การบริหารจัดการความรู้เชิงสร้างสรรค์: แนวทางสู่การพัฒนาองค์กรนวัตกรรม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การบริหารจัดการความรู้เชิงสร้างสรรค์ เป็นกลยุทธ์สำคัญในการเสริมสร้างศักยภาพขององค์กรเพื่อขับเคลื่อนนวัตกรรมและการเปลี่ยนแปลงในยุคเศรษฐกิจฐานความรู้ บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์แนวคิด แนวปฏิบัติ และองค์ประกอบของการบริหารจัดการความรู้เชิงสร้างสรรค์ที่มีประสิทธิภาพ ตลอดจนเสนอแนวทางในการประยุกต์ใช้สู่การพัฒนาองค์กรนวัตกรรม โดยอ้างอิงจากกรอบแนวคิดเชิงบูรณาการ ทฤษฎีนวัตกรรม และแนวคิดองค์กรแห่งการเรียนรู้ ผลการวิเคราะห์พบว่า องค์กรที่ประสบความสำเร็จในการบริหารจัดการความรู้เชิงสร้างสรรค์ มีการบริหารจัดโครงสร้างองค์กรที่ยืดหยุ่น มีการสร้างวัฒนธรรมแห่งการเรียนรู้ การแลกเปลี่ยนอย่างเสรี และผู้บริหารหรือผู้นำมีภาวะผู้นำที่ส่งเสริมการคิดสร้างสรรค์ ซึ่งสามารถนำไปสู่การสร้างนวัตกรรมที่ยั่งยืนและเปลี่ยนผ่านองค์กรสู่ความเป็นผู้นำในยุคดิจิทัล
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เจษฎา นกน้อย.(2552). นานาทรรศนะการจัดการความรู้และการสร้างองค์การแห่งการเรียนรู้. ส.เอเชียเพลส.
ภูมิภควัธจ์ ภูมพงศ์คชศร.(2024). การพัฒนารูปแบบนวัตกรรมการบริหารจัดการสถานศึกษาเชิงสร้างสรรค์ เพื่อส่งเสริมพัฒนาผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 สำหรับสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 9(1), 91–113.
วชิรศักดิ์ มัชฌิมาภิโร. (2561). การบริหารเชิงสร้างสรรค์เพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืน. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 15(68), 1–10.
ศุภชัย บุญเสริม. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อมในชั้นเรียนต่อความคิดสร้างสรรค์และความพึงพอใจในชั้นเรียนวิทยาศาสตร์ของนักเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 26. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยศิลปากร. (2550). การจัดการความรู้. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Alavi, M., & Leidner, D. E. (2001). Review: Knowledge management and knowledge management systems: Conceptual foundations and research issues. MIS Quarterly, 25(1), 107-136.
Barney, J. B. (1991). Firm resources and sustained competitive advantage. Journal of Management, 17(1), 99–120.
Davenport, T. H., & Prusak, L. (1998). Working knowledge: How organizations manage what they know. MA: Harvard Business School Press.
Guilford, J. P. (1956). The structure of intellect. Psychological Bulletin, 53(4), 267–293.
Gurteen, D. (2012). Leading issues in social knowledge management. In G. Davenport (Ed.), Leading Issues in Social Knowledge Management (pp. 147-158). Academic Publishing International.
Hamel, G., & Prahalad, C.K.(1994). Competing for the future. Harvard Business School Press.
Holder, D., & Matter, J. (2008). Knowledge management matters: Words of wisdom from leading practitioners. Ark Group.
McGregor, D. (2008). Theory X and Theory Y: Toward a construct-valid measure. Journal of Managerial Issues, 20(2), 255–271.
Nonaka, I., & Takeuchi, H. (1995). The knowledge-creating company: How Japanese companies create the dynamics of innovation. Oxford University Press.
Nonaka, I., & Toyama, R. (2002). A firm as a dialectical being: Towards a dynamic theory of a firm. Industrial and Corporate Change, 11(5), 995–1009.
Northouse, P. G. (2019). Leadership: Theory and Practice. Sage Publications.
OECD/Eurostat. (2010). Oslo manual: Guidelines for collecting and interpreting innovation data (3rd ed.). OECD Publishing.
O'Dell, C., & Grayson, C.J. (1998). If only we knew what we know: The transfer of internal knowledge and best practice. Free Press.
Plucker, J. A., Beghetto, R. A., & Dow, G. T. (2004). Why isn't creativity more important to educational psychologists? Potentials, pitfalls, and future directions in creativity research. Educational Psychologist, 39(2), 83–96.
Saulais, P., & Ermine, J. L. (2012). Creativity and knowledge management. VINE Journal of Information and Knowledge Management Systems, 42(3/4), 416-438.
Schein, E. H. (2010). Organizational culture and leadership (4th ed.). Jossey-Bass.
Sigala, M., & Chalkiti, K. (2015). Knowledge management, social media and employee creativity. International Journal of Hospitality Management, 45, 44-58.
Sternberg, R. J., & Lubart, T. I. (1999). The concept of creativity: Prospects and paradigms. In R.J. Sternberg (Ed.), Handbook of creativity (pp. 3–15). Cambridge University Press.
Supanyabutra, C., & Julsuwan, S. (2024). The study of the components and indicators of the innovative organizations of secondary schools under the Office of the Basic Education Commission. Journal of Education and Learning, 13(3), 46–59.
Torrance, E. P. (1962). Guiding creative talent. Prentice-Hall.
Vrakking, W. J. (1990). The innovative organization. Long Range Planning, 23(2), 94-102.
