การศึกษาองค์ประกอบภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารโรงเรียน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของการวิจัย เรื่อง การประเมินความต้องการจำเป็นในการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย เขต 2 ในการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารโรงเรียน โดยใช้กระบวนการวิจัยเอกสาร วิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากการศึกษาเอกสาร ซึ่งขั้นตอนในการดำเนินการวิจัยแบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอน คือ ขั้นตอนที่ 1 คึกษาแนวคิดและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง จำนวน 10 แหล่ง และนำองค์ประกอบภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารโรงเรียนลงสู่ตารางสังเคราะห์ เพื่อแจกแจงความถี่จากหลายแหล่งข้อมูล และคัดเลือกองค์ประกอบที่มีความถี่ตั้งแต่ 7 ขึ้นไป ซึ่งเท่ากับร้อยละ 70 ของความถี่ทั้งหมด ขั้นตอนที่ 2 ประเมินองค์ประกอบภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารโรงเรียน โดยนำองค์ประกอบที่ได้จากการสังเคราะห์เสนอต่อผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน เพื่อพิจารณาตรวจสอบความเหมาะสมขององค์ประกอบภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารโรงเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสังเคราะห์เอกสารและแบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการสังเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
1) องค์ประกอบภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารโรงเรียน ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) วิสัยทัศน์ 2) ความรักที่เห็นแก่ผู้อื่น 3) ความหวังและศรัทธา
2) ผลการประเมินความเหมาะสมขององค์ประกอบภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารโรงเรียน โดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน โดยภาพรวมทุกองค์ประกอบมีความเหมาะสมในระดับมากที่สุด ผลการประเมินรายด้าน พบว่า ด้านวิสัยทัศน์ ด้านความรักที่เห็นแก่ผู้อื่น และด้านความหวังและศรัทธา มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กมลวรรณ ทิพยเนตร. (2556). โมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณสำหรับผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ตวงทิพย์ ขุนโนนเขา. (2562). ภาวะผู้นําเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิณ. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
พลวัต แสงสีงาม. (2563). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารโรงเรียนในเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรังสิต
รัชดาพร แหวนหล่อ. (2565). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 8(7), 279-291.
ลัดดา จุลวงศ์. (2563). การบริหารสถานศึกษาด้วยภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณ. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 15(1), 17-30.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัย. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.
อนันต์ ฉิมยงค์. (2564). ภาวะผู้นำเชิงจิตวิญญาณของผู้บริการสถานศึกษาในวิถีชีวติใหม่. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย, 17(2), 54-65.
Aslan, M. (2015). Spiritual Leadership in Primary Schools in Turkey. Journal of Educational and Social Research MCSER Publishing, Rome-Italy, 2(5), 123-136.
Fry, Louis W. (2003). Toward a Theory of Spiritual Leadership. The Leadership Quarterly, 14, 693-727.
Hedger, M. D. (2021). The Impact of Spiritual Leadership on the Leadership Practices of Public-School Superintendents. Lindenwood University ProQuest Dissertations Publishing.
Kaya, A. (2015). The Relationship between Spiritual Leadership and Organizational Citizenship Behaviors: A Research on School Principals’ Behaviors. Educational Sciences: Theory & Practice, 15(3), 597-606.
Terzi, R. (2020). Spiritual Leaders for Building Trust in the School Context. Eurasian Journal of Educational Research, 86, 135-156.
Zaharris, M. (2017). The Impact of Spirituality on School Leadership. ICPEL Education Leadership Review, 18(1), 81-92.
