5G : การบริหารองค์กรภาครัฐในโลกอนาคต

Main Article Content

ธำรงเกียรติ อุทัยสาง

บทคัดย่อ

หัวใจสำคัญของการขับเคลื่อนการพัฒนาสังคมหรือประเทศก็ขึ้นอยู่กับหน่วยงานหรือองค์กรภาครัฐเป็นสำคัญ หากองค์กรภาครัฐมีความอ่อนแอทั้งในเชิงโครงสร้าง ระบบอุปถัมภ์นิยม ขาดเทคนิคในเชิงการบริหารจัดการองค์กร การบริหารจัดการทรัพยากรบุคคลที่เป็นฐานรองอำนาจ การทุจริตคอรับชั่นในวงราชการไทย ผู้บริหารองค์กรที่ยึดเอาความคิดความเห็นของตนเป็นใหญ่ เป็นต้น จะทำให้ประเทศด้อยการพัฒนาลงไปเรื่อย ๆ เพราะองค์กรภาครัฐเป็นเครื่องมือที่บ่งบอกว่า สังคมหรือประเทศจะก้าวหน้าหรือถอยหลัง ซึ่งโลกยุคใหม่มีเทคนิคมากมายที่สามารถนำไปใช้ในการบริหารองค์ภาครัฐให้มีคุณภาพผนวกกับบริบททางสังคมโลกที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วโดยเฉพาะโลกยุค 5G ที่ก่อให้การปรับตัวอย่างรุนแรงแบบก้าวกระโดดทั้งในด้านวิทยาการสมัยใหม่ ระบบการเชื่อมโยงศาสตร์ต่างๆ ทั้งระบบการตัดสินใจในเชิงการบริหารองค์กรภาครัฐ สามารถก่อให้เกิดความรวดเร็วในการแก้ไขปัญหาของประชาชนบนฐานเทคนิคการบริหารองค์กรภาครัฐด้วยเทคนิค SUPER ได้แก่ 1.Studious หมายถึง ความรอบคอบ 2. Underlie หมายถึง การรองรับ 3. Precipitate หมายถึง การเร่งรัด 4. Expeditious หมายถึง ความรวดเร็ว และ 5. Responsible หมายถึง ความรับผิดชอบต่อสังคม

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อุทัยสาง ธ. (2021). 5G : การบริหารองค์กรภาครัฐในโลกอนาคต . วารสาร มจร.หริภุญชัยปริทรรศน์, 5(1), 98–106. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMHR/article/view/251470
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กลุ่มพัฒนาระบบบริหาร กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง. (2563) สรุปผลโครงการประชุมสัมมนาเชิงปฏิบัติการ การพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ ( PMQA 4.0). เมื่อวันที่ 16 มกราคม 2563 ณ โรงแรมเซ็นทรา บาย เซ็นทารา ศูนย์ราชการและคอนเวนชั่นเซนเตอร์ แจ้งวัฒนะ กรุงเทพมหานคร.
ชุติมา เทศศิริ. (2558). ความรับผิดชอบตอสังคมขององคกร. ศูนย์สงเสริมจริยธรรม สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน.
เทอดพงษ์ แดงสีและพิสิฐ พรพงศ์เตชวาณิช. (2562). 5Gเทคโนโลยีการสื่อสารแห่งทศวรรษหน้า. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม. ปีที่ 15. ฉบับที่ 2. (พฤษภาคม-สิงหาคม) : 162.
ณฐวัฒน์ ล่องทอง. (มปป.). การปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 21. คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธันวาพร วิมลชัยฤกษ์. (2560). ความสามารถหลักของผู้บริหารในการจัดการสมัยใหม่. วารสารวิชาการ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. ปีที่ 2. ฉบับที่ 4. (กรกฎาคม – ธันวาคม) : 89.
ปริญญา บุญดีสกุลโชค. (2560). ระบบราชการไทยนในบริบทไทยแลนด 4.0. สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน.
พีรสิทธิ์ คํานวณศิลป์และธัชเฉลิม สุทธิพงษ์ประชา. (2559). พัฒนาการการบริหารภาครัฐไทย: จากอดีตสู่อนาคต. ขอนแก่น: วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พัชรนันท์ กลั่นแก้ว. (2550). วิธีปรับตัวขององค์การรองรับความเปลี่ยนแปลง. วารสาร TPA News : ปีที่ 15. ฉบับที่ 138. : 41.
พงศ์เทพ ไข่มุกด์. (2563). การพัฒนาระบบเทคโนโลยีในการใช้บริหารงานปกครองและการบริการประชาชนของกระทรวงมหาดไทย. สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย.
พระครูปลัดสุวัฒนพุทธิคุณ และณัฏยาณี บุญทองคำ. การสร้างนวัตกรรมในบริบทภาครัฐไทย. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น. ปีที่ 6. ฉบับที่ 3. (พฤษภาคม-มิถุนายน). 2563 : 287
สัมมา คีตสิน. (มปป). ผู้บริหารองค์กรภาครัฐ. ศูนย์ข้อมูลอสังหาริมทรัพย์ ธนาคารอาคารสงเคราะห์.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ (สำนักงาน ก.พ.ร.). เกณฑ์คุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ พ.ศ.2558. กรุงเทพมหานคร : บริษัท วิชั่น พริ้นท์แอนด์มีเดีย จำกัด, 2557.
สำนักนโยบายและแผน. (2562). คู่มือเกณฑ์คุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). แผนการปฏิรูปประเทศด้านการบริหารราชการแผ่นดิน. สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อนุรัตน์ อนันทนาธร และปาริฉัตร ป้องโล่ห์. (2558). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการบริหารในยุคโลกาภิวัตน์. คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลด่านสวี อำเภอสวี จังหวัดชุมพร. (2562). คู่มือประเมินผลการปฏิบัติราชการของพนักงานส่วนท้องถิ่นตามแบบประเมินผลการปฏิบัติงานของพนักงานส่วนท้องถิ่น. องค์การบริหารส่วนตำบลด่านสวี อำเภอสวี จังหวัดชุมพร.