Causal Factors Affecting Teaching Efficiency of Teachers in Multicultural Schools, Chiang Rai Province

Authors

  • สุมนา พรรษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย
  • Kittisak Newrat
  • Poramin Aridech

Keywords:

Causal factors, Affecting teaching, Multicultural schools

Abstract

          The purposes of this research were: 1) to study the relationship between casual variables and teaching efficiency of teachers in multicultural schools, Chiang Rai Province, 2) to determine the consistence between the casual factors of the constructed model and empirical data, and 3) to investigate the influences of total, direct and indirect factors effecting teaching efficiency of teachers in multicultural schools, Chiang Rai province. The sample consisted of 360 teachers who taught in multicultural schools in the Measai district, Meafahluang district, Chiangsaen District, Thoeng district, Chiangkhong district and Wiangkaen district during the academic year of 2019, obtained using multi-stage random sampling technique. The research instrument was a questionnaire on factors affecting teaching efficiency of teachers in multicultural schools, Chiang Rai Province, consisting of teacher’s personality, academic ability, morale, teacher’s human relationship and teaching atmosphere in multicultural schools. Data was analyzed by using Pearson product moment correlation coefficient and path analysis. The results of the research revealed the following.

  1. The 5 factors were associated with the teaching efficiency of teachers, statistically significant at the .01 level. The maximum correlation coefficient was that of teaching atmosphere in multicultural schools, being equal to .725. The minimum correlation coefficient was that of morale, being equal to .550.
  2. The model was in accordance with the empirical data with Chi-square of 12.09, and probability level (p) of 0.99850, the Goodness of Fit Index (GFI) of 1.00, the Adjust Goodness of Fit Index (AGFI) of 0.98, the Root Mean Squared Residual (RMR) of 0.0010, the Root Mean Squared error of Approximation (RMSEA) of 0.05, Standardize Residual of 1.82 and the dammar of Q-Plot with its diagonal line was not rejected. The model could explain the teaching efficiency of teachers in multicultural schools at 83 percent;
  3. The highest total factor and direct factor influencing the teaching efficiency of teachers in multicultural schools was a teacher’s human relationship and the highest indirect factor influencing the teaching efficiency of teachers in multicultural schools was a teacher’s personality.

References

ขวัญสุดา วงษ์แหยม. (2559). การบริหารจัดการการศึกษาของสถานศึกษาที่ตั้งอยู่ในชุมชนพหุวัฒนธรรมของเกาะเมืองพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์การศึกษาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. มหาสารคาม.

คชาภรณ์ จะแรบรัมย์.(2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาการประถมศึกษาบุรีรัมย์เขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. มหาสารคาม.

จินตนา เสนคำ. (2551). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูใน โรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสกลนคร. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. มหาสารคาม.

ดลนภา กลางมณี. (2552). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูวิทยาศาสตร์ ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน เขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.มหาสารคาม.

นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). โมเดลลิสเรล : สถิติวิเคราะห์สาหรับการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

นพดล เสนขวา. (2552). โมเดลโครงสร้างปัจจัยเชิงเส้นความสัมพันธ์ของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพการสอนของครู สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลก เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์. เพชรบูรณ์.

นิเลาะ แวอุเซ็ง. (2551). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. ปัตตานี: งานวิจัยกองทุนวิจัยวิทยาเขตปัตตานี ประจำปีงบประมาณ 2552 วิทยาลัยอิสลามศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.

บัญญัติ ยงย่วน, ปนัดดา ธนเศรษฐกร และวสุนันท์ ชุ่มเชื้อ. (2553). การพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาพหุวัฒนธรรมในโรงเรียนประถมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม.

ภัทราวรรณ ซาสันเทียะ. (2560). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูผู้สอนวิชาภาษาอังกฤษ ระดับชั้นมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 31. วารสารราชพฤกษ์. 15(2), 118-124.

รสสุคนธ์ เนาวบุตร. (2557). แนวทางการจัดการศึกษาเรียนร่วมพหุวัฒนธรรม:กรณีศึกษาชุมชนบ้านป่าละอู อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร. กรุงเทพมหานคร.

ศุภชัย สว่างภพ. (2554). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับประสิทธิภาพการสอนของครูกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ช่วงชั้นที่ 3 จังหวัดศรีสะเกษ. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. มหาสารคาม.

สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดเชียงราย. (2562). แผนปฏิบัติราชการ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2562 ของสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดเชียงราย. เชียงราย: สำนักงานฯ.

สุพิน บุญชูวงศ์. (2536). หลักการสอน. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์วิทยาลัยครูสวนดุสิต.

สุภัทรา ภมร. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการสอนภาษาอังกฤษของครูช่วงชั้นที่ 1 - 2 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสมุทรสงคราม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง. ราชบุรี.

อรวรรณ รุ่งวิสัย. (2552). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพการสอนของครูการงานอาชีพและเทคโนโลยี ระดับชั้นมัธยมศึกษา โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาร้อยเอ็ด เขต 1. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. มหาสารคาม.

อัญชลี หนูรักษ์. (2546). องค์ประกอบในการพยากรณ์ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สังกัดสำนักงานสามัญศึกษา จังหวัดปัตตานี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. สงขลา.

Downloads

Published

2020-08-31

How to Cite

พรรษา ส., Newrat, K., & Aridech, P. (2020). Causal Factors Affecting Teaching Efficiency of Teachers in Multicultural Schools, Chiang Rai Province. Lampang Rajabhat University Journal, 9(2), 87–100. retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JLPRU/article/view/241504

Issue

Section

บทความวิจัย