การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาในการบริหารจัดการศูนย์พัฒนาเด็กเล็กเทศบาลนครเชียงใหม่

ผู้แต่ง

  • จุฑามาศ พันสวรรค์
  • ศิริมาศ โกศัลย์พิพัฒน์
  • ชไมมน ศรีสุรักษ์

คำสำคัญ:

รูปแบบการมีส่วนร่วม, การบริหารจัดการ, ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก

บทคัดย่อ

การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพและปัญหาการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาในการบริหารจัดการศูนย์พัฒนาเด็กเล็กเทศบาลนครเชียงใหม่ 2) พัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาในการบริหารจัดการศูนย์พัฒนาเด็กเล็กเทศบาลนครเชียงใหม่ 3) ศึกษาปัญหาและอุปสรรคของการใช้รูปแบบการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาในการบริหารจัดการศูนย์พัฒนาเด็กเล็กเทศบาลนครเชียงใหม่ ประชากร ได้แก่ คณะกรรมการสถานศึกษาศูนย์พัฒนาเด็กเล็กและตัวแทนผู้บริหารของเทศบาลนครเชียงใหม่ ตัวแทนนักวิชาการ และครูผู้ดูแลเด็ก จำนวน 16 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถาม และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1. สภาพการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษา ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณารายด้านพบว่าการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ และการมีส่วนร่วมในการปฏิบัติการ อยู่ในระดับปานกลาง ส่วนการมีส่วนร่วมในผลประโยชน์ และการมีส่วนร่วมในการประเมินผล อยู่ในระดับน้อย ส่วนปัญหาของการมีส่วนร่วม พบว่า คณะกรรมการสถานศึกษายังขาดความรู้ความเข้าใจในบทบาทหน้าที่ 2. รูปแบบการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษามี 3 แนวทาง คือ 1) สร้างการเรียนรู้ชุมชนทางวิชาชีพ 2) เพิ่มช่องทางการติดต่อ ได้แก่ ไลน์ เฟชบุ๊ค วารสาร 3) การสร้างความตระหนัก ได้แก่ การประชุมคณะกรรมการภาคเรียนละ 2 ครั้ง/ปี 3. ปัญหาและอุปสรรคของการใช้รูปแบบการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษา คือ จำนวนโครงการมีมากเกินไป ทำให้ครูและบุคลากรมีภาระงานเพิ่มขึ้น

References

กรมอาเซียน. (2555). ประชาคมสังคมและวัฒนธรรมอาเซียน. กรุงเทพฯ: กระทรวงการต่างประเทศ.

โครงการสุขภาพคนไทย. (2558). 10 ประเทศอาเซียน ความหลากหลายที่รวมเป็นหนึ่ง. นครปฐม:สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.

ดุษฎี โยเหลา และคณะ. (2555). ประสบการณ์ของการเป็นครูผู้มีจิตวิญญาณความเป็นครู: การศึกษาเชิงปรากฏการณวิทยา. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 8(1), 55-65.

ทัศนีย์ แสงประทีป. (2552). จิตวิญญาณ: มิติหนึ่งของการพยาบาล. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปกรณ์ สิงห์สุริยา และคณะ. (2552). รายงานการสังเคราะห์ความรู้ทางด้านการพัฒนาจิตปัญญา (วิญญาณ) จากเรื่องเล่าความสำเร็จของผู้ให้บริการและผู้รับบริการในระบบสุขภาพ: กรอบแนวคิดเรื่องสุขภาวะด้านจิตวิญญาณ. กรุงเทพมหานคร: แผนพัฒนาจิตเพื่อสุขภาพของมูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

ประเวช ตันติพิวัฒนสกุล. (2554). สุขภาพในมิติทางจิตวิญญาณหรือปัญญา. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: https://docs.wixstatic.com/ugd/bdfbef_a0de5cd824134160b47a551a84edf888.pdf สืบค้นเมื่อ 27 เมษายน 2562.

ประเวศ วะสี. (2544). คุยกับผู้อ่าน. 23(268). กรุงเทพฯ: นิตยสารหมอชาวบ้าน.

พระครูพิจิตรศุภการ และคณะ. (2553). ธรรมะภาคปฏิบัติ 4 (Buddhist Meditation IV). พระนครศรีอยุธยา: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระเดชขจร ขนฺติธโร และคณะ. ความเท่าเทียมกันของการเผยแผ่หลักเบญจศีล-เบญจธรรมในภูมิภาคลุ่มน้ำโขง. วารสารวิชาการพระพุทธศาสนาเขตลุ่มแม่น้ำโขง มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตอีสาน, 6(5), 64-72.

พัชนี สมกำลัง และยุทธชัย ไชยสิทธิ์. แนวคิดความเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณ: การประยุกต์ใช้ในวิชาชีพการพยาบาล. วารสารสภาการพยาบาล, 27(4), 16-25.

เพ็ญศรี วัฒยากร วิมลรัตน์ จงเจริญ และ ประภาพร ชูกำเนิด. (2559). ความผาสุกทางจิตวิญญาณและจิตวิญญาณในการทำงานของหัวหน้าหอผู้ป่วยโรงพยาบาลทั่วไป ภาคใต้. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 27(3), 115-126.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วัลภา คุณทรงเกียรติ. (2547). สุขภาพจิตวิญญาณของคนไทย. วิทยานิพนธ์ พย.ด. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ศูนย์อาเซียนศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2558). ไทยกับการเป็นศูนย์กลางของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุรินทร์ พิศสุวรรณ. (2555). อาเซียน รู้ไว้ ได้เปรียบแน่. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ปริ้นติ้ง.

Gomez, R., & Fisher, J. W. (2005). The Spiritual Well-being Questionnaire: Testing for Model Applicability, Measurement and Structural Equivalencies, and Latent Mean Differences across Gender. Personality and Individual Differences, 39(1), 1383-1393.

Pinit Ratanakul. Health, Healing and Religion. (1996). Bangkok: The Center of Human Resources Development, Mahidol University.

R. Shackleton. (1972). The Greatest Happiness of the Greatest Number: The History of Bentham’s Phrase. Virginia: Studies on Voltaire and the Eighteenth Century 90.

Stoll, R. I. (1989). Spiritual Dimension of Nursing Practice. Philadelphia: W.B.Saunders.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

23-12-2019