Development of a Training Curriculum for Health Communication with the Elderly for Village Health Volunteers in Ban Mai Subdistrict, Mueang District, Pathum Thani Province Based on Taba Hilda’s Curriculum Model

Main Article Content

ฺBoosaba Fangsaken
Pawich Riangsiri

Abstract

The objectives of this study are 1) to develop a training curriculum for health communication with the elderly for village health volunteers in Ban Mai Subdistrict, Mueang District, Pathum Thani Province, and 2) to assess the effectiveness of the training curriculum for health communication with the elderly for village health volunteers in Ban Mai Subdistrict, Mueang District, Pathum Thani Province. The research employed a Research and Development (R&D) design. The research instruments encompassed questionnaires designed to evaluate health communication competency, interview forms, the quality of curriculum assessment forms, and questionnaires to gauge the training curriculum's utilization. The study's target group consisted of 32 village health volunteers working in the area of Ban Mai Subdistrict, Mueang District, Pathum Thani Province. The findings revealed that the respondents had the highest demand for enhancing their self-knowledge capacity (62.50%), with the next most significant priorities being improving their understanding of the communication process (53.12%), increasing motivation for communication (40.62%), and refining communication skills (18.75%), respectively. The findings served as the foundation for creating the training curriculum encompassing 19 training hours, based on the needs assessment survey. Additionally, the content curriculum structure was revised to be consistent with the findings of the quality of curriculum assessment, comprising 5 topics: 1) self-awareness, 2) communication motivation, 3) health communication and competency components, 4) communication skills, and 5) health communication channel design. The curriculum's effectiveness was evaluated in all areas: context, input, process, and product, and consistently rated at the highest level. The outcomes of the training program indicated a statistically significant increase in health communication effectiveness among the elderly participants after undergoing training, compared to their pre-training levels, with a significance level of .05.

Article Details

How to Cite
Fangsaken ฺ., & Riangsiri, P. (2023). Development of a Training Curriculum for Health Communication with the Elderly for Village Health Volunteers in Ban Mai Subdistrict, Mueang District, Pathum Thani Province Based on Taba Hilda’s Curriculum Model. NKRAFA Journal of Humanities and Social Sciences, 11. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/KANNICHA/article/view/267614
Section
Research Articles

References

กรมกิจการผู้สูงอายุ. (ม.ป.ป.). รายงานประจำปี 2563 กรมกิจการผู้สูงอายุ. กรมกิจการผู้สูงอายุ. 1 มกราคม 2566.

https://www.dop.go.th/th/implementaion/2/1/1373.

กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (14 มิถุนายน 2565). อาสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.).

https://prgroup.hss.moph.go.th/article/1000).

กลุ่มยุทธศาสตร์กำลังคนในระบบการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์วิจัยและนวัตกรรม. (2563). การส่งเสริมการเรียนรู้

ตลอดชีวิต (Lifelong learning) เพื่อรองรับการพลิกโฉมฉับพลันและวิกฤตการณ์โลก. สำนักงานคณะกรรมการ

ส่งเสริมวิทยาศาสตร์วิจัยและนวัตกรรม.

ขจรศักดิ์ สุขเปรม. (2563). การประเมินหลักสูตรนักบริหารอนามัยสิ่งแวดล้อมและส่งเสริมสุขภาพ กรณีศึกษา

หลักสูตรนักบริหารอนามัยสิ่งแวดล้อมและส่งเสริมสุขภาพ (นบอส.) รุ่นที่ 4. https://person.anamai.moph.go.th/th/doh-hr-knowledge/download?id=28708&mid=30249&

mkey=m_document&lang=th&did=8649.

คณะกรรมการอำนวยการจัดทำแผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติฉบับที่ 12. (2559). แผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติฉบับที่ 12

(พ.ศ. 2560 - 2564). กระทรวงสาธารณสุข.

ชินตา เตชะวิจิตรจารุ, อัจฉรา ศรีสุภรกรกุล และ สุทัตตา ช้างเทศ. (2561). ความรอบรู้ด้านสุขภาพ:กุญแจสำคัญสู่

พฤติกรรมสุขภาพและผลลัพธ์สุขภาพที่ดี. วารสารพยาบาลทหารบก, 19 (ฉบับพิเศษ), 1-11.

โชติชวัล ฟูกิจกาญจน์. (2556). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์: รูปแบบ วิธีการ และแนวทางการนำไปปฏิบัติ.

วารสารปัญญาภิวัฒน์, 4(2), 104-112.

เบญจมาศ นาคราช และคณะ. (2562). คู่มือการประเมินและรับรองมาตรฐานผลิตภัณฑ์เพื่อการเฝ้าระวัง ป้องกันควบคุมโรค

และภัยสุขภาพสำหรับบุคลากร: กรมควบคุมโรค.

ปณพักตร์ พงษ์พุทธรักษ์ และคณะ. (2564). การพัฒนาความสามารถด้านการสื่อสารของอาสาสมัครสาธารณสุข

ประจำหมู่บ้านองค์การบริหารส่วนตำบลหมื่นไวย อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารชุมชนวิจัย

มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 15 (4), 99-111.

เพ็ญศรี โตเทศ. (2563). การศึกษารูปแบบการพัฒนาสมรรถนะอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม) 4.0

ภาคเหนือ ปี 2561. Journal of Human Society, 10 (1), 34–44.

สุเทพ อ่วมเจริญ. (2557). การพัฒนาหลักสูตร: ทฤษฎีและการปฏิบัติ. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.

เอกสิทธิ์ สนามทอง. (2562). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ : แนวทางพัฒนาสู่ความสำเร็จขององค์การ.

Kasem Bundit Journal, 1(20), 64-77.

Stufflebeam, D. L., et al. (1990). Educational evaluation and decision–Making. llinois: Peacock.

Taba, H. (1962). Curriculum Development Theory and Practice. Harcourt, Brace and World.