การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในชุมชนอย่างยั่งยืนภายหลังสถานการณ์โควิท-19

บทคัดย่อ

การท่องเที่ยวนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างมากต่อประเทศไทยจากการระบาดของโควิด-19 นั้นส่งผลกระทบต่อภาคการท่องเที่ยวของไทยเป็นอย่างมาก เมื่อสถานการณ์โควิด-19 ได้คลี่คลายแล้ว ภาครัฐและเอกชนได้เล็งเห็นถึงช่องทางการทำเงินจากการเปิดประเทศให้นักท่องเที่ยวต่างชาติกลับเข้ามาเที่ยว ในขณะเดียวกันนั้นสภาพแวดล้อมต่าง ๆ ก็เริ่มกลับมาฟื้นตัว ในปัจจุบันการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมกำลังเป็นที่นิยมของกลุ่มคนต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นวัยรุ่นที่นิยมไปเที่ยวดูวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านในพื้นที่รอบนอกแต่ขณะเดียวกันผู้ใหญ่เองก็นิยมที่จะท่องเที่ยว วัดวาอารามต่าง ๆ อาทิเช่น ไหว้พระ 9 วัด เป็นต้น ภาครัฐและภาคเอกชนควรที่จะดำเนินการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน เพื่อป้องกันไม่ให้สภาพแวดล้อมภายในชุมชนกลับไปเสื่อมโทรมอีกครั้งเพราะจะส่งผลเสียต่อทุนทางวัฒนธรรมของชุมชนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้โดยใช้หลักการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน 4 ประการ ได้แก่ 1.การคำนึงถึงความสามารถในการรองรับได้ของทรัพยากร 2.การตระหนักถึงผลกระทบต่อทรัพยากรการท่องเที่ยว 3. การมีส่วนร่วมของประชาชน และ 4. ความสมดลทางด้านเศรษฐกิจ สังคม และ การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน หลักการดังกล่าวมีขึ้นเพื่อที่จะส่งเสริมทุนทางวัฒนธรรมไม่ให้เกิดผลเสียทุนทางวัฒนธรรม โดยทุนทางวัฒนธรรมสามารถแบ่งได้ 2 ประเภทคือ 1.ทุนทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ 2.ทุนทางวัฒนธรรมจับต้องไม่ได้ ทั้งนี้ยังกล่าวถึงการจัดการป้องกันและควบคุมโรคภายหลังสถานการณ์โควิด-19 ตามพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. 2558 เช่น การเฝ้าระวังของการแพร่ระบาด การจำกัดจำนวนผู้เข้าใช้บริการการเว้นระยะห่าง และ การขอความร่วมมือจากหน่วยงานสาธารณะชุมชน