Developing Academic Achievement on Buddhist Principles for Mathayom 1/2 Students using Problem-based Learning

Main Article Content

Veeravit Boonsong
Kunthida Mokkasak
Pattamawan Roadsatian

Abstract

The purposes of this research were to 1) develop the problem-based learning plan of Matthayomsuksa 1 students 2) investigate the students’ learning achievement after using problem-based learning, and 3) study the students’ satisfaction after using problem-based learning. The sample consisted of 36 students of Matthayom 1/2 from Pattananikom School in the first semester of the academic year 2023, employing cluster random sampling. The research instruments used were the 13 learning activity plans, the 20-question multiple-choice academic achievement test, and the 24-item satisfaction survey with a five-point rating scale. The statistics used in this research were the mean, standard deviation, and dependent t-test.


The findings revealed that


  1. The value of IOC on 13 learning plans ranged from 0.67 to 1.00.

  2. The students had higher academic achievement after learning (=12.60, S.D.=2.56) than before learning (=9.45, S.D.=1.24), at .05. level of significance.

  3. The students’ satisfaction after using problem-based learning was at the highest level (= 4.68).

Article Details

How to Cite
Boonsong, V., Mokkasak, K., & Roadsatian, P. (2024). Developing Academic Achievement on Buddhist Principles for Mathayom 1/2 Students using Problem-based Learning. MCU Haripunchai Review, 8(3), 144–157. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMHR/article/view/b-011
Section
Research Article

References

เกษมสันต์ พุ่มกล่ำ. (2563). “การจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน ในรายวิชาประวัติศาสตร์เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5”. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาการพัฒนาหลักสูตรและนวัตกรรมการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

ไกยสิทธิ์ อภิระติง, และธนาภรณ์ หมั่นเพียรสุข. (2563). “ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับบทเรียนออนไลน์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความพึงพอใจต่อกลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เรื่อง การแก้ปัญหา สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนศรีวิชัยวิทยา จังหวัดนครปฐม”. วารสารโครงงานวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ, 5(2): 29-36.

ชญาน์นันท์ ศิริกิจเสถียร. (2563). “ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานในการเสริมสร้างผลลัพธ์การเรียนรู้รายวิชาเศรษฐกิจพอเพียง”. วารสารพิกุล, 18(2): 187-202.

ชญานิศ ดวงระหว้า. (2560). “การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้กระบวนการเรียนรู้ 5 STEPsเรื่อง ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรมชั้นประถมศึกษาปีที่ 4”. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

บุญชม ศรีสะอาด, และคณะ. (2555). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 6). กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

พรภวิษย์ สายวงศ์ปัญญา, และนฤมล ภูสิงห์. (2566). “การพัฒนาการจัดการเรียนรู้แบบปัญหา

เป็นฐานหน่วยการเรียนกระบวนการเปลี่ยนแปลงลมฟ้าอากาศ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1”. วารสารมหาจุฬาคชสาร, 14(1): 140-153.

เมธาวี จำเนียร, และกรกฎ จำเนียร. (2561). “ประโยชน์ ปัญหา และแนวทางแก้ไขการใช้สื่อออนไลน์

ในการเรียนอย่างมีประสิทธิภาพของโรงเรียนในจังหวัดนครศรีธรรมราช”. วารสารราชพฤกษ์, 16(3): 113-121.

ล้วน สายยศ, และอังคณา สายยศ. (2553). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

วรวิทย์ ตันฑนะเทวินทร, อาทิตย์ ฉัตรชัยพลรัตน์, กุหลาบ ปุริสาร, และวรากร ตันฑนะเทวินทร.(2566). “การเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (Problem–based Learning: PBL)”. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเชีย, 10(4): 29-36.

วรารัฐ ยัพราษฎร์. (2560). “การพัฒนาบนเรียนบนเว็บโดยใช้ปัญหาเป็นฐานที่ส่งเสริมความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2”. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์ศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

วิทูรย์ พันธ์วงศ์. (2565). “การจัดการเรียนรู้วิชาสังคมศึกษา โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (PBL) ตามหลักอริยสัจ 4 เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3”. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สุมณฑา เกิดทรัพย์, และอัมพร วัจนะ. (2565). “การจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับชุดการทดลอง ในการส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการคิดแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3”. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 12(1): 258-272.

Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological Testing (5th ed.). New York: Harper Collins Publishers. (pp. 202-204).

Dewey, J. (1938). Experience and Education. New York: Macmillan Company.

Hmelo, C.E., & Evensen, Dorothy H. (2000). Problem-Based Leaming: Gaining In Learning Interactions Through Multiple of Inquiry. Mabwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.

Kuder, G., F., & Richardson, M. W. (1937). The Theory of The Estimation of Test Reliability. Psychometrika, 2(3): 151-160.

Melo, A., J., Hernandez-Maestro, R., M., & Munoz-Gallego, P. A. (2017). Service Quality Perception, Online Visibility, and Business Performance in Rural Lodging Establishments. Journal of Travel Research, 56(2): 250-262.