การฟ้องคดีโดยไม่สุจริตตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๖๑/๑ วรรคสองและ ข้อจำกัดสิทธิในการฟ้องคดีอาญา

บทคัดย่อ

บทความวิชาการเรื่องการฟ้องคดีโดยไม่สุจริตตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 161/1 วรรคสองและข้อจำกัดสิทธิในการฟ้องคดีอาญามีวัตถุประสงค์เพื่อให้ทราบถึงแนวคิด หลักกฎหมาย เกี่ยวกับข้อจำกัดการใช้สิทธิฟ้องคดีอาญาโดยไม่สุจริตทั้งในประเทศและต่างประเทศ เพื่อนำมาวิเคราะห์ถึงความเหมาะสมในการนำหลักกฎหมายนี้มาใช้ในประเทศไทยซึ่งบทความนี้ใช้วิธีการค้นคว้าข้อมูลทางเอกสาร พบว่า โดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ฉบับที่ 34 พ.ศ. 2562 เพิ่มเติม มาตรา 161/1 วรรคสอง ที่วางหลักว่า ห้ามมิให้ราษฎรฟ้องคดีอาญาเพราะจึงใจฝ่าฝืนคำพิพากษาของศาลในคดีก่อน นั้นมีเจตนารมณ์เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ราษฎรเป็นโจทก์ฟ้องคดีอาญาโดยไม่สุจริต เพราะไม่เคารพคำพิพากษาของศาล  แต่เมื่อได้ศึกษาบทบัญญัติดังกล่าว โดยเปรียบเทียบกับหลักกฎหมายสากลและหลักกฎหมายต่างประเทศพบว่าหลักกฎหมายนี้ขัดต่อแนวคิดของสิทธิขั้นพื้นฐานของบุคคลที่โจทก์ในคดีอาญาต้องได้รับการช่วยเหลือจากรัฐในการเข้าถึงกระบวนการยุติธรรม ขัดต่อหลักข้อจำกัดสิทธิในการฟ้องคดีโดยไม่สุจริตที่นานาอารยะประเทศกำหนดไว้ ดังนี้เพื่อให้บทบัญญัติในกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาเป็นที่ยอมรับของนานาอารยะประเทศ บทความนี้จะนำเสนอประเด็นข้อกฎหมายและผลกระทบในเรื่องการฟ้องคดีโดยไม่สุจริตตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 161/1 วรรคสองกับข้อจำกัดสิทธิในการฟ้องคดีอาญา