แนวทางการบริหารจัดการแบบมีส่วนร่วมระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน ของโรงเรียนบ้านป่าแดง ตำบลบ้านหลวง อำเภอแม่อาย จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพและปัญหาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนบ้านป่าแดง ตำบลบ้านหลวง อำเภอแม่อาย จังหวัดเชียงใหม่ ประชากรในการวิจัย 59 คนแบ่งเป็นผู้ให้ข้อมูลในการสัมภาษณ์ จำนวน  15  คน คณะกรรมการสถานศึกษา จำนวน7 คน สมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านหลวง จำนวน 5 คน เจ้าอาวาสและผู้นำศาสนาคริสต์จำนวน 7 คนผู้นำชนเผ่า/ผู้นำชุมชน จำนวน 6คน ประธานผู้ปกครองนักเรียนชั้นอนุบาล 2-มัธยมศึกษาปีที่ 3  จำนวน  10  คน สภานักเรียนโรงเรียนบ้านป่าแดงจำนวน 9 คน รวมทั้งสิ้น 59  คนเครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ที่เกี่ยวข้องกับระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยใช้แนวคิดเรื่องระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน แนวคิดทฤษฎีแบบมีส่วนร่วม ใช้กระบวนการบริหารแบบ วงจรคุณภาพ (PDCA) การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพและการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่าสภาพและปัญหาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ประกอบด้วย 1) การรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล งานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนบ้านป่าแดง  ไม่ได้มีการจัดทำแผนปฏิบัติการดำเนินการที่ชัดเจนทั้งระบบ การปฏิบัติเป็นผู้ปฏิบัติรายบุคคล หรือครูผู้รับผิดชอบ ส่งผลให้การดำเนินงาน การประเมิน ตรวจสอบไม่มีประสิทธิผลเท่าที่ควร 2) การคัดกรองนักเรียนงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ไม่มีการดำเนินการอย่างเป็นระบบ และต่อเนื่อง ส่งผลให้การปฏิบัติงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ขาดการวิเคราะห์ข้อมูล การดึงทรัพยากรที่เกี่ยวข้อง มาเพื่อคัดกรองนักเรียน ทั้งกลุ่มปกติ กลุ่มเสี่ยง และกลุ่มมีปัญหาส่งผลให้ การดำเนินการแก้ไขปัญหา หรือส่งเสริม ไม่ได้รับการดำเนินการ 3) การส่งเสริมและการพัฒนา ขาดการวางแผนงานในส่งเสริมนักเรียนให้ได้พัฒนาสู่ความเป็นเลิศ และไม่มีการตรวจ ประเมิน ให้ดีขึ้นเท่าที่ควร 4) การป้องกันและแก้ไขปัญหาขาดการปฏิบัติที่มีความต่อเนื่อง และประเมินผล ส่งผลให้ไม่มีแนวทางในการปฏิบัติหรือป้องกันปัญหา 5) การส่งต่อ การวางแผน การปฏิบัติงาน ไม่มีการมีส่วนร่วมในการส่งเสริม สนับสนุนจากบุคคล ทรัพยากร หรือเครือข่ายของโรงเรียน ทำให้ทิศทางในการส่งต่อไม่ชัดเจน