Monkey Show: From Folk Performance To National Intangible Cultural Heritage

Main Article Content

Rattanaphon Chuenka

Abstract

This research aims to collect all available knowledge about the Monkey Show in Thailand, as well as analyze the role and sustainability of this art as part of Thailand’s Intangible Cultural Heritage. The work focuses on the troupe “Sisphrakarn”, the only existing Monkey Show troupe, in order to collect all available knowledge and help create a sense of pride and ownership among the people of Thailand and boost moral support to the troupe who plays an important role in supporting and sustaining the knowledge of the Monkey Show act. This study analyaes and traces the background and literary reviews of the history of Monkey act Show in the areas where this show has been active, such as in Nakornsawan, Rachaburi, and Bangkok.


This research is conducted through community participation: by 1) obtaining permission from the owner of the show to gather information and conduct public intervies, 2) receiving permission to film the show, and 3) collecting social opinions through the use of public questionnaires to entitle the show as Thailand’s Intangible Cultural Heritage. Moreover, during this project we have had the opportunity to organize a public hearing on the subject of “Monkey Show as Thailand’s Intangible Cultural Heritage” and a seminar, “Monkey Show: Folk performance and its submission as Thailand’s Intangible Cultural Heritage.” Lastly, the project also gives “Sisphrakarn” the opportunity to review and reestablish their knowledge about the performance by giving full support to the researcher.


The research has found there have been the different troupes of Monkey Shows in Thailand: Wattana Vanorn Troupe, Thaimankong Troupe, Damrong Silpa Vanorn Troupe and Sisphrakarn Troupe. However only is still Sisphrakarn running their show and passing knowledge among family members such as, Mr.Panya Kanrobru, and his heir and successors, Mr.Vatchara Kanrobru, Ms.Vatcharee Kanrobru and Mr.Prakit Kanrobru.


The current situation of the Monkey Show is in crisis. Sisphrakarn Troupe’s popularity has been significantly lessened compared to that of the past. The role of Monkey Show today presented themselves as 1) a form of entertainment and 2) as a present to fulfill one’s vow to the gods. The research has found that there are 3 factors to threaten with knowledge of Monkey Show: transmitter, successor and state of showing.

Article Details

How to Cite
Chuenka, R. (2023). Monkey Show: From Folk Performance To National Intangible Cultural Heritage. Journal of Thai Studies, 11(2), 1–33. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/TSDJ/article/view/263732
Section
Research article
Author Biography

Rattanaphon Chuenka

Lecturer of Department of Literature, Faculty of Humanities, Kasetsart University

References

กรมส่งเสริมวัฒนธรรม, กระทรวงวัฒนธรรม. คู่มือการจัดทำข้อเสนอโครงการในการรวบรวมและจัดเก็บข้อมูลมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๕๖. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม, ๒๕๕๖.

จรัสศรี จิรภาส. เห้งเจีย (ฉีเทียนต้าเสิ้ง) ลิงในวรรณกรรมที่กลายเป็นเทพเจ้า. กรุงเทพฯ: มติชน, ๒๕๔๗.

“ดำรงค์ศิลปวานร” สายป่านสุดท้าย “ปรีดาวานร.” ศิลปวัฒนธรรม ๑๙, ๕ (มีนาคม ๒๕๔๑): ๙๒-๙๓.

ทวี วัดงาม. “ละครลิง.” ใน สนุกกับงานวัด. กรุงเทพฯ: ปัญญาสยาม, ๒๕๓๗.

นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว. “วิทยาลัยลิง.” ใน ถึงอย่างไรก็อยู่กันมาได้: ข้อเขียนว่าด้วยวัฒนธรรมและภูมิปัญญาชาวบ้านไทย. กรุงเทพฯ: ศยาม, ๒๕๔๓.

บุญเตือน ศรีวรพจน์. รามเกียรติ์จากตู้ลายรดน้ำ. กรุงเทพฯ: สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร, ๒๕๕๕.

ปัญญา นิตยสุวรรณ. “ละครลิง.” วารสารไทย ๒๑, ๗๓ (มกราคม-มีนาคม ๒๕๔๓): ๗๓-๗๘.

ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.๒๕๕๔. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน, ๒๕๕๖.

รุ่ง แก้วแดง. ครูสมพร: คนสอนลิง. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพฯ: มติชน, ๒๕๔๓.

ศูนย์สังคีตศิลป์ ธนาคารกรุงเทพ. บันทึกการแสดงละครลิงคณะดำรงศิลปวานร. เมื่อวันที่ ๒๔ มกราคม ๒๕๓๕ ณ ศูนย์สังคีตศิลป์ธนาคารกรุงเทพ.

สันติภพ เจนกระบวนหัด. “ตำนานละครลิง.” ใน มหรสพพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: ศิริสาส์น, ๒๕๒๕.

สุดารา สุจฉายา. “ละครลิง ชีวิตป่าสู่โลกมายา.” สารคดี ๑, ๓ (เมษายน ๒๕๒๘): ๖๕-๗๒, ๘๑-๘๓.

สุดารา สุจฉายา. “ลิงวณิพก.” สารคดี ๑, ๓ (เมษายน ๒๕๒๘): ๗๒.

หม่อมราโชไทย. นิราศลอนดอนและจดหมายเหตุเรื่องราชทูตไทยไปประเทศอังกฤษในรัชกาลที่ ๔ เมื่อปีมะเส็ง พ.ศ.๒๔๐๐. พิมพ์ครั้งที่ ๖. กรุงเทพฯ: คลังวิทยา, ๒๕๑๗.

เอนก นาวิกมูล. “แรกมีละครสัตว์ในเมืองไทย.” ใน แรกมีในสยาม ๒. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพฯ: แสงแดด, ๒๕๓๗.

ข้อมูลสัมภาษณ์

คณิต เสริมศิริมงคล, สัมภาษณ์, ๘ กันยายน ๒๕๕๗.

ปัญญา กันรอบรู้, สัมภาษณ์, ๒๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗.

ปัญญา กันรอบรู้, สัมภาษณ์, ๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๗.

วัชระ กันรอบรู้, สัมภาษณ์, ๓ พฤษภาคม ๒๕๕๗.

วัชระ กันรอบรู้, สัมภาษณ์, ๔ พฤษภาคม ๒๕๕๗.