Participatory management model for developing service units of the Special Education Center in Sisaket Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to: (1) study the problems of participatory management for the development of service units at Sisaket Special Education Center, Sisaket Province; (2) develop a participatory management model for the development of service units at Sisaket Special Education Center, Sisaket Province; (3) implement the participatory management model for the development of service units at Sisaket Special Education Center, Sisaket Province; and (4) evaluate the model’s feasibility for implementation in other educational institutions. Research instruments included interviews, focus group discussion records, and model evaluation forms. The data were analyzed using frequency, percentage, mean, and standard deviation. The research findings revealed that: 1) The problems in participatory management for service unit development were identified in four key areas: (1) readiness of buildings and facilities, (2) transportation for service access, (3) knowledge about children with disabilities, and (4) information on children with disabilities. 2) The developed management model consisted of five components: Part 1 – Principles and Objectives; Part 2 – Model Content, including Participative Management, Improvement,Supervision,and Achievement; Part 3 – Development Process; Part 4 – Evaluation; and Part 5 – Success Conditions. The evaluation results showed that the model was highly effective.
Article Details
References
จตุพล โนมณี. (2562). แนวทางในการบริหารงานแบบมีส่วนร่วมเพื่อการพัฒนานวัตกรรม ในการจัดการเรียนรู้สำหรับนักเรียน โรงเรียนเทศบาล 3 ศรีทรายมูล. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
ชัยพร พันธุ์น้อย. (2564). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการเชิงพื้นที่ในการจัดการศึกษาสำหรับเด็กที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษ โดยการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายของหน่วยบริการ ศูนย์การศึกษาพิเศษเขตการศึกษา 6 จังหวัดลพบุรี.
ณัฐธิดา พิมพ์สาร. (2567). รูปแบบการบริหารแบบมีส่วนร่วมในการบริหารศูนย์การศึกษาพิเศษในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารปัญญา, 31(2), 120-127.
พัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดศรีสะเกษ. (2566). รายงานข้อมูลสถิติการออกบัตรคนพิการ แรกเกิด - 18 ปี จังหวัดศรีสะเกษ. การประชุมคณะกรรมการขับเคลื่อนการพัฒนาจังหวัดศรีสะเกษ, ศรีสะเกษ.
พระราชบัญญัติส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ พ.ศ. 2550 และที่แก้ไขเพิ่มเติม. (2550, 27 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 124 ตอนที่ 61 ก พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2551. (2551, 5 กุมภาพันธ์). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 125 ตอนที่ 28 ก.
พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. (2542, 19 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 116 ตอนที่ 74 ก.
พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาแห่งชาติ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. (2545, 19 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 119 ตอนที่ 123 ก.
ภัคธดา สุวรรณนวล. (2560). ปัจจัยคัดสรรด้านการบริหารที่ส่งผลต่อการจัดการศึกษาเพื่อการมีงานทำ ของนักเรียนในโรงเรียนเฉพาะความพิการสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). นนทบุรี:มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุทัศน์ นาคเวช. (2563). การบริหารโรงเรียนเทศบาลในลักษณะการมีส่วนร่วมของชุมชน. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. (2550). แนวทางการปฏิบัติงานของศูนย์การศึกษาพิเศษ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
เอกราช สุเต็ม,หยกแก้ว กมลวรเดช,และมานี แสงหิรัญ. (2563). แนวทางการบริหารจัดการหน่วยบริการประจำอำเภอ กรณีศึกษาศูนย์การศึกษาพิเศษ ประจำจังหวัดน่าน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(9), 138-152.
อารีวรรณ เรือนพิบูลย์. (2565). แนวทางการจัดสภาพแวดล้อมทางการเรียนรู้ของหน่วยบริการประจำอำเภอศูนย์การศึกษาพิเศษ ประจำจังหวัดอุตรดิตถ์ สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(8), 146-161.
Krejcie, Robert V. and Morgan, Daryle W. (1970). Determinizing Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. v. 30, 607-610.
