบนพื้นที่สื่อสังคมออนไลน์ในชีวิตประจำวันของชาวดิจิทัลไทย. มนุษยศาสตร์สาร, 22(2), หน้า 137-160.
พิมพ์มาดา ธนวัฒน์ไชยกุล. (2565). ปัจจัยของผู้บริโภคที่ส่งผลต่อการเลือกดูดวงบนช่องทางออนไลน์ (YOUTUBE). สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยวและการบริการนานาชาติ, วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.
ภูมิทัศน์สื่อไทย. (2565). เฟซบุ๊ก (Facebook). เข้าถึงได้จาก: https://www.infoquest.co.th/thailand-media-landscape-2022/facebook [2566, 8 เมษายน].
รุจิกาญจน์ สานนท์. (2559). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อเจตนาเชิงพฤติกรรมของ ผู้ใช้บริการโหราศาสตร์ในประเทศไทย. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (บริหารธุรกิจ) สาขาวิชาบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อัครกิตติ์ สินธุวงศศร. (2560). พฤติกรรมการดูดวงของคนเมืองในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัยสังคม, 40(1), หน้า 201-225.
Nelson-Jones, Richard. (2552). คู่มือให้คําปรึกษาและช่วยเหลือผู้อื่น. แปลจากเรื่อง Basic Counseling Skills & A Helper's Manual. (นวลศิริ เปาโรหิตย์ และเมธินันท์ ภิญญูชน, แปล). นนทบุรี: บี มีเดีย กรุ๊ป.
