การพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการองค์กรภาครัฐตามแนวคิดทางพระพุทธศาสนา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาเป็นสิ่งที่สร้างให้มนุษย์เกิดกระบวนการทางความรู้ ความคิดและความประพฤติทางสังคมต่าง ๆ เพื่อความก้าวหน้าของสังคมแต่สำหรับประเทศไทยยิ่งสังคมโลกมีการเปลี่ยนแปลงไปมากมายแต่ระบบการเรียนรู้ของสังคมไทยยังมิได้ตอบสนองต่อโจทย์การพัฒนาที่สำคัญ ๆ เฉกเช่นเดียวกับนานาประเทศที่มีการแข่งขันการพัฒนานักเรียนนักศึกษาของตนไปสู่ความพร้อมทั้งทางร่างกาย สมอง สังคม จิตใจ และสติปัญญาให้มากที่สุดซึ่งทำให้สังคมไทยอาจจะต้องทบทวนมิติการพัฒนาสมาชิกทางสังคมรุ่นใหม่ให้มากขึ้นเพื่อความก้าวหน้าและมีความสามารถในแข่งขันไปพร้อมกับต่างประเทศที่พัฒนาแล้ว โดยเฉพาะประเด็นเรื่องการเปลี่ยนแปลงของโลกอย่างรวดเร็วที่เรียกว่าโลกาภิวัฒน์ โดยเทคนิคการพัฒนาคุณภาพการศึกษาด้วย 1.การสร้างโรงเรียนต้นแบบและหลักสูตรสำหรับการพัฒนาทักษะทางด้านเทคโนโลยี และวิทยาศาสตร์ 2.การสร้างแรงจูงใจทางการศึกษาให้มากขึ้นด้วยการันตีคุณภาพที่เน้นไปที่ภาคปฏิบัติมากกว่าตัวทฤษฎี 3.การจัดการศึกษาตั้งแต่ระดับชั้นอนุบาลจนถึงประถมศึกษาผ่านการจัดการของรัฐที่ไม่มีภาคเอกชนมาเกี่ยวข้องเพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม 4.การกระจายอำนาจโรงเรียนไปสู่การมีส่วนร่วมของชุมชนหรือเข้าเป็นส่วนหนึ่งขององค์กรส่วนท้องถิ่นในรูปแบบคณะกรรมการ และ5.การปรับรูปแบบบทบาทครูสอนตามปกติให้กลายเป็นโค้ช
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ธเนศ เกษศิลป์ และพระมหาบุญศรี ญาณวุฑฺโฒ (วงค์แก้ว). (2560). การบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่โดยหลักบริหารเชิงพุทธศาสตร์. วารสารบัณฑิตศาสน์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. ปีที่ 15. ฉบับที่ 2. (กรกฎาคม – ธันวาคม) : 133.
นพดล เหลืองภิรมย์. (2556). แนวคิด การจัดคนให้เหมาะสมกับงานและการแบ่งงานในบริบทที่แตกต่างกัน แนวคิดนี้ยังคงใช้ได้หรือไม่ ในยุคสมัยใหม่และหลังสมัยใหม่. วารสารวิชาการ มทร. สุวรรณภูมิ ฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. ปีที่ 1. ฉบับที่ 1. (มกราคม-มิถุนายน) : 83.
บุญเกียรติ การะเวกพันธุ์ และคณะ. (มปป). การบริหารงานภาครัฐแนวใหม่. สถาบันพระปกเกล้า.
พระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาสภิกขุ). (2549). ความว่าง จิตว่าง. กรุงเทพมหานคร : ธรรมสภา.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 34. กรุงเทพมหานคร : มูลนิธิการศึกษาเพื่อสันติภาพ พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต).
พระครูพิสัยปริยัติกิจ (แก่น อคฺควณฺโณ). (2562). พระมหากษัตริย์กับพระพุทธศาสนาในประวัติศาสตร์ เขียนโดย: รองศาสตราจารย์ดนัย ไชยโยธา. บทวิจารณ์หนังสือ. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์. ปีที่ 7. ฉบับที่ 2. (ฉบับวิสาขบูชา) (พฤษภาคม-สิงหาคม) : 216-217.
พงษ์พันธ์ วงศ์หนองเตย. (2556). กลยุทธ์การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระพุทธเจ้า ตอน 2. [ออนไลน์]. แหล่งข้อมูล : https://celestialstrategist.com/2015/07/31/ asalhaandstrategy2/?fbclid=IwAR3OBz0KEifgytMjGzwzA2vD9dQTNXf5yaDa8Y1qJ-ixfoBEfiT9MKnM-js [21 กันยายน 64].
สำนักนโยบายและแผน. (2559). ความเป็นมาของการพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ. สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สำนักนโยบายและแผน. (2562). คู่มือเกณฑ์คุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ, กรุงเทพมหานคร : สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ (สำนักงาน ก.พ.ร.), (2557). เกณฑ์คุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ พ.ศ. 2558. กรุงเทพมหานคร : บริษัท วิชั่น พริ้นท์แอนด์มีเดีย จำกัด.
______________. (2561). เกณฑ์คุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ พ.ศ.2562. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ (ก.พ.ร.).
______________. เกณฑ์คุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ พ.ศ. 2562 (Public Sector Management Quality Award). กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ (ก.พ.ร.).
วิริยา เนตรน้อย และคณะ. (2562). เกณฑ์คุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ พ.ศ. 2562. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ (ก.พ.ร.).