IMPROVING THE PROCESS OF GOODS RECEIVING THROUGH SAMPLE SIZE DETERMINATION A CASE STUDY OF AN AUTOMOTIVE ACCESSORIES MANUFACTURING COMPANY
Keywords:
Goods Receive, Determining the sample size, 7QC ToolsAbstract
This research aims to study the goods receiving process, analyze problems, and use it as a guideline for determining the sample size for random inspection. It focuses on improving the goods receiving process in an automotive parts manufacturing company using 7 Quality Control Tools, including fishbone diagrams or cause-and-effect diagrams to analyze the root cause of the problems. The sample group consisted of employees responsible for goods received. The data was collected from interviewing the employees involved in the related problems; for instance, the frequency of issues of good received did not match with the purchase orders and frequency of the incomplete raw material in the production process. From these problems, the researcher proposed a new method for determining the sample size using the formulas and ready-made table from Krejcie & Morgan (1970, pp. 607-610), with an acceptable error at 5% and a confidence level at 95%. This new method helps increase the ability to screen or detect incomplete goods by 19.17% and reduces the problem of incomplete raw materials on product labels by 25.64%. The improvement of the goods receiving process can effectively reduce the problem. Therefore, the researcher proposed a plan to the goods receiving department to implement in the case study of the company. After the goods receiving department implemented the improved method, it was found that it could actually screen incomplete goods and reduce the problem of the production department finding incomplete raw materials in the boxes. Therefore, it was set as a Work Instruction (WI).
References
พูลพิศ นามปั่น, สุภาวดี ธีรธรรมากร และสมบัติ ทีฆทรัพย์. (2564). การเพิ่มประสิทธิภาพของเครื่องบรรจุ หลอดบีบสำหรับเครื่องสำอางโดยการประยุกต์ใช้เครื่องมือคุณภาพ. วารสารข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการไทย, 7(1), หน้า 32-41.
วัลลภ รัฐฉัตรานนท์. (2562). การหาขนาดตัวอย่างที่เหมาะสมสำหรับการวิจัย: มายาคติในการใช้สูตรของ ทาโร ยามาเน่ และเครทซี-มอร์แกน. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา, 8(S), หน้า 11-28.
สมพร วงษ์เพ็ง และอัญญารัตน์ ประสันใจ. (2562). การประยุกต์วิธีการทากูชิ เพื่อลดชิ้นงานเสียในกระบวนการประกอบแผ่นวงจรพิมพ์พีซีบี กรณีศึกษาโรงงานผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์. วารสารวิศวกรรมศาสตร์และเทคโนโลยีดิจิทัล, 7(2), หน้า 26-35.
สินมหัต ฝ่ายลุย, รุ่งเพชร รัศมี, วีรพงศ์ นุพพล, วิษณุ แฟงเมือง และภัทรพงศ์ เกิดลาภี. (2566). การเพิ่มประสิทธิภาพกระบวนการประกอบเครื่องจักรโดยใช้หลักการไคเซ็น กรณีศึกษา บริษัทออกแบบ ติดตั้งระบบอัตโนมัติ. วารสารเทคโนโลยีและวิศวกรรมก้าวหน้า, 1(1), หน้า 61-69.
Andiyappillai, N. (2020). Factors influencing the successful implementation of the warehouse management system (WMS). International Journal of Computer Applications,177(32), pp. 21-25.
Ginting, R., & Fattah, M. G. (2020). Production quality control with new seven tools for defect minimization on PT. Dirgantara Indonesia. IOP Conference Series: Earth and Environmental Science, 452(1), p. 012082.
Istiqomah, N. A., Sansabilla, P. F., Himawan, D. & Rifni, M. (2020). The implementation of barcode on warehouse management system for warehouse efficiency. Journal of Physics: Conference Series, 1573(1), p. 012038.
Jama, M., Okoumba, W. V. L. & Mafini, C. (2023). A model for inventory management and warehouse performance in the South African retail industry. LogForum, 19(4), pp. 555-575.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and psychological measurement, 30(3), pp. 607-610.
Mabotja, T. (2024). Revitalizing warehouse management to enhance global manufacturing competitiveness: insights from South Africa. International Journal of Research in Business and Social Science (2147-4478), 13(1), pp. 108-120.
