The Leadership in Governance According to Sappurisa Dhamma of Sangha Administrator in Chun District Payao Province
Main Article Content
Abstract
The purposes of this study were: 1. To investigate the Sangha's administrative leadership level in Chun District, Phayao Province. 2. To compare the administrative leadership of the Sangha in Chun District, Phayao Province, classified according to personal factors. 3. To present guidelines for administrative leadership of the Sangha per the principles of Sappurisa dhamma 7 qualitative research. The tools used include in-depth interviews. Group of key informants, totaling 12 people, and quantitative research; the tools used were questionnaires. The population used in the study included monks in Chun District, Phayao Province. The total number of monks was 148. Statistics used for data analysis included percentages, means, standard deviations, and the paired-sample T-test.
From the study, the following results are found:
1) The level of administrative leadership of the monks in Chun District, Phayao Province, overall in all 4 areas, is at a high level.
2) Comparing the administrative leadership of the Sangha in Chun district, province, found that age, Lent, and secular education. Religious education and different work experiences There was no difference in the administrative leadership of the Sangha. Therefore, the hypotheses set for all four factors were rejected.
3) Guidelines for promoting administrative leadership of the Sangha include, according to the principles of Sappurisa dhamma 7, consisting of: 1) Know the principles; that is, leaders must know the reason. Know your responsibilities and related rules. 2) Know your goals: a good leader must know how to set the goals of the principles that he or she will rely on to practice. 3) Know yourself: Leaders should always examine themselves to see what they are like. 4) Know their estimates. That is, knowing the right balance in yourself and not bragging about yourself beyond your abilities. 5) Knowing the timing means leaders should know how to manage time. 6) Knowing the community—that is, leaders must know the society in which they work and what the situation is. 7) Knowing the person, that is, being a leader. You must know your subordinates and their potential.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
พระครูโชติพัฒนานุยุต (อุทัย ดีหาญ/สิริจนฺโท). (2561). “การศึกษาภาวะผู้นำตามหลักพรหมวิหารของพระสังฆาธิการ ในเขตตำบลโพธิ์ทอง อำเภอเสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด”. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูอุทัยกิจพิพัฒน์ (วิรัต สุกอินทร์). (2565). “การศึกษาภาวะผู้นำของพระสังฆาธิการจังหวัดอุทัยธานี ตามหลักสัปปุริสธรรม 7”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิ . บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสัณทยา ธีรธารี (ไสยวิจิตร). (2561). “ภาวะผู้นำตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ในการพัฒนาองค์การ ของนายกเทศมนตรี เทศบาลตำบลหนองสอ อำเภอเมือง จังหวัดกาฬสินธุ์”. วิทยานิพนธ์ณรัฐศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระราชปริยัติโมลี (ไพบูลย์วิปุโล). (2561). “การบริหารกิจการคณะสงฆ์ของพระสังฆาธิการระดับ เจ้าอาวาส ในจังหวัดสุพรรณบุรี”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต . บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2557). ภาวะผูนํา : หลักการและทฤษฎี. กรุงเทพมหานคร : อักษราพิพัฒน์,
สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. การพัฒนาวัดสู่ความเป็นมาตรฐาน . นครปฐม : กองพุทธศาสนสถาน, 2557.